Της Μαρίνας Κουβέλη
Για κάποιους θα είναι μια συνηθισμένη πρεμιέρα του «Καρυοθραύστη». Για τον Βαγγέλη Μπίκο και τη Χριστίνα Μακρίδου είναι, όμως, η πρώτη τους μεγάλη ευκαιρία σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο πρώτος θα υποδυθεί τον Πρίγκιπα Αλεξέι, η δεύτερη χορεύει ως Νεράιδα του Βορρά.
Ανανεωμένο, λοιπόν, κατεβαίνει το Σάββατο στο θέατρο Ολύμπια το Μπαλέτο της Λυρικής σε χορογραφία του διευθυντή του Ρενάτο Τζανέλα. Οι δύο παραπάνω χορευτές μόλις «προήχθησαν» σε σολίστες, ενώ και στο corps de ballet εντάχθηκαν έξι νέα παιδιά.
Ο 25χρονος Βαγγέλης και η 32χρονη Χριστίνα είναι δύο ταλαντούχα παιδιά, οπλισμένα με τόλμη, όρεξη, καλές προθέσεις, άπειρες δυνατότητες και αρκετή υπομονή. Δουλεύουν για έναν πολύπαθο κρατικό φορέα – μην ξεχνάμε ότι το μπαλέτο έχει περάσει διά πυρός και σιδήρου τα τελευταία χρόνια. Και «λούζονται» όλα τα απόνερα.
Εχουν υπομείνει συνεχείς αλλαγές καλλιτεχνικών διευθυντών – από το 2006 μέχρι σήμερα έχουν περάσει (μόνιμοι και έκτακτοι) περίπου έξι. Κι επίσης, έχουνμόνιμο αντίπαλο ένα παγιωμένο χορευτικό κατεστημένο, που δεν τους επιτρέπει να πάρουν μεγάλους ρόλους παρά μόνο έπειτα από πολυετή αναμονή, δηλαδή σε μια ηλικία που στο εξωτερικό οι χορευτές οδεύουν προς συνταξιοδότηση.
Δυστυχώς, οι πρώτοι χορευτές δεν αποχωρούν εύκολα, διότι το κράτος δεν έχει μεριμνήσει για το τι θα κάνουν από τα 40 στο σπίτι και ούτε διατίθενται χρήματα για να μπουν νέα παιδιά στο corps de ballet. Αποτέλεσμα αυτού του συνωστισμού, ένα γερασμένο μπαλέτο με μέσο όρο ηλικίας τα 32 χρόνια! Μοναδικό κίνητρο, λοιπόν, όλων παραμένει η αγάπη για τον χορό.
«Στο μπαλέτο της Λυρικής συμβαίνει ό,τι σε όλους τους φορείς που συνδέονται με το κράτος. Εχουμε μειώσεις στους μισθούς μας και προσπαθούμε να σταθούμε όρθιοι πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα. Ωστόσο, πώς να παραπονιόμαστε όταν κάνουμε αυτό που αγαπάμε; Υπάρχουν άνθρωποι γύρω μας που ζουν με πολύ λιγότερα κάνοντας δουλειές που τους είναι απεχθείς», λέει η Χριστίνα Μακρίδου, μέλος του μπαλέτου από το 2003.
Δοκιμάστηκε σε οντισιόν μαζί με 54 ακόμα κορίτσια και πέρασε πρώτη. «Ηταν μια βασανιστική διαδικασία, μπροστά σε μια πολυμελή επιτροπή. Καθεμία μας είχε έναν αριθμό στη στολή. Κάθε λίγο, μέλη της επιτροπής έβγαιναν και ανακοίνωναν ποια νούμερα αποχωρούν από την οντισιόν. Αν δεν περνούσα, θα ξανασχεδίαζα τη ζωή μου».
Από ανάλογη οντισιόν πέρασε το 2007 και ο Βαγγέλης Μπίκος. Μαζί με 305 (!) ακόμα νέους χορευτές διεκδίκησαν τις 30 θέσεις που είχαν ανοίξει τότε στο μπαλέτο. Είναι, βέβαια, συνηθισμένος στις σκληρές δοκιμασίες. Για να γίνει δεκτός στα Βασιλικά Μπαλέτα της Αγγλίας στο Μπέρμιγχαμ (απ' όπου και αποφοίτησε) έδωσε επτά φορές εξετάσεις. Κατάγεται από τη Θεσσαλονίκη, νιώθει «ταμένος» στον κλασικό χορό, θαυμάζει την ευρηματικότητα και το θάρρος του Ρενάτο Τζανέλα.
Αποφάσισε να γίνει χορευτής στα 15 κι ενώ θα μπορούσε να συνεχίσει την καριέρα του στο εξωτερικό προτίμησε να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Στη σχολή είχαμε στρατιωτική πειθαρχία. Καταλαβαίνω ότι οι ευκαιρίες στην Αγγλία θα ήταν πολλαπλάσιες, αλλά η νοσταλγία ήταν ισχυρότερη. Αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι οι παραστάσεις. Εδώ έχουμε περίπου 35 τον χρόνο, στην Αγγλία ήταν σίγουρα διπλάσιες».
Η ανάληψη της «ηγεσίας» του μπαλέτου από τον Ρ. Τζανέλα φαίνεται πως εξασφάλισε την ηρεμία που για χρόνια επιζητούσε η ομάδα. Ο Ιταλός ανέλαβε φωνάζοντας: «είστε το εθνικό μπαλέτο αυτής της χώρας και δεν σας γνωρίζει κανείς». Επένδυσε, λοιπόν, στην εξωστρέφεια και στα νέα ταλέντα της ομάδας και μάλλον τα κατάφερε – κρίνοντας από τα εισιτήρια που εκτοξεύτηκαν.
Στο μεταξύ, βέβαια, προέκυψε ένα νέο σοκ, η επικείμενη ένταξη των χορευτών στο ενιαίο μισθολόγιο: «Οταν ο μισθός πέσει στα 700 ευρώ θα έρθει ο θάνατος για το επάγγελμά μας. Οι μισοί θα το εγκαταλείψουν και οι άλλοι μισοί θα φύγουν στο εξωτερικό. Στα μπαλέτα του Ντίσελντορφ -για να μην πούμε για το Royal Ballet- ο κατώτερος μισθός είναι τα 1.600 ευρώ», λέει ο Β. Μπίκος.
Οσο για την παράσταση, στην οποία πρωταγωνιστούν, είναι ο δημοφιλής, χριστουγεννιάτικος και τρυφερός «Καρυοθραύστης». Ενα παραμύθι, που εστιάζει στο όνειρο της Κλάρας, αλλά αποδεικνύεται μια δραματική διαδικασία ενηλικίωσης.
Ο Τζανέλα τον χορογράφησε το 2000 στην Κρατική Οπερα Βιέννης, αλλά φέτος, τον «φρέσκαρε» αρκετά. «Η παράσταση απευθύνεται σε όλη την οικογένεια», υπογραμμίζει ο ίδιος. «Η δική μου εκδοχή είναι μια ερωτική ιστορία.
Το αρχικό σενάριο αφορά το όνειρο ενός μικρού κοριτσιού, που δεν μπορούσε ούτε καν να ονειρευτεί τον έρωτα, αφού δεν τον είχε γνωρίσει. Προσπάθησα να δω το θέμα σαν εκπαιδευτικός και σαν πατέρας. Η παράστασή μου έχει αρκετό χιούμορ κι ενώ υπάρχει πολλή ένταση, δεν υπάρχει βία. Προσπάθησα να αποφύγω το βίαιο περιβάλλον που συνήθως προτείνεται σήμερα στα παιδιά».
Info: Παραστάσεις 25, 30/11 και 2, 7, 9, 21, 22, 23, 27, 28/12 στις 20.00. Μουσική διεύθυνση: Γιάρι Χεμελέινεν–Γιώργος Βράνος. Σκηνικά-κοστούμια Κριστόφ Κρέμερ. Διεύθυνση παιδικής χορωδίας: Μάτα Κατσούλη. Τιμές: 50, 45, 40, 30, 25, 20 ευρώ. Παιδ., φοιτ.: 15 ευρώ.
