Του Φώτη Παπούλια
Σε εποχή Μνημονίου, η υπόθεση της ενότητας της Αριστεράς παραμένει μαγική εικόνα όσο και διακαής πόθος κάθε απλού ψηφοφόρου των κομμάτων της.
Με δεδομένο ότι ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και ΚΚΕ προχωρούν σε συνέδρια τη νέα χρονιά, ο πρώτος για να μετεξελιχθεί σε ενιαίο κόμμα και το δεύτερο για να εκλέξει νέα ηγεσία, οι προοπτικές αλλαγής του status δεν είναι και πολλές.
Αν μάλιστα το ΚΚΕ επιλέξει εκ νέου τον δρόμο της περιχαράκωσης τότε στον «διάλογο των κωφών» θα προστεθούν νέα επεισόδια.
Σήμερα ο Περισσός παραμένει «κουμπωμένος» απέναντι στη συμμετοχή του σε τυχόν κυβερνητικό σχήμα της Αριστεράς, οχυρωμένος πίσω από τη συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην τρικομματική κυβέρνηση.
Είναι χαρακτηριστική η αποστροφή της Αλέκας Παπαρήγα στη συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών», όταν υποστήριξε ότι «το αποτέλεσμα της κυβερνώσας Αριστεράς το είδαμε με τη ΔΗΜΑΡ», μη παραλείποντας να τονίσει ότι ακόμα και αν οι έδρες του ΚΚΕ είναι απαραίτητες για τη δημιουργία προοδευτικής αριστερής κυβέρνησης «συνεργοί στην εξαπάτηση του λαού δεν πρόκειται να γίνουμε ούτε για να πάρουμε υπουργεία ούτε από φόβο μη μας αποδυναμώσουν εκλογικά».
Από την άλλη πλευρά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, μετά τις αλλεπάλληλες αρνήσεις που έχει εισπράξει κατά το παρελθόν από τον Περισσό, έχει περιορίσει τις ανοικτές προσκλήσεις-προκλήσεις προς το ΚΚΕ.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Α. Τσίπρας περιορίζει τις αναφορές του, αν δεν τις έχει κιόλας καταργήσει, για συνεργασία με το ΚΚΕ, επιμένοντας όμως στην απαραίτητη όσμωση μεταξύ κυβέρνησης της Αριστεράς και λαϊκού κινήματος.
«Το ένα χωρίς το άλλο δεν μπορεί εύκολα να προχωρήσει και να ανοίξει δρόμους», δήλωνε στη συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών», υπονοώντας έμμεσα ότι οι κοινωνικές αναγκαιότητες θα υπερβούν το δογματισμό της ηγεσίας του ΚΚΕ, με φόντο μάλιστα τις διεργασίες που αναμένονται στο εσωτερικό του με αφορμή το συνέδριο.
Και αν στο επίπεδο των ηγεσιών οι δίοδοι επικοινωνίας παραμένουν ασφυκτικά κλειστές, εν τούτοις στο εσωτερικό των δύο κομμάτων υπάρχουν φωνές που εκτιμούν ότι «οφείλουμε να κρατήσουμε ανοικτή τη συζήτηση».
Ο έλκων την πολιτική καταγωγή από το ΚΚΕ κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, Π. Λαφαζάνης, σε κάθε ευκαιρία απευθύνει πρόταση συνεργασίας στο ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερασπιζόμενος τη λογική του «αριστερού μετώπου» .
Επισήμως το ΚΚΕ απορρίπτει μετά βδελυγμίας αν και στο εσωτερικό του υπάρχουν φωνές που δεν βλέπουν αρνητικά έστω μια πρώτη συζήτηση ανάμεσα στους δύο χώρους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ιστοσελίδα «Ισκρα» που απηχεί τις απόψεις του «Αριστερού ρεύματος» είναι τακτική η ανάρτηση κειμένων του «Ριζοσπάστη», τα οποία σχολιάζονται από τον… «Παρατηρητή».
Επιμένων στην άποψή του ο Π. Λαφαζάνης δεν πτοείται από την κριτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ προς τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγορεί ότι «έχει κολλήσει την παιδική αρρώστια του κυβερνητισμού και υποτάσσει σε αυτήν τη ριζοσπαστικότητα του πρόσφατου παρελθόντος».
Από την άλλη πλευρά, η ΔΗΜΑΡ έχει πλήρως αποσαφηνίσει τη θέση της.«Με αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει τρόπος προσέγγισης, ενώ με το ΚΚΕ μάς χωρίζει άβυσσος», διατείνονται στελέχη της και αυτό το κλίμα διατρέχει ολόκληρη την κομματική πυραμίδα.
Μύχιος πόθος της ηγετικής ομάδας είναι να καλύψει τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και να προχωρήσει η ώσμωση ΔΗΜΑΡ-ΠΑΣΟΚ, ειδικά σήμερα που το Κίνημα κλυδωνίζεται δραματικά.
Αυτό όμως που φαίνεται να αγνοούν οι ηγεσίες των αριστερών σχηματισμών είναι ότι δεν μπορούν να λειτουργούν ερήμην της δυναμικής που έχει δημιουργηθεί στην κοινωνία. Γιατί το ενδεχόμενο οι ηγεσίες να βρεθούν να υστερούν δραματικά των εξελίξεων δεν είναι απίθανο να συμβεί.
