05/10/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Γιορτάζουμε την κτηνωδία

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των Ζώων, ειδικά με τις συνθήκες και τις αντιλήψεις που επικρατούν στην Ελλάδα, αποτελεί τουλάχιστον υποκρισία.
      Pin It

Της Αντας Ψαρρά

 

Αποκρουστικό, αλλά συνηθισμένο θέαμα οι νεκρές αρκούδες στην Εγνατία EUROKINISSI/ ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ

Αποκρουστικό, αλλά συνηθισμένο θέαμα οι νεκρές αρκούδες στην Εγνατία
EUROKINISSI/ ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ

Η 4η Οκτωβρίου είναι η Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα των ζώων. Δυστυχώς, πέρα από τα ίδια τα ζώα που δεν έχουν τον τρόπο ούτε να γιορτάσουν ούτε -πολύ περισσότερο- να εκφράσουν την αγωνία τους για την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, πολλοί άνθρωποι στη χώρα μας εξακολουθούν να ξεσπάνε τη μανία και το μίσος τους πάνω στα ανυπεράσπιστα όντα. Οι νόμοι που ισχύουν δεν φτάνουν να τα προστατέψουν και μόνο τους τελευταίους μήνες φάνηκε κάποια ισχνή προσπάθεια να μπει ένας φραγμός στα εγκλήματα κατά των ζώων.

 

Η Παγκόσμια Ημέρα για τα Ζώα καθιερώθηκε το 1931 στη Φλωρεντία, με στόχο να βελτιωθούν οι συνθήκες μεταχείρισής τους. Στην αρχική διακήρυξη τονιζόταν η χρήση αυτής της ξεχωριστής ημέρας, για να τιμηθεί η αγάπη και ο σεβασμός για τα ζώα με μια ιδιαίτερη χειρονoμία σε κάθε χώρα. Το Διεθνές Παρατηρητήριο για τα Ζώα καταγράφει κάθε κίνηση για την προστασία και τη φροντίδα τους.

 

Παρ' όλες τις παραινέσεις των φιλοζωικών οργανώσεων, των πολιτών και κάποιων δημοτικών αρχών που εμφανίζουν μια ιδιαίτερη ευαισθησία, η ημέρα αυτή περνάει απαρατήρητη πρωτίστως από τους οδηγούς τροχοφόρων και έπειτα από πολίτες που θεωρούν ότι ενοχλούνται από τα ζώα και για τον λόγο αυτό έχουν κάθε δικαίωμα να τα εξολοθρεύουν. Ας μη μιλήσουμε για τους κυνηγούς που αυτοχαρακτηρίζονται ζωόφιλοι και -εκτός του ότι σημαδεύουν με τις καραμπίνες τα πουλιά- σέρνουν μαζί σε κλουβιά με τρύπες τα κυνηγετικά τους σκυλιά, που -αν αποδειχτούν κακοί κυνηγοί- τα πετάνε συχνά και στον δρόμο.

 

Ας μη μιλήσουμε για τους ψαράδες με τους δυναμίτες ή τα εκατοντάδες μέτρα δίχτυα. Ας μη μιλήσουμε για τους ιδιοκτήτες μουλαριών, αλόγων και γαϊδουριών, που -όταν γεράσουν- τα πετάνε από γκρεμούς κατά παράδοση. Ας μη μιλήσουμε, τέλος, για τα πεταμένα γατιά και σκυλιά στους δρόμους, όταν οι ιδιοκτήτες τους αποφασίζουν ότι τα βαρέθηκαν. Μια «ωραία» κτηνώδης ατμόσφαιρα επικρατεί δυστυχώς ακόμα στην Ελλάδα, με τις φιλοζωικές οργανώσεις να παλεύουν για το αυτονόητο.

 

Η ημέρα αυτή θα περάσει και πάλι αδιάφορα, με τα σκοτωμένα ζώα της ασφάλτου, με τα σκοτωμένα αρκουδάκια στην Εγνατία και με την πρόσφατη ανάμνηση του ξυλοδαρμού μέχρι θανάτου της μικρής σκυλίτσας στην Εύβοια. Χρόνια τους πολλά, αν και ειδικά τα «πεταμένα» αδέσποτα έχουν μέσο όρο επιβίωσης στην Ελλάδα τα δύο χρόνια…

 

Scroll to top