Της Εφης Μαρίνου
Εθνικό Θέατρο, «Οργισμένα νειάτα» (1960), με τον Δημήτρης Παπαμιχαήλ (1960)
Μια μεγάλη ηθοποιός έφυγε από τη ζωή χθες. Η Νέλλη Αγγελίδου πέθανε σε ηλικία 87 ετών, βυθίζοντας στη θλίψη τον κόσμο του θεάτρου, αλλά και το κοινό που την αγάπησε στο θέατρο, στην τηλεόραση, στον κινηματογράφο.
Η Νέλλη Αγγελίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1927. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του «Θεάτρου Τέχνης» Καρόλου Κουν, από όπου και αποφοίτησε το 1955. Επαιξε τους πρώτους ρόλους της στο «Θέατρο Τέχνης» με έργα ρεπερτορίου από την παγκόσμια και ελληνική δραματουργία. Εκανε το ντεμπούτο της αμέσως μετά την αποφοίτησή της στη «Δωδέκατη Νύχτα» του Σέξπιρ, ερμηνεύοντας την Ολίβια. Ακολούθησαν «Τριαντάφυλλο στο στήθος» του Τενεσί Ουίλιαμς δίπλα στον Γιώργο Λαζάνη (1956-1957), «Ο κύκλος με την κιμωλία» του Μπρεχτ (1956-1957), «Λίβινγκ Ρουμ» του Γκράχαμ Γκριν (1956-1957), «Στην αυλή των Θαυμάτων» του Ιάκωβου Καμπανέλλη (1957-1958). Επαιξε την Ατοσσα στην πρώτη θρυλική παράσταση των «Περσών» του Κάρολου Κουν (1965), τη Μάρθα στο «Ποιος Φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» (1965-1966) δίπλα στους Γιώργο Λαζάνη και Μίμη Κουγιουμτζή, τρία χρόνια μετά την παγκόσμια πρεμιέρα του έργου στη Νέα Υόρκη, και «Λυσιστράτη» (1968-1969). Η τελευταία της εμφάνιση στο Θέατρο Τέχνης (Υπόγειο) ήταν το 1984, συμπρωταγωνιστώντας με τον Γιώργο Λαζάνη στο «Θαμμένο παιδί» του Σαμ Σέπαρντ.
Η καριέρα της συνεχίστηκε στο Εθνικό Θέατρο σ’ ένα πλήθος παραστάσεων και πρωταγωνιστικών ρόλων. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 1959 στον «Ιουλιανό τον Παραβάτη» του Νίκου Καζαντζάκη και μέχρι την τελευταία της εμφάνιση, το 2001, ερμήνευσε σημαντικούς ρόλους, όπως τη βασίλισσα Ελισάβετ στη «Μαρία Στιούαρτ» του Σίλερ, τη Μάνα στη «Μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της» του Μπρεχτ, τη Μητέρα στην «Παρεξήγηση» του Καμί, τη Λάουρα στον «Πατέρα» του Στρίντμπεργκ δίπλα στον Αλέξη Μινωτή, τη Μαρία στην «Εξορία» τού Μάτεσι κ.ά. Αξιομνημόνευτη ήταν η τελευταία της εμφάνιση στο Εθνικό Θέατρο, το 2001, στις «Φάλαινες του Αυγούστου» του Ντέιβιντ Μπέρι, μαζί με την Αντιγόνη Βαλάκου και τη Βέρα Ζαβιτσιάνου.
Θέατρο Τέχνης, «Τριαντάφυλλο στο στήθος» με τον Γιώργο Λαζάνη (1956-1957)
Στο ελεύθερο θέατρο συνεργάστηκε με σημαντικούς ηθοποιούς και θιασάρχες, όπως ο Δημήτρης Χορν και ο Πέτρος Φυσσούν. Κατά τη διάρκεια της μακροχρόνιας καριέρας της συμμετείχε στο Φεστιβάλ Επιδαύρου και Αθηνών, αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ του εξωτερικού. Ελαβε μέρος σε πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές. Ο κινηματογράφος την διεκδίκησε από νωρίς. Εμφανίστηκε στις ταινίες: «Παράνομοι», «Ο θάνατος θα ξανάρθει», «Ψωμί για έναν δραπέτη», «Ανατολική περιφέρεια», «Ηλιος του θανάτου», «Εκατόν είκοσι ντεσιμπέλ». Στην τηλεόραση έπαιξε στις σειρές «Αστροφεγγιά», «Τα τρελά πουλιά», «Νυχτερινές καμπάνες», «Η λυγερή». Εχει τιμηθεί με το έπαθλο «Μαρίκα Κοτοπούλη», και το βραβείο Α′ γυναικείου ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Αλεξάνδρειας για την ερμηνεία της στην ταινία «Ο Ηλιος του θανάτου».
Το Εθνικό Θέατρο έκανε πρώτο γνωστό τον θάνατο της ηθοποιού με την παρακάτω ανακοίνωση: «Το Διοικητικό Συμβούλιο, ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής Σωτήρης Χατζάκης, και όλο το προσωπικό του Εθνικού εκφράζουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένειά της και στους οικείους της. Το Εθνικό πενθεί με οδύνη μαζί με όλους τους Ελληνες την απώλεια της ηθοποιού, η οποία στη θεατρική της πορεία πρωταγωνίστησε σε πληθώρα παραστάσεων από το 1959 έως και το 2001».
……………………………………………………………………………………………………
Μαριάννα Κάλμπαρη: Μια αληθινή πρωταγωνίστρια
Οταν η Νέλλη Αγγελίδου πήγε να βρει τον Κάρολο Κουν για να του ζητήσει να φοιτήσει στη Σχολή του δεν ήταν ένα νεαρό κορίτσι. Είχε ήδη παντρευτεί και ο γιος της ήταν πέντε χρονώ. Η σημερινή διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης Μαριάννα Κάλμπαρη ήταν αυτή που σκηνοθέτησε την ηθοποιό στην τελευταία παράσταση που έπαιξε. Ηταν το 2003, στο έργο «Αναχώρηση ή ο καρκίνος του λάρυγγος» του Αντώνη Δωριάδη, που παρουσιάστηκε στο πλαίσιο των θεατρικών μονολόγων της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας στο θέατρο Μεταξουργείο και αργότερα στη Θεσσαλονίκη.
«Είχαμε κρατήσει επαφή, μιλούσαμε, συναντιόμαστε στις παραστάσεις μου», λέει η Μαριάννα Κάλμπαρη. «Οταν τη ρωτούσα γιατί δεν συνεχίζει να παίζει, απαντούσε ότι ήθελε να νιώθει σίγουρη για τον εαυτό της πάνω στη σκηνή, ότι προτιμούσε να αποχωρήσει από το θέατρο ευπρεπώς, με αξιοπρέπεια».
«Το 2003 ήταν η δεύτερη παράστασή μου στο θέατρο. Αντικατέστησα μετά από πρόταση του Λεωνίδα Τριβιζά τον Κώστα Μπάκα, ο οποίος θα σκηνοθετούσε το έργο, αλλά αρρώστησε. Μου είχε κάνει, λοιπόν, τεράστια εντύπωση η προσωπικότητα της Νέλλης Αγγελίδου. Θα μπορούσε να φοβηθεί την απειρία μου, τη νεότητά μου. Και όμως. Οταν πείστηκε γι’ αυτό που θέλαμε να κάνουμε, αφοσιώθηκε με το πάθος και τη συγκίνηση ενός μικρού κοριτσιού, λες και μόλις τελείωσε τη Σχολή. Ηταν υπέροχο να τη βλέπεις να αφήνεται εντελώς χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και μιλάμε για μια ηθοποιό με τέτοια εμπειρία, με δεκάδες σπουδαίους ρόλους στο βιογραφικό της», θυμάται η διευθύντρια του Θεάτρου Τέχνης.
«Ηταν μια αξιόλογη γυναίκα και στην προσωπική της ζωή. Με απίστευτο ήθος και ουσιαστική αγάπη για το θέατρο. Μια πραγματική κυρία με έντονη προσωπικότητα. Ξέρω ότι ο ένας από τους δύο εγγονούς της ζει στο Παρίσι και ασχολείται κι αυτός με το θέατρο, ήταν μάλιστα στο Cirque du Soleil. Η Νέλλη Αγγελίδου ανήκει στη γενιά των μεγάλων ηθοποιών μιας εποχής που κλείνει τον βιολογικό της κύκλο, αλλά που έχει αφήσει γερές παρακαταθήκες για τους νεότερους ανθρώπους του θεάτρου. Οι καιροί αλλάζουν, ο τρόπος που κινούνται οι άνθρωποι. Ομως το σπάνιο έργο που πρόσφεραν καλλιτέχνες σαν τη Νέλλη Αγγελίδου δεν παραγνωρίζει καμιά μοντέρνα επιταγή. Αλλωστε η ίδια παρακολουθούσε και στήριζε τη δουλειά των νέων. Ηταν μια αληθινή πρωταγωνίστρια, πρόσωπο απόλυτα συνδεδεμένο με την ιστορία και τη φυσιογνωμία του Θεάτρου Τέχνης. Και φυσικά θα τιμηθεί στο πλαίσιο των εκδηλώσεων με την ευκαιρία των 60 χρόνων λειτουργίας του Υπογείου».
