ΚΚΕ Κορυφώνεται η εσωκομματική πάλη ενόψει συνεδρίου, με τους διαφωνούντες πάντως να μην έχουν συγκροτήσει ένα συμπαγές μπλοκ απέναντι στην ηγετική ομάδα του Περισσσού
Του Φώτη Παπούλια
Η ένταση και οι υψηλοί τόνοι που επικρατούν στις συνελεύσεις των οργανώσεων του ΚΚΕ στη διάρκεια των συζητήσεων για τις Θέσεις του κόμματος προβληματίζουν έντονα τα στελέχη του Περισσού.
Σχεδόν όλα αναγνωρίζουν το «πρωτοφανές» κλίμα αμφισβήτησης που καταγράφεται στον προσυνεδριακό διάλογο, η οποία αφορά σχεδόν το σύνολο των Θέσεων. Και αν το ζήτημα της «Λαϊκής Συμμαχίας» έχει αναγορευτεί σε μείζον πολιτικό θέμα ξεπερνώντας τα στενά κομματικά όρια , η κριτική που ασκείται στις προτάσεις για αλλαγές στο καταστατικό λειτουργίας, την ΚΝΕ, το ΠΑΜΕ, και τη συνδικαλιστική παρουσία διαμορφώνουν κλίμα έντονης αντιπαράθεσης.
«Αν αυτή πάρει μορφή χιονοστιβάδας, θα φανεί προς τα τέλη του μήνα» εκτιμούν οι πλέον ψύχραιμοι του Περισσού, οι οποίοι επισημαίνουν το «πρωτοφανές της οξύτητας της κριτικής που ασκείται». Διαβλέπουν δε ότι ήδη φαίνεται να σχηματίζονται δύο τάσεις. Εκείνη που υποστηρίζει τις Θέσεις και κατά προέκταση τις απόψεις της ηγεσίας και συντάσσεται στη λογική «ότι σε δύσκολες καταστάσεις οφείλουμε να υποστηρίξουμε την ηγεσία» και η δεύτερη που εκτιμά ότι «αν σε αυτό το συνέδριο δεν αλλάξουμε τακτική, τότε μαθηματικά οδεύουμε σε πρωτοφανή συρρίκνωση όχι απλώς της δύναμής μας αλλά κυρίως της επιρροής μας».
Οπως εκτιμάται από το σύνολο των στελεχών, αν και είναι νωρίς να ισχυριστεί κάποιος ότι έχει ήδη διαμορφωθεί ένα «μπλοκ» με τα χαρακτηριστικά συμπαγούς ομάδας απέναντι στην ηγεσία, ουδείς αποκλείει το σοβαρό ενδεχόμενο οι συσχετισμοί στο συνέδριο να μην ευνοούν τελικά το σημερινό ηγετικό σχήμα. Αν και δεν είναι γνωστό μέχρι σήμερα το «μέτρο» εκλογής των συνέδρων, ιστορικά είναι ισχυρό όπλο στα χέρια τής εκάστοτε ηγεσίας η σύνθεση του σώματος και η εκλογή μελών της Κεντρικής Επιτροπής μπορεί να ανατρέψει τα εσωκομματικά δεδομένα. Αν δημιουργηθεί μια ισχυρή μειοψηφία, η οποία δύσκολα θα «υποτάσσεται» στο δόγμα του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, θα φανεί σύντομα, όπως θα φανεί και αν η ηγετική ομάδα θα έχει τα κατάλληλα αντανακλαστικά ώστε να συνθέσει απόψεις. Εκ της ιστορικής εμπειρίας μάλλον δύσκολο εγχείρημα, όμως το κλίμα που φαίνεται να διαμορφώνεται στις οργανώσεις του κόμματος δεν επιτρέπει «σκληρά κατασταλτικά μέτρα» ούτε αποκλεισμούς απόψεων.
Μια πρώτη γεύση τού τι ενδεχομένως να ακολουθήσει είναι το γεγονός ότι στον «Ριζοσπάστη» αναφέρονται σχεδόν καθημερινά οι αχτιδικές οργανώσεις που τάσσονται κατά πλειοψηφία υπέρ των Θέσεων, χωρίς όμως να γίνεται αναφορά στο πόσοι (έστω ποσοστιαία) τάσσονται με κριτική άποψη κατά των Θέσεων.
Στο κλίμα αυτό που διαμορφώνεται κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποιος θα είναι ο διάδοχος της Αλ. Παπαρήγα. Πρόσωπα που στο παρελθόν είχαν «παίξει» για τη θέση αυτή, όπως εκείνα των Δ. Κουτσούμπα, Ν. Σοφιανού, Θ. Παφίλη, Δ. Αρβανιτάκη, Δ. Γόντικα, αν και παραμένουν στο προσκήνιο εντούτοις δεν εμφανίζουν την αρχική δυναμική που είχαν. Αν υπάρξει πρόσωπο-έκπληξη που θα αποτυπώνει τις πιθανές αλλαγές, με κρίσιμο ερώτημα την κατεύθυνση αυτών των αλλαγών, δεν αποκλείεται να προκύψει κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Οπως όμως έλεγε στέλεχος του ΚΚΕ, «μετά από αρνητικά εκλογικά αποτελέσματα το κόμμα ακολουθεί συνήθως την τακτική του σκαντζόχοιρου, αν ήρθε η στιγμή να αλλάξουμε θα φανεί…»
