Του Θ. Ασημακόπουλου
Σύμφωνοι… Οι Γερμανοί είναι μίζεροι, ψυχροί, φοράνε και άσπρη κάλτσα με πέδιλο. Ομως στα οικονομικά και στη διαχείριση μας βάζουν τα γυαλιά. Και μην πάει ο νους σας στη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, αλλά στην Μπορούσια του Ντόρτμουντ. Φίλοι του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ, ιδού ο δρόμος προς την εξυγίανση…
Το 1997, η Ντόρτμουντ κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά μόλις πέντε χρόνια αργότερα, κινδύνευε με χρεοκοπία. Από τη μία σπαταλήθηκαν πολλά χρήματα σε μεταγραφές, κι από την άλλη η μετοχή του συλλόγου μπήκε στο Χρηματιστήριο της Φρανκφούρτης και αποδείχθηκε «φούσκα».
Μπροστά στο φάσμα της διάλυσης, οπαδοί της ομάδας σύστησαν την εταιρεία «We Are Borussia». Στόχος τους, όμως, δεν ήταν να γίνουν παράγοντες στη θέση των παραγόντων, αλλά να σώσουν την Ντόρτμουντ. Και το κατάφεραν.
* Κίνηση νούμερο ένα: Πούλησαν το ιστορικό τους γήπεδο «Βεστφάλεν» σε μια εταιρεία real estate. Ιεροσυλία; Ισως. Ομως, είχαν στο μυαλό τους πως θα το ξαναπάρουν. Και το πέτυχαν πολύ γρήγορα.
* Κίνηση νούμερο δύο: Το 2003 πήραν δάνειο ύψους 80.000.000 ευρώ από την περίφημη Morgan Stanley. Δεν καρπώθηκαν τα χρήματα, αλλά συμφώνησαν με τον οικονομικό κολοσσό να αγοράσει το γήπεδο και να το ανακατασκευάσει.
* Κίνηση νούμερο τρία: Με την ουσιαστική βοήθεια του κόσμου (πάνω από 60.000 σε κάθε παιχνίδι) κλείστηκε η συμφωνία με τη Sportfive. Ηταν αυτή που θα αναλάμβανε να βρίσκει τους χορηγούς.
Το 2005, το «Βεστφάλεν» επανήλθε στην ιδιοκτησία του συλλόγου…
Εχοντας συμβόλαιο με τη Sportfive ώς το 2020, η Ντόρτμουντ έχει εξασφαλισμένη την ευημερία της. Ο χορηγός φανέλας Evonik ανανέωσε τη συνεργασία ώς το 2016 έναντι 40.000.000 ευρώ συνολικά. Η Signal Iduna που έχει δώσει το όνομά της στο γήπεδο, επέκτεινε τη συμφωνία της, κατά πέντε χρόνια. Από το 2016, στο 2021, δίνοντας 5.000.000 τον χρόνο. Και όλα αυτά γίνονται από τώρα! Επίσης, η εταιρεία Puma που «ντύνει» την ομάδα έκανε συμβόλαιο ώς το 2020, για 7.000.000 ετησίως.
Από 'κεί και πέρα, υπάρχουν άλλοι δέκα δευτερεύοντες σπόνσορες. Οχι τίποτα εταιρείες της πλάκας, αλλά η Opel και η τράπεζα Sparda, μεταξύ άλλων.
Η Μπορούσια λειτουργεί πέντε μπουτίκ μέσα στην πόλη και υπολογίζεται ότι πέρυσι πούλησε 500.000 φανέλες. Ομως, το 35% των εσόδων του merchandising προέρχονται από το διαδικτυακό κατάστημα! Μέσα και δίπλα στο γήπεδο υπάρχει μουσείο της ομάδας, αλλά και ξενοδοχείο.
Την περασμένη ποδοσφαιρική σεζόν, η Ντόρτμουντ έκανε ένα μεγάλο ρεκόρ. Ηταν η πρώτη ομάδα στην Ευρώπη σε μέσο όρο εισιτηρίων. Εκοβε 80.521 ανά παιχνίδι και απ’ αυτά τα 54.000 ήταν διαρκείας.
Εδώ όμως είναι το κλειδί της υπόθεσης ή η μαγκιά αν θέλετε των Γερμανών. Τα χρήματα από τα εισιτήρια αντιστοιχούν μόλις στο 17% των ετήσιων εσόδων. Πώς γίνεται αυτό; Είναι απλό: Για να γεμίσει ένα γήπεδο 80.000 και πλέον θέσεων, χρειάζονται φτηνά εισιτήρια. Ο μέσος όρος για έναν εντός έδρας αγώνα, είναι 15 ευρώ. Τα διαρκείας κοστίζουν από 200 ώς 1000 ευρώ, το ακριβότερο. Ολα αυτά για τους ενήλικες, διότι για τα παιδιά οι τιμές είναι ακόμα χαμηλότερες.
Ετσι, μπορεί ο σύλλογος να μην έχει μεγάλο κέρδος από την ημέρα του κάθε παιχνιδιού, όμως προσελκύει, λόγω πληθώρας φιλάθλων, περισσότερους σπόνσορες (51% των ετήσιων εσόδων). Δεν θα κάνουμε συγκρίσεις με την Ελλάδα, και τον τρόπο που «λειτουργούν» τα πράγματα, γιατί θα μελαγχολήσουμε πάλι…
Το τελικό αποτέλεσμα είναι για το 2012, η Ντόρτμουντ να έχει καθαρά κέρδη (μετά από φόρους) που φτάνουν τα 30.000.000 ευρώ!
Φυσικά, μια ομάδα, για να έχει έσοδα, πρέπει να έχει και επιτυχίες. Και η Ντόρτμουντ κατέκτησε δύο σερί πρωταθλήματα, που την ανέβασαν status.
Πώς όμως λειτουργεί σαν ποδοσφαιρικό τιμ; Η απάντηση είναι γνωστή. Και στη χώρα μας τείνει να γίνει «καραμέλα», αλλά όχι πράξη. Επενδύει στις ακαδημίες.
Οι Γκέτσε, Σμέλτσερ, Γκροσκρόιτς παίζουν από μικρά παιδιά στην Ντόρτμουντ και αποτελούν πια βασικά της στελέχη. Οι Χούμελς, Μπέντερ αποκτήθηκαν πριν από τα 20 τους από Μπάγερν Μονάχου (3,5 εκατομμύρια ευρώ) και Χέρτα (ελεύθερος) αντίστοιχα. Αν πουληθούν, θα φέρουν στα ταμεία του συλλόγου πολλά χρήματα. Ακόμα κι ο αρχηγός του 2011, Νούρι Σαχίν, πουλήθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης για 10 εκατομμύρια ευρώ και τώρα γύρισε ως δανεικός. Αν αποκτηθεί, θα κοστίσει «ψίχουλα», αφού δεν ταιριάζει στα πλάνα των Ισπανών.
Επίσης, όλοι οι ξένοι αγοράζονται φτηνά, έχοντας πάντα μεταπωλητική αξία. Παράλληλα, όσοι δεν πουληθούν γρήγορα, δεν διώχνονται, αλλά συμμετέχουν στο σύνολο. Αλλωστε, η ομάδα έχει ρόστερ 28 ποδοσφαιριστών. Οι 20 είναι Γερμανοί και οι 8 αλλοδαποί έχουν ή αποκτούν σχέση με τη χώρα και τον σύλλογο. Ακόμα και για τον Ρόις, που αποκτήθηκε έναντι 17 εκατομμυρίων, συμφωνήθηκε με την Γκλάντμπαχ να δοθούν τα χρήματα σε πέντε ετήσιες και ισόποσες δόσεις.
