Αρθρο του συναδέλφου Κώστα Tσαπόγα στους New York Times

Τη δραματική κατάσταση που βιώνουν εργαζόμενοι και άνεργοι στην Ελλάδα του Μνημονίου περιγράφει με γλαφυρό τρόπο σε άρθρο του στους New York Times ο πρώην υπεύθυνος του τμήματος Διεθνών Ειδήσεων της «Ελευθεροτυπίας», Κώστας Τσαπόγας. Τμήμα του αναδημοσιεύουμε στην «Εφ.Συν.».

«Οπως και πολλοί Ελληνες που βρίσκονται στη δίνη της οικονομικής κρίσης, η σύζυγός μου και εγώ δίνουμε καθημερινά μάχη με την επιβίωση. Δεδομένου ότι η εφημερίδα που εργάστηκα για 23 χρόνια (η γυναίκα μου για 17) σταμάτησε να κυκλοφορεί από τον Δεκέμβριο του 2011 έχουμε μείνει και οι δύο άνεργοι. Παραμένουμε απλήρωτοι για 18 μήνες. Η εφημερίδα μας είχε σταματήσει να μας πληρώνει πέντε μήνες πριν κλείσει. Με την ανεργία στον δημοσιογραφικό κλάδο πάνω από το 30% και το συνολικό ποσοστό ανεργίας πάνω από το 26%, οι προοπτικές μας για το 2013 δεν είναι ιδιαίτερα ευνοϊκές.

Η ιστορία μας είναι μια τυπική ιστορία πολλών Ελλήνων, κάποιοι ίσως βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση, άλλοι σε καλύτερη. Ωστόσο η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων αγωνίζονται για να πάρουν τροφή, να κρατήσουν τα σπίτια τους ζεστά και να διατηρήσουν μια επίφαση ομαλότητας, να κρατήσουν ανέπαφη την αξιοπρέπεια και να αποφύγουν την κατάθλιψη που περιβάλλει τη χώρα (…).

Επίσης καταφέραμε με μια δικαστική απόφαση να μη χάσουμε το υποθηκευμένο σπίτι μας στην Αθήνα από τις τράπεζες και πλέον θα είναι στην κατοχή μας μέχρι το 2015 (…).

Είμαστε σίγουρα πιο τυχεροί από τους πολίτες που συρρέουν στα συσσίτια που διοργανώνει η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία.

(…) Καμιά φορά αναρωτιόμαστε με τη σύζυγό μου αν απλά βρισκόμαστε σε κατάσταση άρνησης. Αλλά πιστεύουμε πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι η κατάθλιψη και η αλήθεια είναι πως την περίοδο των διακοπών δώσαμε μάχη για να σηκωθούμε από το κρεβάτι. Από τότε όμως κάθε μέρα ψάχνουμε να βρούμε κάποιο τρόπο για να κρατιόμαστε ζωντανοί στο προσκήνιο. Θα χαιρόμουν αν μπορούσα να ξεκινήσω και πάλι από την αρχή, αλλά από πού να αρχίσω; (…).