Της Β. Παπαντωνοπούλου
Επειδή έχει καιρό να σκοράρει με την Εθνική Γαλλίας, ο Καρίμ Μπενζεμά βρέθηκε στο στόχαστρο αρκετών συμπατριωτών του. Που όμως βρήκαν άλλη αφορμή…
«Δεν έχω τραγουδήσει ποτέ τη «Μασσαλιώτιδα». Δεν εξαρτάται όμως νομίζω από αυτό, το αν θα σημειώσω χατ-τρικ! Δεν θα με αναγκάσει κανείς να τραγουδήσω τον εθνικό ύμνο. Ούτε ο Ζινεντίν Ζιντάν τραγουδούσε», δήλωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό Radio Monte Carlo και κατόπιν υποστήριξε ότι το να ξέρει κάποιος τον εθνικό ύμνο δεν είναι συνώνυμο της αφοσίωσής του στους «μπλε»: «Δεν καταλαβαίνω γιατί τα μπερδεύουμε όλα. Ακούω να λένε ότι δεν αγαπάω την ομάδα. Ας ηρεμήσουμε. Την αγαπάω πολύ την Εθνική Γαλλίας, είναι όνειρο να παίζω με τη φανέλα της..».
Οπως ήταν φυσικό, οι δηλώσεις του δεν «έκατσαν» καλά στα αυτιά των Γάλλων ακροδεξιών. Το Εθνικό Μέτωπο, μέσω του αθλητικού συμβούλου του κόμματος Ερίκ Ντομάρ, έβγαλε ανακοίνωση χθες. Χαρακτήρισε τον Γαλλοαλγερινό διεθνή τίποτε παραπάνω από έναν «ποδοσφαιρικό μισθοφόρο που κερδίζει 1.484 ευρώ την ώρα» και τον κατηγόρησε για «αχαρακτήριστη έλλειψη σεβασμού στη γαλλική φανέλα, την οποία είναι τόσο τυχερός που είχε την ευκαιρία να φοράει». Παράλληλα ο Ντομάρ ζήτησε από την ομοσπονδία της χώρας να ξεκαθαρίσει το θέμα, «απομακρύνοντας οριστικά τους παίκτες με αδύναμο πατριωτισμό και εθνικό κίνητρο».
Η Εθνική Γαλλίας, που αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Κόσμου το 1998 με μια ομάδα-καθρέφτη του κοινωνικού της μωσαϊκού και με παίκτη-σημαία τον Γαλλοαλγερινό Ζινεντίν Ζιντάν, είναι σταθερά στο στόχαστρο του Εθνικού Μετώπου τα τελευταία 20 χρόνια.
Ο ιδρυτής του κόμματος Ζαν-Μαρί Λε Πεν (και πατέρας της νυν προέδρου Μαρίν Λε Πεν) είχε δηλώσει το 1996 πως «δεν μπορώ να υποστηρίξω μια ομάδα με ξένους».
Ο Μπενζεμά δεν είναι ο μόνος που δεν τραγουδάει τη «Μασσαλιώτιδα». Ούτε ο Φρανκ Ριμπερί το κάνει. Παλιά ούτε ο Ζιντάν (όπως αναφέρθηκε νωρίτερα), ούτε ο Καρεμπέ. Μάλιστα, στον τελικό του Μουντιάλ 1998, στις κερκίδες των επισήμων, ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ και ο πρωθυπουργός Λιονέλ Ζοσπέν τραγούδησαν ενθουσιωδώς, ενώ ανάμεσά τους ο Μισέλ Πλατινί (τότε πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής) παρέμεινε σιωπηλός κατά την ανάκρουση του ύμνου.
Το κατά πόσο οι ποδοσφαιριστές τραγουδούν ή όχι τον ύμνο της χώρας τους πριν από τα παιχνίδια των εθνικών ομάδων δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά γαλλικό. Το ζήτημα παρουσιάζεται κάθε τρεις και λίγο στη «μετααποικιακή» Ευρώπη –πόσο μάλλον στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της οικονομικής μετανάστευσης…
Ας μην πάμε μακριά στον χρόνο… Το περασμένο καλοκαίρι, όταν η Γερμανία αποκλείστηκε από την Ιταλία στον ημιτελικό του Euro, αναδείχθηκε σε μέγα θέμα το ότι ο Μπόατενγκ, ο Οζίλ, ο Κεντίρα και ο Ποντόλσκι δεν τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο της Γερμανίας, σε αντιπαραβολή βέβαια με τον ενθουσιώδη τρόπο που οι Ιταλοί ποδοσφαιριστές –κυρίως ο αρχηγός τους, Τζανλουίτζι Μπουφόν- απέδιδαν το «Fratelli d' Italia»…
Ομως και οι Ιταλοί διεθνείς είχαν κατηγορηθεί από τον Τύπο της χώρας τους στα Μουντιάλ του 1998 και 2002, αλλά και στο Euro 2004, ότι δεν τραγουδούσαν τον ύμνο. Οχι τυχαία, σε εκείνες τις διοργανώσεις δεν τα είχαν πάει καλά και οι δημοσιογράφοι ερμήνευσαν την απροθυμία τους να τραγουδήσουν ως ράθυμη στάση απέναντι στις υποχρεώσεις τους με την εθνική ομάδα…
