24/10/14 ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Μια μητέρα κάνει και λάθη

«Το να γίνεις μητέρα δεν είναι επάγγελμα· δεν είναι ούτε καν καθήκον. Είναι ένα δικαίωμα ανάμεσα στα άλλα» Οριάνα Φαλάτσι, Ιταλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας.
      Pin It

Το κείμενο που ακολουθεί περιγράφει το μεγαλείο της πάλαι ποτέ γενέτειρας της Δημοκρατίας, της Ελλάδας του 2014. Η άλλοτε πατρίδα των δικαίων σήμερα γεννά μέσω υπεύθυνων, ανεύθυνων και ανευθυνοϋπεύθυνων τρόμο, απελπισία, θυμό, άδικο. Επιτάσσεται πλέον η υποταγή στο αδιέξοδο.

 

«ΠΡΑΞΗ 1η: μοιραίο καλοκαίρι

 

Μεσημέρι 24 Ιουνίου 2013. Δώμα σε πολυκατοικία στο γκέτο της Αθήνας, στην Κολιάτσου. Ο μικρός μας ήρωας είναι ο 4½ χρονώ Ανταμ-Γιώργος. Πρωταγωνίστρια, η μητέρα του Κατερίνα, 40 χρονώ. Η μεσημεριανή σιέστα του Ανταμ τελειώνει λίγα λεπτά νωρίτερα από εκείνη της μαμάς του. Ο παρατημένος αναπτήρας τού εξάπτει την περιέργεια. Τσαφ… και φούντωσε σε δευτερόλεπτα η συνθετική φτηνή ντουλάπα. Η μαμά πετάγεται, στέλνει τον μικρό σε ασφαλές μέρος και με ένα μπουκάλι νερό σβήνει τη φλόγα.

 

ΠΡΑΞΗ 2η: δάκρυα πρώτου αποχωρισμού

 

Οι ένοικοι βλέποντας τον καπνό καλούν την Πυροσβεστική, κι ενώ η απειλή είχε ηττηθεί. Καλούνται ασθενοφόρα. Για πρώτη φορά, μάνα και γιος χωρίζουν προς άγνωστες κατευθύνσεις. Μάτια μου παραπονεμένα, ένα φιλί δεν πρόλαβα.

 

ΠΡΑΞΗ 3η: τρέχοντας στην αβεβαιότητα

 

Η μητέρα βγαίνει το συντομότερο δυνατό από το νοσοκομείο “Σωτηρία” με ελαφριά λοίμωξη λόγω εισπνοής καπνού. Κανείς δεν την επισκέφτηκε, κανείς δεν την έψαξε. Φορώντας ακόμα την τρύπια νυχτικιά τρέχει με τα πόδια στο “Παίδων” όπου έμαθε ότι βρίσκεται ο Ανταμ. Το παιδί είναι μια χαρά. Βρίσκεται φιλοξενούμενο στο “Αγλαΐα Κυριακού” λόγω αυτεπάγγελτης εισαγγελικής παραγγελίας. Κατηγορίες για αμέλεια, κακομεταχείριση.

 

ΠΡΑΞΗ 4η: κατεύθυνση στο άγνωστο

 

Ιούλιος πια κι ο εισαγγελέας Ανηλίκων αποφασίζει την προσωρινή φιλοξενία του Ανταμ στην Κιβωτό του Κόσμου. Η μητέρα με αβεβαιότητα αποχαιρετά το μωρό της που πάει διακοπές με την Κιβωτό: “Να περάσεις καλά με τα παιδάκια. Σ’ αγαπώ…”, “Μαμά…” Εκείνη τότε ούτε καν γνώριζε ότι ο εισαγγελέας ήταν υποχρεωμένος διά νόμου να κοινοποιήσει άμεσα, εγγράφως την απόφασή του. Αυτό δεν συνέβη ποτέ.

 

ΠΡΑΞΗ 5η: ελεγείες “δικαίων”

 

Αρχές Ιουνίου 2014. Δικαστική κλήση κατά της μητέρας με σκοπό την άρση της επιμέλειας του γιου της. Ο εισαγγελέας ανηλίκων περιέγραψε μια αμετανόητη τοξικομανή και αλκοολική, υπό επήρεια ουσιών τη μοιραία μέρα, νοσηλευθείσα σε ψυχιατρεία και ανίκανη να αναλάβει τις ευθύνες της.

 

ΠΡΑΞΗ 6η: μονομελές Πρωτοδικείο

 

Πρόεδρος: Ερωφίλη Σταθοπούλου, Εισαγγελεύς: Ηλίας Ζαγοραίος, Δικηγόρος της Κιβωτού: Κ. Ρ., Κοινωνική λειτουργός: (ανώνυμη στην έγγραφη απόφαση), Γραμματέας: (παραιτηθείσα στην έγγραφη απόφαση).

 

ΠΡΑΞΗ 7η: απόφαση “ενισχυμένη”

 

10/10/14 Καταφθάνει η πολυπόθητη απόφαση-αντίγραφο της δικαστικής κλήσης. Δεν λαμβάνεται υπόψη καθόλου ο σωρός βεβαιώσεων, τοξικολογικών εξετάσεων, επιστολών, εγγράφων τα οποία αποδεικνύουν κατάφωρα ότι οι κατηγορίες είναι συκοφαντίες. Η ενίσχυση επήλθε από την κρυφή κατάθεση της γιαγιάς. Η επίσημη απόφαση του Πρωτοδικείου αποτελείται αποκλειστικά από συκοφαντίες, ανυπόστατες κατηγορίες, εικασίες, υστερόβουλα και κακόβουλα σχόλια.

 

ΠΡΑΞΗ 8η: η μητέρα θυμάται – ο γιος διαισθάνεται

 

Τραγικοί αποχωρισμοί, ιδιότυπη κακομεταχείριση του μικρού στο ίδρυμα, λατρεία που δεν προλαβαίνει… δάκρυα, αγκαλιές, βιαστικά φιλιά και παιχνίδια, λυγμοί και ανολοκλήρωτες χαρές υπό τα αδιάφορα βλέμματα αυστηρών επιτηρητών γι’ αυτό που λέγεται μητρική αγάπη.

 

ΠΡΑΞΗ 9η: κρεσέντο αδικημένων

 

Εγώ, η Αικατερίνη Γ. Καμακάρη, μητέρα του Ανταμ-Γεώργιου Καμακάρη ζητώ την απόσυρση μιας απόφασης-παρωδίας»…

 

Αντιγράφοντας την παραπάνω απελπισμένη επιστολή μιας μητέρας, με τα όποια αρνητικά χαρακτηριστικά, που έβλαψαν όμως τη δική της υγεία και καθόλου τη συμπεριφορά της προς το παιδί, όπως με έμφαση δηλώνει η ίδια, δεν μπορούμε να μην αναρωτηθούμε αν η απομάκρυνση του παιδιού από τη μαμά του και ειδικά ο επικείμενος περιορισμός των επισκέψεών της είναι πράγματι ο κατάλληλος τρόπος για να διασφαλιστεί η ομαλή ανατροφή του μικρού.

 

Ο εισαγγελέας ανηλίκων θα μπορούσε να σκύψει ξανά στη συγκεκριμένη περίπτωση και να βεβαιωθεί αν πράγματι η μητέρα, που λέει ότι δεν έχει πλέον εξάρτηση, πέρα από εκείνην για τον γιο της, είναι σκόπιμο να οδηγείται σε τόση απελπισία. Ισως να υπάρχει τελικά ένας τρόπος να είναι λιγότερο αυστηρή και περισσότερο βοηθητική και για τη μητέρα η όποια δικαστική απόφαση.

 

Α.Ψ.

 

Scroll to top