O πιανιστικός μινιμαλισμός από τον Λουντοβίκο Εϊνάουντι

Μοιάζει λίγο με ταξίδι στο χρόνο, σαν το σάουντρακ της άνοιξης που μπαίνει, σαν συνομιλία με τη φύση. Για τον ίδιο είναι ένα μυθιστόρημα χωρισμένο σε 14 κεφάλαια. Οσα και τραγούδια του δίσκου. Νέες μουσικές από τον σπουδαίο πιανίστα και συνθέτη Λουντοβίκο Εϊνάουντι περιλαμβάνει το «In A Time Lapse» που μόλις κυκλοφόρησε. Αυτή τη φορά, ο μινιμαλιστής Ιταλός -που πριν από δύο χρόνια απολαύσαμε στον Λόφο της Σάνης- ηχογράφησε το άλμπουμ κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών σε ένα μοναστήρι στη Βερόνα.

Επικό και συναισθηματικό όσο το παλαιότερο «Divenire», πειραματικό και περιπετειώδες όσο το «Nightbook», το «In A Time Lapse» συνδυάζει τις διαφορετικές του επιρροές: το κλασικό του στιλ, ήχους από το μπαρόκ και την ιταλική παραδοσιακή μουσική, έγχορδα που ξεχειλίζουν ρομαντισμό. «Οταν συνειδητοποείς ότι ο χρόνος μας είναι περιορισμένος, προσπαθείς να γεμίζεις την κάθε στιγμή με όση ενέργεια και συναισθήματα έχεις. Είναι η στιγμή που αρχίζεις να ζεις κάθε δευτερόλεπτο ζωής, σαν να είσαι και πάλι παιδί», λέει ο ίδιος δικαιολογώντας τον τίτλο του δίσκου. Σε αυτό το απόλυτο δόσιμο, ο Εϊνάουντι έχει για συνοδοιπόρους την ορχήστρα εγχόρδων του «I Virtuosi Italiani», αλλά και τον ξεχωριστό βιολιστή Ντάνιελ Χόουπ σε τέσσερα κομμάτια.

Γεννημένος στο Τορίνο ο Εϊνάουντι κατάγεται από μια διαπρεπή οικογένεια της Ιταλίας. Ο παππούς του Λουίτζι Εϊνάουντι υπήρξε οικονομολόγος και πολιτικός, πρώτος πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας (1948-55). Ο μπαμπάς του, Τζούλιο Εϊνάουντι, από την άλλη, υπήρξε ιδρυτής ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Ιταλίας. Η μητέρα του, όμως, ήταν πιανίστα κι εκείνη που τελικά τον επηρέασε περισσότερο, και μάλιστα από πολύ νωρίς. Σπούδασε σύνθεση και πιάνο στο Conservatorio του Μιλάνου και κατόπιν βρέθηκε στην «αγκαλιά» μιας σπουδαίας προσωπικότητας, του αβανγκάρντ συνθέτη Λουτσιάνο Μπέριο, ο οποίος και κατάλαβε αμέσως ότι είχε να διαχειριστεί ένα σπάνιο ταλέντο. Αρχισε να μπλέκεται και με άλλες μουσικές κάνοντας πειραματισμούς πάνω στο άλμπουμ «Revolver» των Μπιτλς.

Ο Λουντοβίκο Εϊνάουντι αγαπά τον Μάικλ Νάιμαν, τον Αρβο Παρτ, τον Φίλιπ Γκλας, τον Στιβ Ράιχ, ακούει Πινκ Φλόιντ και U2 και θαυμάζει τον Μίκη Θεοδωράκη. Του αρέσει να δανείζεται στοιχεία από παραδοσιακές μουσικές και συχνά κατακρίνει την Ιταλία για τον τρόπο που «φέρεται» στον μουσικό της πλούτο. Εκτός από τους προσωπικούς του δίσκους έχει «ντύσει» μουσικά το «Φως των ματιών μου» του Τζουζέπε Πιτσιόνι, το «This Is England» του Σέιν Μίντοους, αλλά και την «Αλεξάνδρεια» της Μαρίας Ηλιού. Είναι επίσης ο συνθέτης του τηλεοπτικού «Δρ Ζιβάγκο» του Τζιάκομο Καμπιότι, ενώ μελωδίες του συμπεριλαμβάνονται στο σάουντρακ της ταινίας «Απρίλης» του Νάνι Μορέτι.

«Γενικά δεν μου αρέσουν οι ετικέτες και οι ορισμοί στην τέχνη. Ομως ο όρος μινιμαλιστής σημαίνει για μένα φινέτσα και ανοιχτό μυαλό. Γι' αυτό, αν πρόκειται να με αποκαλούν κάπως, προτιμώ να με λένε μινιμαλιστή», λέει για τον εαυτό του. Στο άλμπουμ αυτό κομμάτια όπως τα «Corale», «Discovery at night», «Τwo trees» πράγματι δικαιολογούν τον τίτλο του μινιμαλιστή. Αλλά υπάρχουν και κάποια άλλα, όπως το «Life», τα εξαιρετικά «Experience» και «Run» στα οποία κυριαρχούν τα έγχορδα και μάλλον θα πρέπει να αναζητήσουμε πολλούς ακόμα χαρακτηρισμούς για να τα περιγράψουμε.

Μ.Κ.