Τις ενστάσεις του για τον τρόπο που παρουσιάστηκαν οι απόψεις του σε ρεπορτάζ της 29ης Μαρτίου εκφράζει ο κ. Γιώργος Αϋφαντής, πληρεξούσιος υπουργός Β' και διπλωματικός σύμβουλος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Α. Τσίπρα.
Αγαπητέ κ. Τσακίρογλου,
λυπάμαι γιατί από μιά εκτενή συζήτησή μας που είχε τον χαρακτήρα ανταλλαγής απόψεων, επιλέχθηκαν κάποιες αποσπασματικές φράσεις και δημοσιεύθηκαν στην «Εφημερίδα των Συντακτών», στις 29/3/2013, εντός εισαγωγικών, σαν δηλώσεις μου και μάλιστα με αλληλουχία που δημιουργεί σημαντικές παρανοήσεις.
Παρανοήσεις, τις οποίες, άλλωστε, έσπευσαν να εκμεταλλευθούν διάφοροι καλοθελητές που ως επαγγελματίες δημοσιογράφοι και συνδικαλιστές της Αριστεράς (;;;) στα ΜΜΕ υποτίθεται ότι διακονούν την ελευθερία της έκφρασης. Ομως, στην πράξη, επιδιώκουν να μονοπωλήσουν οι θλιβερές, περιθωριακές τους απόψεις τον λόγο της Αριστεράς, ώστε να της στερήσουν κάθε δυνατότητα πλατιάς λαϊκής συστράτευσης και κάθε κυβερνητική προοπτική. Η ιδιότητά μου ως διπλωματικού συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν ακυρώνει το δικαίωμά μου (ως πολίτη ενεργά και ανυποχώρητα ενταγμένου στην Αριστερά από το 1972) να εκφράζω, όταν το κρίνω σκόπιμο, δημόσια απόψεις για θέματα διεθνών σχέσεων της χώρας. Απόψεις προσωπικές, οι οποίες ουδένα εκφράζουν και δεσμεύουν πλην εμού. Αλλωστε, ως εκλεγμένος επί έτη εκπρόσωπος των συναδέλφων μου στο ΥΠΕΞ, έχω δώσει αιματηρούς αγώνες για το δικαίωμα και την υποχρέωση των Ελλήνων διπλωματών να έχουν και να εκφέρουν άποψη. Ωστόσο, εν προκειμένω δεν είχα πρόθεση δημόσιας τοποθέτησης, δεν υπήρξαν προς την έγκριτη εφημερίδα σας δηλώσεις μου και δη αυτές που το κείμενο της 29/3 μού αποδίδει.
Εφ' όσον η προσωπική, επαγγελματική μου εκτίμηση ως προς τις εξελίξεις στην Κύπρο έχει την ελάχιστη σημασία για τους αναγνώστες σας, τη συνοψίζω:
«Η κρίση υπενθύμισε ότι οι Ελληνες της Κύπρου και του ελλαδικού χώρου έχουν κοινή μοίρα. Αντιμετωπίζουν, σε κοινό γεωπολιτικό και οικονομικό πλαίσιο, τους ίδιους αντιπάλους, απειλούνται από τους ίδιους εχθρούς,προδίδονται από την ίδια ξενόδουλη οικονομική ολιγαρχία. Η σύγκρουση Ελλάδας και Κύπρου με το ιερατείο της Ε.Ε. και το βορειοευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο για την απαλλαγή από τα Μνημόνια δεν διεξάγεται αποκλειστικά σε ενδοευρωπαϊκό επίπεδο. Στις διεθνείς σχέσεις δεν υπάρχουν στεγανά. Οι ιδιαίτερες γεωπολιτικές συνθήκες που έχει διαμορφώσει η τουρκική στρατιωτική κατοχή στην Κύπρο καθώς και οι manu militari διεκδικήσεις της Τουρκίας στην κυπριακή και ελληνική υφαλοκρηπίδα είναι αναπόφευκτοι παράγοντες της σύγκρουσης Κύπρου και Ελλάδας με τους δανειστές τους».
Με ιδιαίτερη εκτίμηση,
Γιώργος Αϋφαντής
πληρεξούσιος υπουργός Β’
…………………………………………………………………………..
Απάντηση του συντάκτη:
Ευχαριστούμε τον κ. Αϋφαντή για τις διευκρινίσεις του που καθιστούν περισσότερο διαυγείς τις θέσεις του. Οντως, λόγω χώρου, οι απόψεις του συντομεύθηκαν, χωρίς, ωστόσο, να αλλοιωθεί η ουσία του περιεχομένου τους, όπως προκύπτει και από τη σημερινή του τοποθέτηση. Τη δε σύμπτωση αυτή ουσίας μπορεί εύκολα να τη διαπιστώσει όποιος διαβάσει το αντίστοιχο κομμάτι των δηλώσεων της 29ης Μαρτίου.
Τ.Τ.
