Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η «Ωραία και το Τέρας» της Μαρσέλα Ιακίμπ, όπου ο πρώην ισχυρός άνδρας αποθεώνεται και λατρεύεται επειδή είναι «γουρούνι», είναι υψηλή λογοτεχνία. Ο ίδιος όμως, οι φεμινίστριες αλλά και μερίδα του Τύπου βλέπουν απλώς μια ηθική πορνεία της συγγραφέως με στόχο το κέρδος
Επιμ.: Β.Γεωργακοπούλου
Θα πουλιέται, άραγε, σαν τρελό όταν κυκλοφορήσει την Πέμπτη από τις εκδόσεις Stock το βιβλίο της Μαρσέλα Ιακίμπ για την ερωτική της σχέση με τον Ντομινίκ Στρος-Καν ή μήπως, όπως προλέγει η «Μοντ», οι αναγνώστες που προτιμούν τα σκάνδαλα με ονοματεπώνυμο θα βαρεθούν το αυστηρά λογοτεχνικό ύφος τού «La Belle et la Bete» (Η Ωραία και το Τέρας) και θα το παρατάνε απογοητευμένοι;
Το σκανδαλάκι, όμως, ένα ακόμα από τα πολλά που ο αθεόφοβος πρώην πολιτικός άνδρας εξακολουθεί να προκαλεί, συνταράσσει τη Γαλλία, ενώ το τελευταίο τεύχος τού Nouvel Observateur (21 Φεβρουαρίου), που ανήγγειλε το βιβλίο, δημοσίευσε αποσπάσματά του και τη μία και μοναδική συνέντευξη που έχει σκοπό να δώσει η συγγραφέας του, έχει γίνει ανάρπαστο.
Η αρθρογραφία γύρω από αυτό πυκνώνει, ενώ οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, ο Στρος-Καν και η σύζυγός του (δεν έχουν πάρει ακόμα διαζύγιο) Αν Σινκλέρ αναζητούν νομικές οδούς προστασίας. Ο DSK χαρακτήρισε το περιεχόμενό του «φανταστικό και απολύτως ανακριβές» και δήλωσε «αηδιασμένος» από τη συμπεριφορά τής πρώην ερωμένης του, «που γοήτευσε έναν άνδρα με σκοπό να γράψει ένα βιβλίο» (η Ιακίμπ ομολογεί ότι ξεκίνησε τη σχέση τους σαν ένα «ρεπορτάζ») και «περηφανεύεται για τα αισθήματά της με σκοπό να τα εκμεταλλευτεί οικονομικά».
-Τι είναι το βιβλίο: Ενα χρονικό της ερωτικής σχέσης του Στρος-Καν και της Μαρσέλα Ιακίμπ (Ιανουάριος-Αύγουστος του 2012) που δεν χρησιμοποιεί όμως καθόλου ονόματα (άρα χωρίς τον ντόρο που έγινε μπορεί να περνούσε και απαρατήρητο) και δεν έχει πολλά πραγματολογικά στοιχεία. Η συγγραφέας, διανοούμενη γαρ, προτίμησε να γράψει μια παραβολή, μια προσωπική εξομολόγηση για τον έρωτα που της ενέπνευσε ένας άνδρας που ήταν, όπως λέει, «γουρούνι», ακριβώς επειδή ήταν γουρούνι.
-Υπάρχει επιμύθιον: Η θεωρία που κατασκευάζει η Ιακίμπ είναι η αποθέωση, η αθώωση της γουρουνίλας στον άνθρωπο και την κοινωνία. Το εξηγεί στο «Nouvel Obs»: «Οτιδήποτε το δημιουργικό, το καλλιτεχνικό ή το ωραίο στον Στρος-Καν ανήκει στο γουρούνι και όχι στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι φρικτός, το γουρούνι είναι υπέροχο, ένας ποιητής της αηδίας και της βρομιάς. Το γουρούνι είναι η ζωή, που δεν επιβάλλει καμιά ηθική νόρμα, που παίρνει χωρίς να ζητά, χωρίς να υπολογίζει κέρδη ή να ανησυχεί για επιπτώσεις. Το γουρούνι είναι το παρόν, η απόλαυση, η στιγμή, η καλύτερη πλευρά του ανθρώπου. Και την ίδια στιγμή είναι αηδιαστικό, ανίκανο για οποιαδήποτε μορφή ηθικής, λογικής, κοινωνικής προσαρμογής. Το ιδανικό του είναι η παρτούζα. Κανένας δεν εξαιρείται από αυτή τη γιορτή. Ούτε οι γέροι ούτε οι άσχημοι. Ενώ ο Στρος-Καν μού φαινόταν πάντα δεξιός, ο σεξουαλικός κομμουνισμός που ζει σαν γουρούνι με γεμίζει ευχαρίστηση».
-Σιγά την πρωτοτυπία: Ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία είναι που ερωτεύθηκε τρελά ένα γουρούνι. Η «Μοντ» θυμίζει τη Ζιλιέτ Γκρεκό να παρακαλάει τραγουδιστά τον Τζόνι να της δώσει καμιά φάπα. Εχουμε κι εμείς τη Βέμπο, που τον λατρεύει και είναι το φως της, παρ' όλο που της τα παίρνει και μ' άλλες πάει κι όλο τα πίνει κι όλο τα σπάει. Θέλει, πάντως, τόλμη να εκτίθεσαι έτσι ως γυναίκα.
-Προϊστορία της συγγραφέως: Η αργεντίνικης καταγωγής Ιακίμπ έχει σπουδάσει Φιλοσοφία του Δικαίου, έχει εκδώσει αρκετά δοκίμια (το «Μια κοινωνία βιαστών;» υπεράσπιζε τον DSK στην υπόθεση «Σοφιτέλ»), γράφει τακτικά στη «Liberation» και πάντα εκνεύριζε τις φεμινίστριες με τις απόψεις της (προτείνει την αποποινικοποίηση του βιασμού!).
-Προς τι τόσο μίσος για τη σύζυγο; Η ερωμένη κρατάει αποκλειστικά για πάρτη της τον έρωτα για το «γουρούνι» μέσα στον DSK και κατακεραυνώνει την Αν Σινκλέρ, που πρώτη ανακάλυψε την αξία του. Της είπε, λέει, σε οφ δε ρέκορντ συνάντησή τους: «Δεν βρίσκω τίποτα το κακό στο να σου παίρνει πίπα μια καμαριέρα». Σύμφωνα με την αριστερή Ιακίμπ, για τη Σινκλέρ «ο κόσμος είναι χωρισμένος σε άρχοντες και σκλάβους».
-Εχει καμιά λογοτεχνική αξία; Αρκετοί λένε ναι. Πρώτοι και καλύτεροι οι άνθρωποι του «Nouvel Observateur», έγκριτου περιοδικού της Αριστεράς, που θα 'πρεπε να δικαιολογήσουν την επιλογή τους. Ο διευθυντής του, Λοράν Ζοφράν, δεν αρνήθηκε την επιδίωξη αύξησης των πωλήσεων. Πρόσθεσε, όμως, ότι «η αφήγηση είναι δυνατή, το ύφος σκληρό και συγχρόνως ευφυές, η θέση του παράδοξη και σοκαριστική: έχουμε να κάνουμε με ένα λογοτεχνικό έργο περίεργο, αμφιλεγόμενο, που δεν μπορούμε όμως να αγνοήσουμε. Ενα καλό βιβλίο, από αυτά για τα οποία οφείλουν να μιλούν οι εφημερίδες». Αυτός που το παράκανε είναι ο Ζερόμ Γκαρσέν, κριτικός τού «Nouvel Obs», που συνέκρινε το «La Belle et la Bete» με τη «Μεταμόρφωση» του Κάφκα.
-Γράμμα στη «Μοντ»: Εννέα γυναίκες από τον χώρο του Τύπου και των βιβλίων έστειλαν ένα οργισμένο κείμενο με τίτλο «Ετοιμοι για όλα;». Γράφουν: «Δημοσιογράφοι, εκδότες, συγγραφείς, βιβλιοπώλες, είμαστε έτοιμοι για να σώσουμε τα επαγγέλματά μας να κάνουμε τα πάντα; Είμαστε έτοιμοι να ζήσουμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η ηθική πορνεία, η χυδαιότητα, το δημόσιο λιντσάρισμα και το κέρδος; Εάν κανείς δεν αντιδράσει το βιβλίο της Ιακίμπ θα σηματοδοτεί τη μέρα που οι εκδότες υπέγραψαν τη θανατική τους καταδίκη και από καταλύτες της λογοτεχνίας, των ιδεών και της έρευνας έγιναν έμποροι χαρτιού και e-books. Θα σηματοδοτεί τη μέρα όπου οι εφημερίδες με σοβαρό περιεχόμενο θα αρχίσουν να εκλείπουν γιατί το κοινό θα προτιμά την ευκολία και το σκάνδαλο».
