Από την «πολύχρωμη γιορτή του Κόπα Αφρικα» και -κάτοικος Πειραιά πλέον- ο Μπόατεγκ μιλάει σαν ειρηνοποιός για…«αιωνίους» ζητώντας σεβασμό προς τον γνωστό του Μίτσελ
Του Σπύρου Τσάμη
Είναι ελεύθερος; Προσοχή! Γιατί αγγίζετε ευαίσθητες χορδές όταν ρωτάτε έναν Αφρικανό αν ζει την ελευθερία του…
Ακόμη κι αν είναι ποδοσφαιριστής και πρόκειται για το τέλος του συμβολαίου του που τον αφήνει να διαλέξει την επόμενη ομάδα του, και όχι κατ' ανάγκη από… δουλεία όμοια μ' εκείνη των προγόνων του στην Γκάνα από λευκούς χρυσοθήρες!
Υπερβολές; Σαν παραμυθάκι για μικρά παιδιά φαντάζει η διατύπωση… Κι όμως, δεν είναι, όταν αναφερόμαστε σε «περήφανο Αφρικανό», όπως αυτοπροσδιορίζεται ο Ντέρεκ Μπόατεγκ.
Τον Μάρτιο θα μάθουμε την απόφαση του αρμόδιου διαιτητικού οργάνου της FIFA για να δούμε αν θα ενταχθεί και επίσημα στον Ολυμπιακό.
Ο ίδιος; Ακούγεται σίγουρος για την επισημοποίηση της ελευθερίας του από την ουκρανική Ντνιέπρ κι ετοιμάζει τις λεπτομέρειες της τέταρτης μετά την Καλαμάτα (1999-2001), τον Παναθηναϊκό (2001-2002) και τον ΟΦΗ (2002-2003) ελληνικής εμπειρίας του.
Ως «καλός πατριώτης» επικοινώνησε ήδη με το προξενείο της χώρας του στην Αθήνα «για να πω αντίο σε αδέλφια από την ίδια γη».
Η συζήτησή μας τιτλοφορείται «Εμπιστοσύνη στον Μίτσελ». Γνωρίζονται, βλέπετε, απ' τη Χετάφε.
«Εχω την ανάγκη να πω στους νέους Ελληνες φίλους μου, τους οπαδούς του Ολυμπιακού, πως έχουν στον πάγκο της ομάδας τους μια ισχυρή προσωπικότητα που γνωρίζει το ποδόσφαιρο σε βάθος… Μη βιαστούν κι ας περιμένουν να δουν τα αποτελέσματα της δουλειάς του Μίτσελ».
-Τι «λέει» η προηγούμενη εμπειρία σας στην Ελλάδας; Βιαζόμαστε;
«Ενθουσιάζεστε! Αυτό είναι πολύ καλό, γιατί δίνει κίνητρο και δημιουργεί απαίτηση στον ξένο ποδοσφαιριστή που δουλεύει στην Ελλάδα. Κρύβει, όμως, και βιασύνη. Εγώ, βέβαια, το προτιμώ από τον ορθολογισμό που βρήκα στην Κολονία και στην Ντνιέπρ γιατί είναι πιο κοντά στην ιδιοσυγκρασία μου. Τελικά οι εμπειρίες είναι χρήσιμες παντού. Μαθαίνεις από διαφορετικούς ανθρώπους. Αλλά εγώ προτιμώ ζεστές συμπεριφορές. Μοιάζω περισσότερο σ' εσάς. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ελλάδα βρίσκεται μια ανάσα απ' την Αφρική στον χάρτη»!
-Τριάντα ετών, πλέον, και το συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό είναι διάρκειας έξι μηνών με δυνατότητα επέκτασης γι' ακόμη δύο χρόνια. Προορισμός ή νέα γέφυρα γι' άλλη ευρωπαϊκή ομάδα είναι ο Πειραιάς;
«Τίποτα απ' τα δύο! Νέα μεγάλη ευκαιρία για μένα να παίξω σε ψηλό επίπεδο. Ετσι βλέπω τον Ολυμπιακό. Και είμαι γεννημένος σε χώρα, σε γη, που με έχει μάθει να σέβομαι όσους με εμπιστεύονται και μου δίνουν δουλειά – ευκαιρία! Είμαι περήφανος γιατί αυτό μου δίδαξε η καθημερινότητα στην πατρίδα μου».
-Δουλειά – ευκαιρία, σε ποια θέση της μεσαίας γραμμής;
«Στον άξονα της μεσαίας γραμμής ή και στα άκρα. Εχω παίξει παντού από την εποχή που είχα ξαναβρεθεί στην Ελλάδα. Ο κύριος Μίτσελ ξέρει καλύτερα τις δυνάμεις μου. Τότε, στη Χετάφε μού έδειχνε εμπιστοσύνη και γέμιζα με αυτοπεποίθηση».
-Οσο για την… ένταση της ουκρανικής εμπειρίας; Εκεί, δεν έδειξαν την ίδια εμπιστοσύνη…
«Ναι, είναι αλήθεια. Βλέπουν αλλιώς κάποια πράγματα… Ομως δεν μ' επηρέασε! Ούτε αγωνιστικά. Είμαι σε καλή κατάσταση. Ούτε όμως και ψυχολογικά. Επαιξα στο τελευταίο Κόπα Αφρικα, μια πολύχρωμη γιορτή που γέμισε την καρδιά μου!».
-Και τώρα στον Ολυμπιακό, τον μεγάλο αντίπαλο του Παναθηναϊκού, της άλλοτε ομάδας του… Μπόατεγκ.
«Ναι, ξέρω. Θυμάμαι. Παντού συμβαίνουν αυτά! Αλλά το μίσος των οπαδών δεν με αφορά. Οι Αφρικανοί αγαπάμε τη ζωή, ανακαλύπτουμε παντού την αγάπη. Ετσι και στο γήπεδο. Πιο σημαντικό είναι να είσαι καλός άνθρωπος και σωστός επαγγελματίας, σε χώρα που σε φιλοξενούν. Αυτό με νοιάζει. Γνωρίζω και σέβομαι τη δυσκολία που έχει στην εποχή μας η ζωή πολλών Ελλήνων. Ηρθα πάλι εδώ και μακάρι όλοι να δουν το ποδόσφαιρο ως απάντηση στη δύσκολη καθημερινότητα».
