Κατ’ αρχάς να ομολογήσω ότι μου προκάλεσε μεγάλη εντύπωση ότι ο Τάσος Παππάς, ένας επώνυμος δημοσιογράφος, έσπευσε να απαντήσει και μάλιστα με αιχμές και αρκετές στρεβλώσεις, σε άρθρο μου στην ιστοσελίδα ISKRA, με το οποίο εξέθεσα προσωπικές μου απόψεις για τη ΔΗΜΑΡ και ενδεχόμενη πολιτική συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ μαζί της.
Προφανώς το άρθρο του δεν στρέφεται εναντίον μου. Στόχος του είναι η «Αριστερή Πλατφόρμα» του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία εμφανίζει περίπου ως τροχοπέδη στη δυναμική και στην κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σκοπεύω να απαντήσω σε όσα γράφει ο Τ.Π., θα ήθελα να κάνω μόνο κάποιες επισημάνσεις: Αναρωτιέται ο Τ.Π. γιατί απορρίπτω την ιδέα συνεργασίας με τη ΔΗΜΑΡ, ενώ υποστηρίζω τις αριστερές-προοδευτικές συμμαχίες και ιδιαιτέρως με ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού και αυτά τα κόμματα δεν έχουν ιδιαίτερη εκλογική επιρροή. Προφανώς δεν κατανοεί ότι για ένα κόμμα της Αριστεράς, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, το κριτήριο πολιτικής συνεργασίας δεν είναι «ποσοτικό», αλλά «ποιοτικό», δηλαδή πολιτικό. Κριτήρια είναι οι προγραμματικές θέσεις κάθε κόμματος, η αξιοπιστία και η φερεγγυότητά του, η ιστορική του διαδρομή, η παρουσία και η αγωνιστική στάση στους λαϊκούς αγώνες και στο κίνημα.
Αν η ΔΗΜΑΡ, που συμμετείχε στην τρικομματική κυβέρνηση, «που προκάλεσε σημαντικές βλάβες στα λαϊκά συμφέροντα (…) και που ακόμη και σήμερα που δεν είναι μέλος της κυβέρνησης», φτάνει στο σημείο, πέραν των άλλων, να «αρνείται να κάνει την αυτοκριτική της», όπως και ο ίδιος ο Τ.Π. παραδέχεται στο άρθρο του, τι νόημα έχει ο διάλογος μαζί της;
Ισως δεν έχει κατανοηθεί κάτι ακόμη. Ενας από τους πιο βασικούς παράγοντες που συνέβαλε στην εκτόξευση της πολιτικής και εκλογικής δύναμης του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ενωτική του διάθεση, σε αντίθεση με τη στάση των ηγεσιών ΚΚΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Η επιμονή στην κοινή δράση και συμπαράταξη της Αριστεράς και ο ριζοσπαστισμός είναι στο πολιτικό DNA του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλωστε, χωρίς αυτά τα ταυτοτικά χαρακτηριστικά δεν θα είχε καν συγκροτηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Οσον αφορά, δε, τον τρόπο που ο Τ.Π. αντιμετωπίζει το ΚΚΕ –με χαρακτηρισμούς περί σταλινισμού– θα έλεγα ότι πράγματι ξαφνιάζει και μάλλον παραπέμπει σε άλλες εποχές.
Τέλος, ο Τ.Π. σχεδόν προεξοφλεί την αποτυχία και την άτακτη υποχώρηση μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, σε περίπτωση που αναγκαστεί να συγκρουστεί με τους αντιπάλους, προκειμένου να προωθήσει με συνέπεια το αντιμνημονιακό – προοδευτικό της πρόγραμμα.
Τι ακριβώς προτείνει, επομένως, να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ;
Στο όνομα των δυσκολιών να αναδιπλωθεί και να συμβιβαστεί εκ των προτέρων σε μια πολιτική ανάλογη με εκείνη της ΔΗΜΑΡ;
Σόφη Παπαδόγιαννη
Απάντηση Τάσου Παππά
1) Από πουθενά δεν προκύπτει ότι θεωρώ την «Αριστερή Πλατφόρμα» τροχοπέδη στη δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ. Μάλλον με μπερδεύει η Σόφη Παπαδόγιαννη με κάποιους εσωκομματικούς αντιπάλους του ρεύματος.
2)Αν η λαϊκή ετυμηγορία είναι αμείλικτη με τη ΔΗΜΑΡ, δεν μπορεί να παραγνωρίσει η Σόφη Παπαδόγιαννη ότι δεν είναι και πολύ φιλική με άλλες αριστερές δυνάμεις. Το επιχείρημα που διακρίνει την ποσότητα από την ποιότητα είναι πολύ βολικό και κατά κανόνα χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να εξηγηθεί η ισχνή εκλογική επιρροή.
3) Ο προσδιορισμός «σταλινικός» θεωρείται υβριστικός όταν απευθύνεται σε κάποιον που δεν έχει σχέση μ’αυτόν. Το ΚΚΕ δεν νομίζω ότι τον θεωρεί υβριστικό. Και θα ήταν περίεργο να τον θεωρούσε ένα κόμμα που αποθεώνει τον Στάλιν και προσφάτως αποκατέστησε με δόξα και τιμές τον Νίκο Ζαχαριάδη.
4) Δεν προεξοφλώ καμία αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ. Απλώς επισημαίνω ότι, εκτός από τους εθελοντικούς συμβιβασμούς, υπάρχουν και οι αναγκαστικοί συμβιβασμοί υπό το βάρος των δυσμενών συνθηκών και των αρνητικών συσχετισμών. Και οι δύο μπορεί να αποδειχθούν εξίσου καταστροφικοί για μια κυβέρνηση της Αριστεράς.
