Του Δημήτρη Κουκλουμπέρη
Η κυβέρνηση μπορεί να έλαβε τελικά, όπως αναμενόταν, ψήφο εμπιστοσύνης, όμως όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, η τριήμερη διαδικασία μετατράπηκε σε ψήφο δυσπιστίας προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο, για τον οποίο η επόμενη ημέρα στην αρχηγία του κόμματός του αλλά και στον ρόλο που διατηρεί στη δικομματική ξημερώνει με πληθώρα από αβεβαιότητες και επιπρόσθετες αντιξοότητες.
Αποκαλυπτική για την κατάσταση νευρικής κρίσης που επικρατεί στο εσωτερικό της Χαριλάου Τρικούπη ήταν η συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας στα μέσα της εβδομάδας. Εκεί, ο κ. Βενιζέλος βρέθηκε αντιμέτωπος με τα πυρά σημαντικής μερίδας βουλευτών του, οι οποίοι, μεταξύ άλλων, του καταλόγισαν ευθύνες για την απογοητευτική πορεία του ΠΑΣΟΚ, το θολό σχέδιο ανασύστασης της παράταξης και τη στρατηγικού χαρακτήρα σύμπλευση με τη Ν.Δ. χωρίς διακριτό στίγμα. Κατέληγαν, μάλιστα, αφήνοντας ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα για τη στάση τους στο μέλλον, συμπεριλαμβάνοντας την πιθανότητα να θέσουν θέμα αρχηγού στο συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, ίσως και νωρίτερα.
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να ρίξει λάδι στη φωτιά, σηκώνοντας το γάντι που του πέταξαν οι επικριτές του, καταγγέλλοντας διαρκή υπονόμευση και συστηματική στοχοποίηση, ενώ οι αναφορές του στο 2007 και τη σύγκρουση με τον Γιώργο Παπανδρέου, στα πρόσφατα γεγονότα του Ζαππείου και τον τρόπο ένταξης στο Μνημόνιο αναζωπυρώνουν την ένταση με την πλευρά του πρώην πρωθυπουργού.
Σημειώνεται ότι ο κ. Παπανδρέου, αρχής γενομένης από τις 24 Οκτωβρίου και το Ηράκλειο Κρήτης, ξεκινά περιοδείες και ομιλίες σε όλη την Ελλάδα με «όχημα» την έκθεση ιστορικού υλικού «Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή». Με καταγεγραμμένες τις διαφωνίες του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο σε κομβικά σημεία των επιλογών του, ένας νέος γύρος ανοιχτής σύγκρουσης πρέπει να θεωρείται αναπόφευκτος.
Την ίδια στιγμή, το φορτισμένο αρνητικά εσωκομματικό τοπίο και η δυσχερής θέση του Ευάγγελου Βενιζέλου επιβαρύνονται από την πρόταση βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και ανεξάρτητων, η οποία απέκτησε απρόσμενη απήχηση, υπέρ νέας κυβέρνησης με αλλαγή πρωθυπουργού, ώστε να διευκολυνθεί η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ανάμεσα στους προσυπογράφοντες αυτή την πρόταση είναι οι Θάνος Μωραΐτης, Νίκος Σηφουνάκης, Δημήτρης Κρεμαστινός και ο «παπανδρεϊκός» πρώην υπουργός Παντελής Οικονόμου, ενώ θετικός στο άκουσμά της εμφανίστηκε ο Κώστας Σκανδαλίδης.
Αντιθέτως, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, που είχε αντιπαρατεθεί σε υψηλούς τόνους με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, αναδιπλώθηκε μία ημέρα μετά, διαψεύδοντας ότι αμφισβητεί την ηγεσία και εκφράζοντας την κατηγορηματική αντίθεσή του με μια κυβέρνηση ειδικού σκοπού, τονίζοντας ότι «υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει τετραετή εντολή».
Υποστηρικτικά προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο (και τον Αντώνη Σαμαρά) δρα και ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος εισηγήθηκε το συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης (όταν κι αν πραγματοποιηθεί) να μη θέσει θέμα αρχηγού, εκτιμώντας ότι κάτι τέτοιο θα είχε άμεσο αντίκτυπο στη δικομματική που θα μπορούσε να οδηγήσει στην πτώση της.
Σε κάθε περίπτωση, στη Χαριλάου Τρικούπη αποκλείουν την εκδοχή της αντικατάστασης του Αντώνη Σαμαρά, θεωρώντας ότι, πρώτον, δεν έχει πιθανότητες να ευοδωθεί από την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ταχθεί υπέρ της άμεσης προσφυγής στην κάλπη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός δεν θέλει «ούτε να το σκέφτεται». Δεύτερον και σπουδαιότερο, διότι πιστεύουν ότι θα λειτουργούσε αποσταθεροποιητικά για την κυβέρνηση και τη συνοχή της. «Το 2011 δεν μπορεί να επαναληφθεί το 2014», υπογράμμιζαν με νόημα στην «Εφ.Συν.» συνεργάτες του Ευάγγελου Βενιζέλου, υπενθυμίζοντας ότι τότε ο κ. Παπανδρέου είχε δείξει προθυμία να τον διαδεχτεί άλλο πρόσωπο στην πρωθυπουργία.
