Η «Tate» εξαφάνισε έργα ύποπτα για σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών
Και ξαφνικά η Tate εξαφάνισε από το σάιτ της όλα τα έργα τού καλλιτέχνη Γκρέιαμ Οβεντεν, ανάμεσά τους και την εικόνα ενός γυμνού παιδιού. Η πρόσφατη καταδίκη του για έξι περιπτώσεις σεξουαλικής παρενόχλησης παιδιών «έριξε ένα νέο φως πάνω στη δουλειά του», δήλωσε το μεγάλο βρετανικό μουσείο. Τα 34 συνολικά αντίτυπα έργων τού Οβεντεν, πού ανήκουν στη συλλογή του, δεν θα βρίσκονται πια ούτε στη διάθεση τού κοινού να τα θαυμάσει από κοντά κατόπιν ραντεβού, κάτι που συχνά συνέβαινε μέχρι σήμερα. Η Tate περιμένει «νεότερη πληροφόρηση» από τη δικαστική περιπέτεια του Οβεντεν και επανεξετάζει συνολικά τη στάση της απέναντι στο έργο του.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το μουσείο αναγκάζεται να κρύψει έργα με παιδικό γυμνό, που σήμερα πια τόσο σοκάρουν. Το 2009 η Tate Modern είχε αποσύρει από έκθεση τη περίφημη φωτογραφία «Spiritual America» του Ρίτσαρντ Πρινς, στην οποία πόζαρε ολόγυμνη η Μπρουκ Σιλντς, πριν καλά-καλά μπει στην εφηβεία. Είχε προηγηθεί σήμα από τη Μητροπολιτική Αστυνομία. Το έργο ήταν πορνογραφικό, προσέβαλε τα ήθη.
Η υπόθεση Οβεντεν είναι λίγο διαφορετική. Το 1975, που η Tate αγόρασε τα έργα του, ο κύριος αυτός έχαιρε μεγάλης φήμης και εκτίμησης, ήταν κολλητός γνωστών καλλιτεχνών, και ουδείς διανοούνταν να συνδέσει τα έργα του με ερωτικές παρεκτροπές, ήτοι παιδεραστία. Ολα τα έργα του στην Τate, φτιαγμένα την περίοδο 1970-1975, παρουσιάζουν, βέβαια, παιδιά. Στη σειρά με τίτλο «Τα πέντε κορίτσια», ένα ολόσωμο σχέδιο ενός γυμνού παιδιού σήμερα πολύ δύσκολα θα πέρναγε σε γκαλερί ή μουσείο. Αλλα έργα του είναι εμπνευσμένα από την «Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» τού Λούις Κάρολ. Αλλα από τον Ναμπόκοφ, με τίτλους όπως «Λολίτα ξαπλωμένη» και «Λολίτα σαγηνευτική». Οταν το 2011 η Τate Liverpool οργάνωσε την έκθεση «Αlice in Wonderland» είχε συμπεριλάβει και οχτώ έργα τού Οβεντεν.
Η Tate μπορεί, πάντως, να δικαιολογήσει τον εαυτόν της. Οχι, βέβαια, επειδή ο Γκρέιαμ Οβεντεν δηλώνει αθώος όλων των κατηγοριών και απελευθερώθηκε με εγγύηση. Αλλά επειδή δεν είναι το μόνο μουσείο που διέθετε και πρόβαλλε τη δουλειά του εδώ και σαράντα τόσα χρόνια.
Οσο για τον ίδιο τον καλλιτέχνη, το 2000, σε ανύποπτους καιρούς, σε συνέντευξή του που ανήκει στο αρχείο τής Βρετανικής Βιβλιοθηκης, είχε πει αναφερόμενος στα έργα του: «Νιώθω έντονα την αισθησιακή πλευρά αυτών των κοριτσιών. Με συγκινεί εξίσου η αγγελική, αλλά και η δαιμονική τους φύση. Κρύβουν μέσα τους ένα μυστήριο. Σαν καλλιτέχνης νιώθω την ανάγκη να το εξερευνήσω. Τα παιδιά είναι όμορφα. Αλλά δεν τα κολακεύω. Τα ζωγραφίζω αναδεικνύοντας τις αιχμές τους».
Επιμ. Β. Γεωργ.
