ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Του Νίκου Φωτόπουλου
«Δέχομαι να υπηρετήσω μια, ισόχρονη και ισότιμη, εναλλακτική κοινωνική θητεία», ξεκαθαρίζει ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης
Εξετάζεται σήμερα από το Αναθεωρητικό Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης (σ.σ.: στρατιωτικό Εφετείο) η προσφυγή του Γιάννη Γκλαρνέτατζη -προέδρου του Συνδέσμου Αντιρρησιών Συνείδησης και πρώην αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Γραφείου για την Αντίρρηση Συνείδησης- που είχε καταδικαστεί πρωτόδικα ερήμην σε ποινή φυλάκισης ενός έτους με διετή αναστολή και αφαίρεση των πολιτικών του δικαιωμάτων. Τραγελαφικό: Ο… «κατηγορούμενος» δεν είχε λάβει ποτέ κλήση για να παραστεί στη δίκη του, διότι στάλθηκε σε λάθος διεύθυνση.
Ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης είναι δραστήριο μέλος του κινήματος αντιρρησιών συνείδησης, μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τους Αντιρρησίες Συνείδησης και της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού «Αρνούμαι», ενεργό και δραστήριο μέλος πολλών κινημάτων (αντιρατσιστικού, οικολογικού, ειρηνιστικού, γυναικείας απελευθέρωσης, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και συνδικαλιστικού) και γνωστός στην πόλη της Θεσσαλονίκης, όπως και πανελλαδικά, λόγω της συνεπούς στάσης του και της ανιδιοτελούς δράσης του στα κινήματα τα τελευταία 25 χρόνια.
Η άρνηση στράτευσής του έχει να κάνει με λόγους ιδεολογικούς, που είναι σύμφωνοι με όλη την πορεία της ζωής του. Χρόνια τώρα διώκεται συνεχώς και έχει δικαστεί επανειλημμένως από τον Μάρτιο του 1996, οπότε αρνήθηκε την κατάταξη με δημόσια δήλωσή του.
Το κράτος στο πρόσωπό του, όπως και σε άλλους αντιρρησίες συνείδησης, εφάρμοσε την εκδικητική και εξοντωτική πρακτική των αλλεπάλληλων κλήσεων προς κατάταξη στον Στρατό, που συνεπάγεται αλλεπάλληλες αρνήσεις στράτευσης και συνεπώς αλλεπάλληλες καταδίκες.
Eρήμην καταδίκη του
Μετά τη νέα κλήτευσή του στον Στρατό το καλοκαίρι του 2000, προσέφυγε στο ΣτΕ κατά της πρόσκλησης κατάταξης και πέτυχε την ακύρωση της πρόσκλησης, κάτι που όπως φαίνεται δεν έλαβαν υπόψη τους οι στρατιωτικές αρχές, με αποτέλεσμα την περσινή ερήμην καταδίκη του. Αλήθεια, πώς γίνεται ένα Στρατοδικείο να δικάζει έναν πολίτη και μάλιστα εν τη απουσία του;
«Δέχομαι να υπηρετήσω μια ισόχρονη και ισότιμη εναλλακτική κοινωνική θητεία, ανεξάρτητη από τον στρατιωτικό σχεδιασμό, συνεισφέροντας στην προστασία του περιβάλλοντος, στη βοήθεια σε ανθρώπους με αναπηρίες, στην αειφορική ανάπτυξη των χωρών του Τρίτου Κόσμου, στην καλλιέργεια κλίματος ειρήνης, φιλίας και κατανόησης μεταξύ των λαών. Αλλωστε, έχω ήδη, κατά το δυνατόν, προσφέρει σ’ αυτούς τους τομείς και θα συνεχίσω να προσφέρω στην κοινωνία και τον πλανήτη ολόκληρο ανεξάρτητα από τη συμπεριφορά της πολιτείας απέναντί μου», ξεκαθαρίζει ο ίδιος, αλλά…
Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που επί σειρά ετών δεν αναγνώριζε το δικαίωμα άρνησης στράτευσης για συνειδησιακούς λόγους, ενώ πλέον ο ισχύων νόμος που αναγνωρίζει την εναλλακτική θητεία διέπεται από τιμωρητική και εκδικητική λογική.
Σήμερα που ο στρατοκρατικός μηχανισμός διώκει πολύ σκληρότερα τους νέους αντιρρησίες με συνεχείς συλλήψεις, δίκες (ακόμη κι αυτόφωρα) και κυρίως με επαναλαμβανόμενα διοικητικά πρόστιμα των 6.000 ευρώ, παραβιάζοντας κατάφωρα την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η ερήμην καταδίκη του Γιάννη Γκλαρνέτατζη είναι ενταγμένη σε αυτό το πλαίσιο.
