Στα τέλη του περσινού Δεκέμβρη μια φρουτοφάγος νυχτερίδα δαγκώνει τον δίχρονο Εμίλ, που ζούσε με την οικογένειά του στο χωριό Μελιαντού της νότιας Γουινέας. Εκείνη τη στιγμή το αγοράκι πέρασε εν αγνοία του στην Ιστορία ως ο Ασθενής Μηδέν μιας αμείλικτης επιδημίας, που έχει θερίσει μέχρι σήμερα πάνω από 3.865 ζωές στη Δυτική Αφρική κι έχει προκαλέσει παγκόσμιο συναγερμό.

Στις 26 Δεκεμβρίου 2013 ο Εμίλ πέφτει βαριά άρρωστος με υψηλό πυρετό και εμετούς. Πεθαίνει δύο μέρες αργότερα. Οχτώ μέρες μετά αφήνει την τελευταία της πνοή η τρίχρονη αδερφή του Φιλομένα.

Στις 11 Ιανουαρίου 2014 υποκύπτει η μητέρα τους Σία και τρία 24ωρα αργότερα η γιαγιά τους Κούμπα, σε νοσοκομείο αυτή τη φορά της κοντινής πόλης Γκεκεντού. Κανείς από τους ντόπιους δεν συνειδητοποιεί τον ύπουλο αόρατο κίνδυνο, που παραμονεύει στην κηδεία και την ταφή των θυμάτων. Οικογενειακός τους φίλος από τη γειτονική Σιέρα Λεόνε, που τους είχε επισκεφτεί μέρες νωρίτερα, πεθαίνει επιστρέφοντας στο χωριό του, σε απόσταση αναπνοής από τα σύνορα Γουινέας – Σιέρα Λεόνε…

Υστερα από μήνες επιτόπιων ερευνών, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) χαρακτηρίζει πλέον το Μελιαντού και την Γκεκεντού επίκεντρα μιας «καυτής ζώνης», που εκτείνεται στο τριεθνές μεταξύ Γουινέας, Σιέρα Λεόνε και Λιβερίας.

Τα σύνορα υπαρκτά μεν, διάτρητα δε, με διαρκείς μετακινήσεις ανθρώπων, είτε λόγω των αλληλοεπικαλυπτόμενων συρράξεων για τα διαμάντια και τον υπόλοιπο ορυκτό πλούτο της περιοχής είτε λόγω βιοπορισμού.

«Μετά τον θάνατο του αγοριού η μυστηριώδης νόσος συνέχισε να υποβόσκει απαρατήρητη, προκαλώντας πολλαπλές αλυσίδες φονικής μετάδοσης», γράφει σε αναφορά του ο ΠΟΥ. Ηδη από το 2005, τρία είδη φρουτοφάγων νυχτερίδων έχουν αναγνωριστεί ως πιθανοί ξενιστές του ιού Έμπολα.

Κανείς όμως, ούτε οι υποτυπώδεις υγειονομικές αρχές των χωρών αυτών ούτε το ιατρικό προσωπικό δεν υποψιάζονται το παραμικρό, αφού η άκρως μεταδοτική αρρώστια δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στη Δυτική Αφρική.

Τα κρούσματα και οι νεκροί αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται σαν φλόγες σε ξερό χορτάρι. Οι φτωχοί χωρικοί τρομοκρατούνται και οι γιατροί μπερδεύονται με τα συμπτώματα, που μοιάζουν πολύ με ενδημικές μολυσματικές ασθένειες, όπως η χολέρα και η ελονοσία.

Στις 12 Μαρτίου 2014 κλιμάκιο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα ειδοποιεί το υπουργείο Υγείας της Γουινέας πως μια άγνωστη ασθένεια, με συμπτώματα αιμορραγικού πυρετού, έχει αρχίσει να εξαπλώνεται ραγδαία. Τα δείγματα που στέλνονται στο Ινστιτούτο Παστέρ στο Παρίσι δεν αφήνουν πια καμιά αμφιβολία. Πρόκειται για Εμπολα και μάλιστα το πιο θανατηφόρο στέλεχός του, τον Εμπολα του Ζαΐρ (πρώην Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό), η χώρα -μαζί με το νότιο Σουδάν- όπου εμφανίστηκε για πρώτη φορά ο ιός το 1976.

Στις 23 Μαρτίου ο ΠΟΥ γνωστοποιεί επίσημα το ξέσπασμα της επιδημίας στη Γουινέα και στις 8 Αυγούστου αποφαίνεται πλέον πως συνιστά «κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία με διεθνείς επιπτώσεις». Τον ίδιο μήνα Ευρωπαίοι και Αφρικανοί ερευνητές επιβεβαιώνουν την υπόθεση πως η επανεμφάνιση της αρρώστιας ξεκίνησε από το δάγκωμα μιας νυχτερίδας σ' ένα νήπιο…

Β.Κ.
efsyn.gr