Το χρονικό μιας διεκδίκησης που παραμένει μετέωρη εδώ και περίπου 70 χρόνια
Η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία. Οι άλλες δύο χώρες της τριπλής κατοχής της χώρας μας κατά την περίοδο 1941-45, δηλαδή η Ιταλία και η Βουλγαρία, μάς έχουν αποζημιώσει, σύμφωνα με το Εθνικό Συμβούλιο Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα, το οποίο διευκρινίζει ότι όλες οι οφειλές αφορούν αποφάσεις διεθνών διασκέψεων, υπογραφές του γερμανικού κράτους (κατοχικό δάνειο) ή αποφάσεις δικαστηρίων και άρα δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.
Ο σχετικός φάκελος των στοιχείων, ως επιβεβαίωση του γενικότερου μπάχαλου του Δημοσίου, είχε «χαθεί» από το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, αφού επί δεκαετίες κανείς δεν ενδιαφέρθηκε για το σχετικό θέμα και την ιστορική και πρακτική αξία του. Αναζητήθηκε μόλις πριν από ένα χρόνο με εντολή του τότε υπουργού Οικονομικών, Φ. Σαχινίδη, και αφού το θέμα απασχόλησε κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.
Μέχρι σήμερα οι εκάστοτε κυβερνήσεις αρκούνται να επαναλαμβάνουν μονότονα ότι «η Ελλάδα δεν απεμπολεί κανένα από τα δικαιώματά της και τις αξιώσεις της, αλλά αναμένει τον κατάλληλο (πολιτικό) χρόνο για να τις θέσει». Και φυσικά αυτό δεν έγινε ποτέ.
Η έκθεση που χαρακτηρίστηκε «απόρρητη» αποτελείται από 80 σελίδες και βασίζεται σε αρχειακό υλικό από περισσότερους από 700 τόμους που περιέχουν συμφωνίες, δικαστικές αποφάσεις και νομοθετικά κείμενα και ορισμένα απ' αυτά βρίσκονταν σε υπόγεια δημόσιων υπηρεσιών.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις που αναφέρονται στο «Spiegel», το συνολικό ποσό των 162 δισ. ευρώ αντιστοιχεί στο 80% του σημερινού ΑΕΠ και, σε περίπτωση που θα καταβαλλόταν, θα κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους της Ελλάδας.
Στις ελληνογερμανικές «διαφορές» εμπίπτει και το θέμα των ιδιωτικών αποζημιώσεων για την καταστροφή των Καλαβρύτων, για το οποίο το Δικαστήριο της Χάγης αναγνώρισε το δικαίωμα της ετεροδικίας της Γερμανίας, αφήνοντας, ωστόσο, ανοιχτά σε επίπεδο Πολιτείας τα ζητήματα του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων για υλικές καταστροφές και κλοπή αρχαιολογικών θησαυρών.
Ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, είχε δηλώσει στην επιτροπή της Βουλής (Μάρτιος 2012): «Αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα που πρέπει να εξετάσουμε σε επίπεδο διεθνούς δικαίου, καθώς η εξωτερική μας πολιτική βασίζεται πρωτίστως στον σεβασμό του διεθνούς δικαίου, το οποίο είναι εθιμικό και, ως τέτοιο, δίκαιο των ισχυρών [...] Το πολιτικό ερώτημα είναι το πώς θα καθίσει η Γερμανία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και πότε»!
Οπως διαβεβαιώνουν τα μέλη του Συμβουλίου Διεκδίκησης, «με βάση τις διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο, τα δικαιώματα αυτά δεν έχουν παραγραφεί. Αντιθέτως, είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης, η οποία, εφόσον υπάρξει, θα προκύψουν οφέλη».
Τάσος Τσακίρογλου
