Του Κ. Μανωλιουδάκη
Στο άκουσμα της πρόσληψης του Φάμπρι από τον Παναθηναϊκό, οι Ισπανοί δημοσιογράφοι τον είχαν αποκρυπτογραφήσει ιδανικά. «Ιδιόρρυθμος. Επικίνδυνα ειλικρινής. Απότομος. Παρορμητικός. Γνώστης του ποδοσφαίρου. Εξαιρετικός στην τακτική. Εχει αδικήσει τον εαυτό του»! Αυτά έλεγαν μέσες-άκρες όσοι τον ήξεραν καλά, κυρίως από την παρουσία του στη Γρανάδα.
Ακριβώς αυτή η περιγραφή γίνεται για τον Φάμπρι και στην Παιανία. Οσο οξύμωρο κι αν ακούγεται μάλιστα και παρά τις κόντρες που έχουν υπάρξει, οι παίκτες του Παναθηναϊκού στις μεταξύ τους συζητήσεις τού βγάζουν το καπέλο όσον αφορά τις γνώσεις του, τη δουλειά και την τακτική του ανάλυση. Ιδίως μετά το ντέρμπι με την ΑΕΚ η πλειονότητα αναγνωρίζει το άριστο στήσιμό του και το πλάνο που του βγήκε κατά γράμμα!
1. Η «λογική» του πρώτου 20λεπτου
Ο Ισπανός προπονητής ήταν σίγουρος πριν από το ντέρμπι ότι η ΑΕΚ θα μπει στο γήπεδο πολύ δυνατά και έδωσε μεγάλη βάση στα πρώτα 20 λεπτά του αγώνα. Η λογική του Φάμπρι ήταν ότι ο αντίπαλος, με τον ενθουσιασμό της εξέδρας και τους νεαρούς παίκτες που έχει στις τάξεις του, θα προσπαθήσει από το πρώτο λεπτό να πρεσάρει ψηλά τον Παναθηναϊκό, να κλέψει μπάλες και να πάει το ματς στη δύναμη, φιλοδοξώντας να προηγηθεί νωρίς και να φέρει το ματς στα μέτρα του. Ετσι, είπε στους παίκτες του ότι σε αυτό το διάστημα θα πρέπει όλοι να έχουν τον νου τους στην τακτική τους προσήλωση και να μη δώσουν για κανένα λόγο χώρο και καταστάσεις ανισορροπίας στους γηπεδούχους. Αυτό θα είχε συνέπεια να μην πρεσάρει ιδιαίτερα ψηλά ο Παναθηναϊκός και να μην κρατάει την μπάλα τόσο πολύ στη μεσαία γραμμή, προτιμώντας τις βαθιές μπαλιές όταν ο αντίπαλος ασκούσε πίεση με το πρέσινγκ του.
2. Ελεγχος μετά το 20λεπτο και η δεξιά πλευρά
Ο πρώτος και βασικός στόχος του Φάμπρι ήταν να περάσει το 20λεπτο του ενθουσιασμού και των… νιάτων της ΑΕΚ δίχως η ομάδα του να δεχτεί κάποιο τέρμα. Για τη συνέχεια είχε ζητήσει να φτάνει πιο ορθολογικά η μπάλα από την άμυνα στη μεσαία γραμμή και να ανεβαίνει σταδιακά η πίεση στον αντίπαλο, με πρώτο τον Εσπάρθα και δεύτερο τον Ζέκα. Επίσης η εντολή ήταν να «φορτωθεί» η δεξιά πλευρά με Σεϊταρίδη και Σισοκό, έχοντας δώσει εντολή στον Μπουμσόνγκ να βγαίνει σε θέση δεξιού μπακ. Με τον Σεϊταρίδη πιο κοντά στον Ιβοριανό, γνωρίζοντας ότι από την πλευρά αυτή θα ήταν (και) ο Γκερέιρο, τον οποίο ήθελε να κουράσει με την προοπτική να γυρίζει και στην άμυνά του (και το πέτυχε).
3. «Ντου» απ' το ξεκίνημα του β' μέρους
Εχοντας περάσει ο ενθουσιασμός της ΑΕΚ χωρίς συνέπειες, καθώς είχε διατηρηθεί το μηδέν στην άμυνα, ο Φάμπρι πίστευε ότι η Ενωση δεν θα μπορούσε να πρεσάρει με την ίδια ένταση στη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου. Και έδωσε εντολή από το ξεκίνημά του να μπει ο Παναθηναϊκός ανεβάζοντας τις γραμμές του πιο ψηλά. Εδωσε μεγάλη έμφαση στην ανάκτηση της μπάλας όταν αυτή χάνεται από λάθος, ζητώντας να γίνεται άμεσα πρέσινγκ για να κερδηθεί εκ νέου η κατοχή, με τον Ζέκα να έχει ρόλο – κλειδί σε αυτόν τον τομέα και να τα καταφέρνει περίφημα. Το γκολ -ευγενική προσφορά του Πορτογάλου στον Βιτόλο- ήταν αυτό που ήθελε ο Φάμπρι. Κι από τη στιγμή που ο Κατίδης αστόχησε στο απρόσμενο «δώρο» τού -κατά τα άλλα θετικού- Πίντο, ο Παναθηναϊκός είχε πάει το παιχνίδι εκεί που ήθελε. Απέκτησε αυτοπεποίθηση, βρήκε χώρους για να βγει σε κόντρα επιθέσεις και στο ένας εναντίον ενός με τον Σισοκό (κυρίως), αλλά και την ΑΕΚ εν γένει σε φάσεις ανισορροπίας τακτικά. Αυτό ήταν. Το 2-0 έγινε φυσιολογικά και το τρίτο γκολ δεν ήρθε εξαιτίας του ενστίκτου της αυτοσυντήρησης…
