Του Γιάννη Ντεντόπουλου
Μπορεί αυτή την εποχή η συγκυρία να ευνοεί τον ΠΑΟΚ. Ομως αυτό δεν σημαίνει ότι κάθε μονομαχία του με τον Αρη, ειδικά στο μπάσκετ, δεν προκαλεί ηλεκτρισμό και ανατριχίλα ταυτόχρονα.
Ηλεκτρισμό επειδή πρόκειται για τους δύο «αιώνιους» της Θεσσαλονίκης που «τρώγονται» σαν τον σκύλο με τη γάτα ακόμη και στο σκάκι. Και ανατριχίλα όταν αναλογίζεται κανείς πως αυτές οι δύο ομάδες στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και τις αρχές του ’90 μονομαχούσαν για το πρωτάθλημα. Τότε που η «νύφη του Θερμαϊκού» ήταν όχι μόνο η μητρόπολη του ελληνικού μπάσκετ αλλά και μία από τις πιο «καυτές» μπασκετικές πόλεις της Ευρώπης. Μόνο η Μπολόνια με την Κίντερ και τη Φορτιτούτο τη συναγωνιζόταν.
Από την αυριανή (19.00, ΕΤ3) αναμέτρηση του κλειστού της Πυλαίας μπορεί να κρίνονται πια πολύ πιο ταπεινοί στόχοι. Ομως κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει το πιο σημαντικό κίνητρο σε μια κοινωνία που παραμένει (πιο) κλειστή – ζεστή και συνεπώς η βραδινή έξοδος στην πόλη με το κεφάλι ψηλά αποτελεί για τον νικητή ένα ευπρόσδεκτο έπαθλο.
Πλεονεκτήματα
Για τον ΠΑΟΚ η συγκυρία είναι ευνοϊκή για πολλούς λόγους. Ως ομάδα είναι πιο ισορροπημένος από την… κορυφή ώς τα νύχια με ό,τι αυτό συνεπάγεται, γιατί παίζει στην έδρα του, βρίσκεται πιο ψηλά στη βαθμολογία (4η θέση, 6 νίκες παραπάνω από τον Αρη τον οποίο νίκησε και στο Αλεξάνδρειο 72-63) και διατηρεί έναν συγκεκριμένο στόχο: όχι απλά να διατηρήσει τη θέση του στην τετράδα, αλλά να διεκδικήσει (προφανώς από τον Πανιώνιο) την 3η θέση που ισοδυναμεί με την κατάκτηση του… πρωταθλήματος των φτωχών. Οπου «φτωχός», κάθε άλλη ομάδα πλην Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού.
Για τον «δικέφαλο» οι τρεις τελευταίες χρονιές είναι «μεταβατικές». Προσπαθεί να εξυγιανθεί και να ξεφύγει από τις σκληρές σεζόν, τις γεμάτες χρέη και λαχτάρες που τον έφεραν να πανηγυρίζει τη σωτηρία του την τελευταία αγωνιστική. Δύο σημαίες του ένδοξου παρελθόντος, ο Μπάνε Πρέλεβιτς ως πρόεδρος και ο Νίκος Σταυρόπουλος ως τεχνικός διευθυντής, έχουν μπει μπροστά και δίνουν το καλό παράδειγμα στην προσπάθεια να αντιμετωπιστούν οι αμαρτίες του παρελθόντος. Πριν από τρεις μέρες, ο Μπάνε, στην προσπάθεια να πείσει τον κόσμο να πληρώσει εισιτήριο και να γεμίσει το «Παλατάκι», αγόρασε πρώτος εισιτήριο για να παρακολουθήσει το ντέρμπι. Μετά τη μεγάλη νίκη επί του πρωτοπόρου Ολυμπιακού, οι φίλαθλοι άρχισαν να «ψήνονται».
Προπονητής για 4η συνεχόμενη χρονιά ο πολύπειρος Σούλης Μαρκόπουλος, που ξέρει τι θέλει και πώς να το κατακτήσει. Με ρόστερ που έφτιαξε με σύνεση και αξιοποίησε με τεχνογνωσία. Αν δεν έφευγαν ξαφνικά ο Ντόνι ΜακΓκραθ για τη Ζαλγκίρις και ο Δημήτρης Χαριτόπουλος για την Ακαντέμικ Σόφιας, όλα θα δούλευαν ρολόι. Ωστόσο συνεχίζει να παρουσιάζει ένα κράμα μπαρουτοκαπνισμένων παικτών με πρώτα βιολιά τον Λάζαρο Παπαδόπουλο και τον Κώστα Χαραλαμπίδη που τους έχει πλαισιώσει με εξελίξιμους νεαρούς, όπως ο Τσαϊρέλης, ο Καλλές, ο Χρυσικόπουλος, ο Κασελάκης, αλλά και χρήσιμους ρολίστες, όπως ο Δέδας, ο Χάτσερ κι ο Μαργαρίτης. Οι αριθμοί δείχνουν ότι υπερέχει έναντι του αυριανού αντιπάλου του, κατ’ αρχήν μέσα στη ρακέτα – βλέπε δίποντα, ριμπάουντ, κοψίματα.
Ισιώνει το… στραβό
Για τον Αρη η σεζόν ξεκίνησε στραβά σε όλα τα μέτωπα, αλλά στην πορεία έδειξε ότι διορθώθηκε, τουλάχιστον όσον αφορά την εικόνα μέσα στο παρκέ. Κατ' αρχάς, εξαιτίας των χρεών έχει απαγορευτικό μεταγραφών. Μπορούσε να φτιάξει ένα ρόστερ με δεξαμενή μόνο όσους παίκτες, Ελληνες ή ξένους, έπαιζαν πέρυσι στο ελληνικό πρωτάθλημα και συνεπώς δεν χρειάζονταν «letter of clearance». Αλλιώς τη σχεδίασε την ομάδα ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και αλλιώς την οδήγησε στο Κύπελλο (οδυνηρός αποκλεισμός από τη Ν. Κηφισιά) και στο πρωτάθλημα. Τον διαδέχθηκε ο Βαγγέλης Αγγέλου με πρόσφατα τα γαλόνια από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με τον Ολυμπιακό ως συνεργάτης του Ντούσαν Ιβκοβιτς. Η αλήθεια είναι ότι το ελληνικό στοιχείο απαρτίζεται από αξιόλογους παίκτες, οι οποίοι όμως χρειάζονταν ξένους σε θέσεις-κλειδιά για να αξιοποιήσουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Πελεκάνος, Κ. Χαρίσης, Σαρικόπουλος, Ασημακόπουλος, Καραποστόλου, Τσιάρας προέρχονται από ομάδες που έφτασαν ψηλά. Ο Μοχάμεντ Πάσαλιτς ήταν από τα βασικά «όπλα» των κατορθωμάτων της Καβάλας. Ωστόσο χρειαζόταν χρόνος μέχρι να δέσουν, να ζεσταθεί ο Χαντ που ήρθε υπό δοκιμή και να ξεψαρώσουν οι ταλαντούχοι Μποχωρίδης, Μούρτος, Βεζένκοφ. Ο Αγγέλου σήκωσε τα μανίκια, πήρε την ευθύνη και έστρωσε μια ομάδα ικανή να παλέψει, ξεκινώντας από τη μαχητικότητα, δηλαδή την άμυνα.
Τα θετικά αποτελέσματα άρχισαν να έρχονται μέσα από πολύ κόπο. Για μεγάλο διάστημα ο Αρης φερόταν ότι είναι ανάμεσα στις ομάδες που θα κινδυνεύσουν. Πλέον αρχίζει να ελπίζει ότι μπορεί να διατηρήσει μια θέση στα πλέι οφ. Κι όλα αυτά με παράλληλη μάχη να μείνουν οι παίκτες απερίσπαστοι από τη διοικητική αστάθεια και την πίεση του κόσμου που έχει στο μυαλό του τον Αρη ως «αυτοκράτορα». Θα πάει στην Πυλαία χωρίς το άγχος του φαβορί, αλλά από την άλλη, η αναπάντεχη απώλεια του Πάσαλιτς του έχει στερήσει ένα «όπλο» που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει για να αιφνιδιάσει.
