Οσο πλησιάζει η έναρξη του 19ου συνεδρίου του ΚΚΕ (11-14 Απριλίου) τόσο εντείνεται ο προσυνεδριακός διάλογος, με σημεία αιχμής τα αίτια της εκλογικής ήττας του κόμματος και το θέμα των συμμαχιών. Η εκλογή ή όχι νέου γραμματέα του κόμματος έρχεται σε «δεύτερη μοίρα», και όσοι παρακολουθούν στενά τα του ΚΚΕ διστάζουν να κάνουν προβλέψεις. «Αν κάποιος βρει τη σύνθεση της νέας κεντρικής επιτροπής, η οποία θα εκλέξει και νέο γραμματέα, τότε δικαιούται βραβείο» λένε στελέχη του Περισσού, τα οποία εκτιμούν ότι η ρευστότητα στις οργανώσεις είναι πλέον διάχυτη και το ενδεχόμενο να σπάσουν οι γραμμές των προτεινόμενων από την ηγεσία συνέδρων είναι αρκετά πιθανό.
Στο ερώτημα, αν υπάρχει ενδεχόμενο η Αλέκα Παπαρήγα να είναι εκ νέου γραμματέας, η απάντηση είναι μάλλον διπλωματική: «μπορεί, και ίσως είναι άδικο να αποχωρήσει από τη θέση της χρεωμένη με το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος, όμως οι συνθήκες είναι σύνθετες»… Και υπενθυμίζουν τη φράση της γραμματέως: «Εμείς δεν είμαστε αρχηγικό κόμμα, υπάρχουν σήμερα στελέχη πολύ καλύτερα από μένα, και αναδείχθηκαν μέσα στην πάλη…»
Το κλίμα στον Περισσό φορτίζεται και από την ένταση του προσυνεδριακού διαλόγου. Εκτός από στελέχη και μέλη των οργανώσεων του κόμματος που τάσσονται ανεπιφύλακτα υπέρ των Θέσεων, η κριτική που ασκείται σε αυτές από ένα μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων στον διάλογο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «καταλυτική». Κυρίως αναζητούνται απαντήσεις που υπερβαίνουν τη μέχρι σήμερα αντίληψη του κόμματος για το θέμα των συμμαχιών, αφού αμφισβητείται ευθέως η λογική «μόνοι εναντίον όλων».
Γι' αυτό ο «θεωρητικός» του κόμματος Μ. Μαΐλης, με ολοσέλιδη παρέμβασή του στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», σημειώνει: «Ο ισχυρισμός και η προτροπή να ενωθούν όλες οι αντιμνημονιακές ή αριστερές δυνάμεις… αποτελεί ουτοπία και τουφεκιά στον αέρα», και αναφερόμενος στο σενάριο μιας κυβέρνησης της Αριστεράς που θα συμφωνεί σε 5-6 σημεία επισημαίνει: «Τα 5-6 αλληλοσυνδέονται με τα 95 άλυτα… με το άλλο χέρι αυτή η κυβέρνηση θα παίρνει πίσω στο πολλαπλάσιο τα ψίχουλα που, ας υποθέσουμε, ότι θα δώσει». Και καταλήγει: «Τι θα σήμαινε η συμμετοχή του ΚΚΕ σε μια τέτοια κυβέρνηση; Οτι το ΚΚΕ κοροϊδεύει τον λαό… οδηγείται σε πολιτικαντισμούς… με τακτικισμούς υποθηκεύει το μέλλον του κινήματος».
Απέναντι στη λογική αυτήν, που φέρεται να εκφράζει τη «σκληρή γραμμή» του κόμματος, η Αλέκα Παπαρήγα επιδιώκει να δώσει ένα διαφορετικό στίγμα. Μιλώντας σε εκδήλωση της αχτίδας Μεταφορών της ΚΟΑ και αφού υπενθύμισε ότι «η λαϊκή συμμαχία θα εξελίσσεται, και σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης θα εξελιχθεί σε επαναστατικό μέτωπο… αυτά ούτε μπορεί να τα σχεδιάσει το ΚΚΕ ούτε πρέπει να τα σχεδιάσει στα γραφεία του», επισήμανε: «Η αυτοτέλεια του κόμματος θα είναι πλήρης και θα συμμετέχει στη λαϊκή συμμαχία… να μη φοβόμαστε να “χωθούμε” βαθιά παντού… να μάθουμε να δουλεύουμε με μεγαλύτερη ικανότητα με εργατικές λαϊκές μάζες που δεν συμφωνούν μαζί μας αλλά αντικειμενικά σήμερα ή αύριο πρέπει να γίνουν σύμμαχοι».
Μερίδα στελεχών διακρίνει μια σχετική διαφοροποίηση μεταξύ της γραμματέως και του Μ. Μαΐλη, όμως αυτή απέχει από το να χαρακτηριστεί «διαφορετική προσέγγιση». Ισως γιατί οι ρόλοι των δύο είναι διαφορετικοί, ο μεν ένας να στηρίζει την «κομματική νομιμότητα» και η γραμματέας να προβαίνει σε «ελεγχόμενα πολιτικά ανοίγματα». Το ερώτημα, αν αυτά τα δύο μπορεί να συγκερασθούν, προς το παρόν δεν φαίνεται να απαντάται…
