Του Κ. Μανωλιουδάκη

Κανένα πλάνο περικοπών δεν είχε αποτέλεσμα σε καμία ομάδα στον πλανήτη, αν δεν υπήρχε προηγουμένως αξιόπιστο ποδοσφαιρικό σχέδιο να το υποστηρίξει.

Δεν αρκεί, δηλαδή, ο Αλαφούζος, ως άλλος «τροϊκανός» (κατά δήλωσή του), να κόβει από παντού και την ίδια στιγμή να μην έχει έναν άνθρωπο (του ποδοσφαίρου) ικανό να διατηρήσει την ποιότητα του έμψυχου δυναμικού της ομάδας σε υψηλά στάνταρ, τουλάχιστον για τα ελληνικά δεδομένα.

Δεν θα καταφέρει τίποτα, λοιπόν, όσο κι αν προσπαθήσει, αν δεν βρει το κατάλληλο «κλειδί», είτε λέγεται «τεχνικός διευθυντής», είτε προπονητής-μάνατζερ, είτε όπως αλλιώς θέλετε. Ενας άνθρωπος, δηλαδή, που θα έχει το απόλυτο κουμάντο, θα ξέρει τις αγορές, αλλά και την ομάδα – το μέγεθός της.

Ο Παναθηναϊκός έχει αποτύχει παταγωδώς στον συγκεκριμένο τομέα επί Αλαφούζου. Αφενός γιατί ο Φερέιρα έκανε τα πράγματα άνω-κάτω με τις επιλογές του στις ανακατατάξεις του ρόστερ το περασμένο καλοκαίρι, αφετέρου διότι ο Βαρέλα που κάνει άτυπα το «κουμάντο» αποδεικνύεται «λίγος». Δίχως επίγνωση του πού βρίσκεται.

Στο κυριακάτικο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ ήταν σαφές ότι το «τριφύλλι» μειονεκτούσε σε ποιότητα. Ξεκάθαρα. Δεν ήταν τόσο ο τρόπος που αγωνίστηκε η ομάδα, ούτε ευθύνεται ο Φάμπρι για το στήσιμο των παικτών στο γήπεδο της Τούμπας. Ετσι μπορούσε να παίξει ο Παναθηναϊκός με τα «όπλα» που είχε, έτσι έπαιξε. Ισως μάλιστα να έπαιρνε και θετικό αποτέλεσμα σε περίπτωση που ο διαιτητής δεν έπαιζε έδρα.

Η ουσία ωστόσο δεν θα άλλαζε. Κανένα αποτέλεσμα δεν «μακιγιάρει» την αλήθεια. Ο Παναθηναϊκός έχει «καταφέρει» να διαθέτει υλικό πάνω-κάτω ανάλογο του Αστέρα Τρίπολης και του Ατρόμητου από πλευράς ποιότητας, ενώ ακολουθεί φθίνουσα πορεία, χάνοντας διαρκώς «πόντους».

Με εξαίρεση τον Φιγκερόα που είναι ποιοτικός και ο Φάμπρι αναγκάστηκε να τον ρίξει ανέτοιμο στα βαθιά, οι άλλες προσθήκες του Γενάρη είναι επιπέδου… Μορεϊρένσε. Ποιος Κάιπερ, ποιος Εσπάρθα και ποιος Καζιγιάμα; Πλάκα κάνουμε; Για τον Παναθηναϊκό; Ολοι αυτοί θυμίζουν τις… «καραβιές» που έφερνε κάποτε ο μακαρίτης ο Κανελλάκης στον Ιωνικό. Μόνο που το «τριφύλλι» δεν αξίζει τέτοια μεταχείριση από τους ανθρώπους του. Για παράδειγμα, οι επιλογές του Σπυρόπουλου και του Ντίνα θα μπορούσαν να γίνουν πράγματι ως «κερασάκια» χαμηλού ρίσκου δίπλα σε αποδεδειγμένα ποιοτικούς παίκτες. Ομως κανένας δεν το είδε έτσι.

Ολοι νόμιζαν στις μεταγραφές του Ιανουαρίου ότι είχε γεμίσει ο τόπος από παίκτες… λαχεία, που έτρεξε και τα πήρε όλα ο Παναθηναϊκός! Το αποτέλεσμα το ξέρουμε: κανένα από αυτά δεν έπιασε ούτε τον λήγοντα…

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού και του Αλαφούζου συνεπώς είναι το ποδοσφαιρικό σχέδιο και τα ποιοτικά στάνταρ αυτού του σχεδίου, ακόμη και αν το μπάτζετ είναι (φυσιολογικά) περιορισμένο. Αν σε αυτό δεν βρεθεί λύση, τίποτα δεν θα πετύχει.

Δείτε το και στην καθημερινότητά μας, στα οικονομικά μέτρα που μας «βομβαρδίζουν»: βάζουν έξτρα φόρους π.χ. στα αυτοκίνητα γιατί πρέπει να γεμίσουν το «ταμείο» και εν τέλει κάνουν μια τρύπα στο νερό, αφού οι μισοί δεν μπορούν να πληρώσουν και προτιμούν να καταθέσουν τις πινακίδες. Και άλλα δεκάδες τέτοια παραδείγματα που καταδεικνύουν ότι τα έσοδα του κράτους, αντί να αυξάνονται, μειώνονται και ταυτόχρονα ο λαός δυστυχεί…