ΚΚΕ Σε ελεγχόμενη από τον κομματικό μηχανισμό εκλογή συνέδρων προσανατολίζεται η ηγεσία, για να ελέγξει τις διαφωνίες από τη βάση, και στο βάθος υπάρχει πάντα η… Αλέκα
Του Φώτη Παπούλια
Σε συνέδριο «μηχανισμών» με ελεγχόμενη την εκλογή των συνέδρων, ώστε να «μειωθεί» ο αριθμός όσων διαφωνούν με τις «Θέσεις» του κόμματος, προσανατολίζεται η ηγεσία του ΚΚΕ. Με δεδομένο ότι σε «ανύποπτη» χρονική στιγμή το Κομμουνιστικό Κόμμα είχε προχωρήσει σε οργανωτική ανασυγκρότηση των οργανώσεών του ακολουθώντας την «καλλικρατική» διαίρεση της χώρας, αυτό φαίνεται να διευκολύνει τους σχεδιασμούς της ηγετικής ομάδας.
Γραφειοκρατικό μοντέλο
Αν και μέχρι σήμερα δεν είναι γνωστό το εκλογικό μέτρο που θα ισχύσει, εν τούτοις το μοντέλο που φαίνεται να επικρατεί για την εκλογή των συνέδρων είναι αρκούντως γραφειοκρατικό. Ακολουθεί τη διαδρομή κομματική οργάνωση – συνδιάσκεψη αχτίδας – νομαρχιακή συνδιάσκεψη – οργάνωση περιοχής. Οι αλλεπάλληλες δηλαδή ψηφοφορίες εκτιμάται ότι θα λειτουργήσουν «προστατευτικά» για την ηγεσία και θα μειώσουν στο ελάχιστο την έκφραση των διαφωνιών. Με δεδομένο μάλιστα ότι ισχύει εκλογή συνέδρων από ενιαίο ψηφοδέλτιο, αν η «γραμμή» εκλογής δεν σπάσει, τότε υπάρχει το ενδεχόμενο το σώμα των συνέδρων να διακρίνεται από την «πίστη» στην ηγεσία και να μην αποτυπωθούν η οργή και η πικρία που επικρατούν στη βάση του κόμματος.
Αυτό που φαίνεται να μην απασχολεί την ηγεσία είναι ο βαθύς «διχασμός» που διαπερνά το ΚΚΕ, αν και στελέχη του Περισσού επισημαίνουν ότι «αυτός δεν είναι νέο στοιχείο, αφού με ευθύνη της ηγεσίας μετά το 16ο συνέδριο είχαμε μπει σε δρόμο συνεχών διολισθήσεων, δρόμο χωρίς γυρισμό, που μας οδήγησε στο σήμερα». Κάνουν μάλιστα λόγο για μια πρωτότυπη τακτική που ακολούθησε το κόμμα, να οχυρώνεται δηλαδή πίσω από «αποφάσεις της πλειοψηφίας», καθιστώντας τις αποφάσεις των συνεδρίων επί της ουσίας κενό γράμμα. Και επισημαίνουν ότι «ήδη καταγράφεται κύμα σιωπηρών αποχωρήσεων από μέλη και στελέχη που διαρρηγνύουν τις σχέσεις τους με το κόμμα», ενώ την ίδια στιγμή η ηγεσία προσπαθεί να περιφρουρήσει τα κεκτημένα της.
Η εκτίμηση που επικρατεί σε έναν μεγάλο αριθμό στελεχών και μελών είναι ότι η πλειονότητά τους θα βρεθεί εκτός κομματικών γραμμών την επομένη του συνεδρίου, είτε με τη λογική των αθρόων διαγραφών είτε με τη λογική των αποκλεισμών. Δεν αποκλείεται βέβαια η ηγεσία να ακολουθήσει και τη μέθοδο των «εκβιαστικών διλημμάτων» του τύπου «ή συμφωνείς ή φεύγεις», ώστε να επικαλεστεί την ελεύθερη βούληση των συντρόφων αφού «κανέναν δεν πιέζουμε να μείνει στο κόμμα».
Aλέκα vs Μπογιόπουλος
Στο κλίμα αυτό είναι χαρακτηριστική η ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στη συνδιάσκεψη της Αττικής το βράδυ της Κυριακής, όταν «αφιέρωσε» ένα δεκαπεντάλεπτο για να «απαντήσει» στον Ν. Μπογιόπουλο, επιδιώκοντας να τον εξωθήσει σε παραίτηση και στέλνοντας το πλέον ηχηρό μήνυμα σε όσους διαφωνούν με την άποψη της ηγεσίας. Οσοι, δε, προσπαθούν να «μαντέψουν» αν τελικά η Αλέκα Παπαρήγα θα συνεχίσει από τη θέση της γενικής γραμματέα ή το ΚΚΕ θα αποκτήσει νέο γραμματέα πρέπει να συνυπολογίζουν δύο κρίσιμους παράγοντες. Πρώτον, ο γραμματέας δεν εκλέγεται από το συνέδριο αλλά από την Κεντρική Επιτροπή, αμέσως μετά τη λήξη των εργασιών του συνεδρίου και δεύτερον, ιστορικού ενδιαφέροντος παρατήρηση, συνήθως ο γραμματέας εκλέγεται ανάμεσα σε δύο συνέδρια.
Αν κάποιος ήθελε να «προβλέψει» τα της διαδοχής, θα έπρεπε να συνυπολογίσει ότι αν η σκληρή ομάδα που στηρίζει την Αλέκα Παπαρήγα (Μ. Μαΐλης, Δ. Γόντικας, Δ. Αρβανιτάκης) «επιβιώσει», τότε δεν θα αποτελέσει έκπληξη να επανεκλεγεί η Αλέκα Παπαρήγα ή σε αντίθετη περίπτωση, σε μια ένδειξη «ανανέωσης», να προκριθεί πρόσωπο του στενού κομματικού περιβάλλοντος. Και στο σενάριο αυτό δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι ένα πρόσωπο που μπορεί να επωμιστεί τον ρόλο της γραμματέα θα μπορούσε να είναι το μέλος του πολιτικού γραφείου, Ελένη Μπέλλου, η οποία έχει εκφράσει την άποψη ότι «οι οπορτουνιστικές εκφορές της αστικής ιδεολογίας αρέσκονται να παραμυθιάζουν για τον αποφασιστικό ρόλο της κομματικής βάσης»…
