Του Ν. Ασημακόπουλου
Ακουγα όλη μέρα προχθές για τα χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει ο Παναθηναϊκός απέναντι στη μικρούλα και μίζερη Εστορίλ. Την προσήλωση στον στόχο. Τη μαχητικότητα. Την προσπάθεια να αποφύγουν οι παίκτες τα λάθη…
Τελικά, όπως αποδείχτηκε, το μόνο που χρειαζόταν ήταν να διαθέτει κάπως σοβαρή ομάδα. Κι όπως αποδείχτηκε, δεν…
Μια μέρα μετά τον περσινό τελικό του Κυπέλλου ήμουν, ίσως, ο μόνος που δεν θριαμβολογούσε, όπως εύκολα έκανε ο καθένας εκείνες τις στιγμές βλέποντας το 4-1 του Παναθηναϊκού πάνω στον ΠΑΟΚ, με τους οπαδούς να παραληρούν και να ονειρεύονται.
Οπως έγραφα, «ο Παναθηναϊκός άξιζε να σηκώσει μια κούπα, μόνο για την εξέλιξή του. Ξεκίνησε από το μηδέν, με καμιά δεκαριά μπόμπιρες από τις ακαδημίες που τους έριχναν στα βαθιά χωρίς σωσίβιο, με κάποιους ξένους που περιφέρονταν άσκοπα στην Ευρώπη ψάχνοντας στέγη, αφημένος στα χέρια ενός μαθητευόμενου προπονητή, ο οποίος έδειχνε πελαγωμένος. Ηταν ένα πλάνο – αναγκαστικός μονόδρομος που πάτησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στις αδυναμίες, στο χαμηλό επίπεδο και στην έλλειψη ποιότητας των 17 από τις 18 ομάδες του ελληνικού πρωταθλήματος και βγήκε».
Σκεφτόμουν κι άλλα καλά και αληθινά για κείνη την ομάδα που έψαχνε να βρει μπούσουλα μέσα από δύσκολες συνθήκες και φαινόταν να τα έχει καταφέρει προσωρινά.
Πήγαινα, όμως, και παρακάτω, όπως πρέπει να κάνει καθένας που βλέπει πίσω από τη βιτρίνα και προβληματίζεται αντί να θριαμβολογεί άκοπα.
«Μόνο που αυτό το μέλλον», έλεγα, «δεν είναι τόσο ρόδινο, όσο παρουσιάζεται. Ποτέ, καμιά ομάδα δεν στέριωσε από την καλή πορεία μιας χρονιάς. Ολα όσα είδαμε από το 3-0 κόντρα στον Ολυμπιακό και μετά, με αποκορύφωμα το σαββατιάτικο 4-1, υπάρχει κίνδυνος για χίλιους δυο λόγους, χωρίς την απαραίτητη προσοχή, να εξελιχθούν σαν ένα βεγγαλικό από εκείνα που έφευγαν ψηλά στον αέρα, φώτιζαν για μερικά δευτερόλεπτα τη νύχτα στο ΟΑΚΑ, τα έβλεπε ο κόσμος, έκανε… ααααα κι αμέσως μετά έσβηναν και εξαφανίζονταν. Μην ξεχνάμε πως οι δυσκολίες της Ευρώπης είναι πάντα πολύ μεγαλύτερες, ενώ το κλαμπ θα πρέπει να αντέξει τα γνωστά μεγάλα οικονομικά προβλήματα».
Και παρακάτω…
«Υπάρχουν, λοιπόν, μια σειρά από δεδομένα που δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε… Το βασικότερο, η αδυναμία να ενισχυθεί ο Παναθηναϊκός με ποδοσφαιριστές πραγματικά ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Πιο πιθανό ακούγεται αυτή τη στιγμή να πουλήσει τους καλούς, παρά να αγοράσει-αποκτήσει καλύτερους».
Εγινε έτσι ακριβώς και στο φετινό ξεκίνημα. Αν δεν υπήρχε η… επική ανατροπή στο ματς με τον Πανιώνιο με το 0-1 να γίνεται 2-1 στις καθυστερήσεις, σήμερα η ομάδα θα είχε 4 πόντους όλους κι όλους και θα βρισκόταν στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας. Οσο για την Ευρώπη, στην οποία είναι υποχρεωμένος να κινείται παράλληλα, είναι φανερό ότι τη χρησιμοποιεί μόνο για να βάζει κάποια λεφτά στα ταμεία.
Και δυστυχώς για τους οπαδούς του, που είχαν πιστέψει σε καλύτερα πράγματα, η ομάδα δεν ξεκίνησε από εκεί που είχε σταματήσει, αλλά κάνει την ίδια κακή περσινή της αρχή. Αρα λογικά θα πρέπει να περιμένουν τώρα να… βρεθεί πάλι κάμποσους βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό για να ξαναξεκινήσει την… αντεπίθεσή της. Αυτό λέει η λογική -αν δεχθούμε ότι υπάρχει στο ποδόσφαιρο.
