Του Φώτη Παπούλια

EUROKINISSI

Με τη φράση «σταθερότητα σημαίνει κάλπες» ο Αλέξης Τσίπρας σήμερα, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, θα επιχειρήσει να θέσει τέλος στις «σκιαμαχίες και τις κόντρες του παρελθόντος», κάνοντας το βήμα προς τα εμπρός, επιδιώκοντας ουσιαστικά να καταστήσει τον ΣΥΡΙΖΑ παράγοντα πολιτικής σταθερότητας, όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στην Ευρώπη.

Ο σχεδόν ακραίος ερασιτεχνισμός που επέδειξε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου με την τουλάχιστον άκομψη και εκ των υστέρων δραματική όπως αποδείχθηκε «συνταγή περί εξόδου από τα μνημόνια και το ΔΝΤ», καθιστά εκ των πραγμάτων την παρέμβαση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης απόλυτα αναγκαία για να ομαλοποιηθεί το κλίμα που έχει δημιουργηθεί στην εσωτερική και διεθνή αγορά.

Διενέργεια εκλογών

Ο πρόεδρος του κόμματος θα επιμείνει στη «διενέργεια εκλογών για να βγει η χώρα από τη διαρκή κρίση» και ταυτόχρονα θα απευθυνθεί στο σύνολο του ελληνικού λαού, «όποια και αν ήταν μέχρι σήμερα η πολιτική του προτίμηση».

Στελέχη του τμήματος οικονομικής πολιτικής του κόμματος, σχολιάζοντας τη νέα γραμμή άμυνας της κυβέρνησης, η οποία συνίσταται στο μότο «η αντιπολίτευση υπονομεύει ευθέως τη σταθερότητα της χώρας», προέβαιναν σε μια σειρά διαπιστώσεων-ερωτημάτων επισημαίνοντας πως η παγκόσμια υποχώρηση των χρηματιστηρίων δεν οφείλεται στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά στη διάχυτη ανησυχία για τις εξελίξεις στο μέτωπο της οικονομίας. Παράλληλα, ρίχνουν το μπαλάκι στην κυβέρνηση όταν διαπιστώνουν ότι «η αναταραχή στην ελληνική κεφαλαιαγορά επήλθε αμέσως μετά την ψήφο εμπιστοσύνης που έλαβε η κυβέρνηση στη Βουλή». Ευθεία βολή για την επιλογή της να παραμένει προσδεδεμένη στο «άρμα της λιτότητας και των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχουν αποτύχει παταγωδώς», ενώ οι συνεχείς διαψεύσεις από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους δημιουργούν τη βεβαιότητα για όχι μόνο νέα μέτρα, αλλά κυρίως αναδεικνύουν την «αναξιοπιστία της κυβέρνησης», καθιστώντας δυσχερές το γενικότερο οικονομικό περιβάλλον. Παράλληλα, η επισήμανση ότι «από τον Σεπτέμβριο οι επενδυτικοί οίκοι γνώριζαν τη δημοσκοπική άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και εκτιμούσαν ότι δεν συντρέχουν λόγοι ανησυχίας σε περίπτωση πρόωρων εκλογών» λειτουργεί ως άμεση προειδοποίηση στην κυβέρνηση «να μην επενδύσει στην πόλωση και στις πρακτικές του παρελθόντος στην απέλπιδα προσπάθειά της να κρατηθεί στην εξουσία».

Το γεγονός ότι τα μηνύματα που έρχονται από την Ευρώπη δημιουργούν το ασφυκτικό πλαίσιο «της προληπτικής γραμμής πίστωσης», το οποίο -εύστοχα το περιέγραψε ο ευρωβουλευτής Δ. Παπαδημούλης ως «αλλαγή συσκευασίας και όχι ουσίας με σκληρούς όρους και μακρόχρονη επιτήρηση»- καθιστά κομβικό τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως παράγοντα πολιτικής σταθερότητας, «καταργώντας τα μνημόνια και αλλάζοντας την οικονομική πολιτική, διεκδικώντας τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους».

Χωρίς βέβαια να παραβλέπεται το δομικό, στρατηγικό αδιέξοδο συνολικά στην Ευρώπη, το ερώτημα «γιατί η κυβέρνηση συνεχίζει να αποτελεί πυλώνα της μερκελικής πολιτικής» θα τίθεται συνεχώς, και όσο δεν δίδεται πειστική απάντηση θα καταγγέλλεται ως «σχέδιο πλήρους αποδιάρθρωσης της κοινωνίας και της οικονομίας».

Στο σχέδιο εισήγησης προς την Κεντρική Επιτροπή είναι σαφής η θέση «ο βασικός μας στόχος είναι να διαμορφωθούν οι συνθήκες ώστε ο ίδιος ο λαός να αποφασίσει για την πορεία της χώρας». Αρα «εκλογές το συντομότερο δυνατό, που θα αναδείξουν κυβέρνηση κοινωνικής σωτηρίας, κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και των κοινωνικών και πολιτικών συμμάχων του».

Επειδή δε το ζήτημα των συμμαχιών αποτελεί κομβικό σημείο στην πολιτική του κόμματος διασαφηνίζεται και τονίζεται: «Απευθύνουμε συγκεκριμένο κάλεσμα να παραμερίσουμε τις υπαρκτές διαφορές μας, σε όλες και σε κάθε μία ξεχωριστά τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς, της οικολογίας, στους αριστερούς σοσιαλιστές, στις λαϊκές δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης».

Και αφού επισημαίνεται ότι «η λύση για τη χώρα δεν μπορεί να έρθει με τα κεντρώα σενάρια, στον αστερισμό της Ν.Δ., ούτε με την αναβάπτιση του παλαιού, διεφθαρμένου δικομματισμού», η πρόσκληση συγκεκριμενοποιείται. «Απευθυνόμαστε στο ΚΚΕ, όχι παραγνωρίζοντας τις πολλές και σημαντικές μας διαφορές, αλλά αξιολογώντας ως πιο σημαντική την ιστορική ευθύνη της Αριστεράς να εκφράσει την πλειοψηφία του λαού που πλήττεται βάναυσα από τη μνημονιακή πολτική». Με δεδομένη την άρνηση της ηγεσίας του Περισσού, η πρόσκληση απευθύνεται κυρίως στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ, των οποίων οι πολιτικές καταβολές υπερβαίνουν τις «βουλές της ηγεσίας του ΚΚΕ».

Στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Παράλληλα «απευθυνόμαστε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ γιατί θεωρούμε ότι η συμπόρευσή μας στα κινήματα και τους αγώνες είναι σημαντικότερη από τις διαφορές που έχουμε κυρίως στο θέμα της Ε.Ε.», όσο δε αφορά τον χώρο της οικολογίας «έχει ταχθεί σαφώς στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο και αναδεικνύει μια εξαιρετικά σημαντική για μας οπτική αυτή της περιβαλλοντικής καταστροφής».

Η αποστροφή «χωρίς αποκλεισμούς και ηγεμονισμούς» ανοίγει τον δρόμο και για τη συνάντηση «με ανθρώπους και στελέχη που έχουν έρθει σε ανοιχτή ρήξη με το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου και της δεξιάς συγκυβέρνησης, που δεν χωρούν σε κεντροαριστερά σενάρια, τα οποία στοχεύουν να ανακόψουν τη δυναμική μιας πραγματικής ριζοσπαστικής αριστερής αλλαγής».