Στην πρώτη του σκηνοθετική δουλειά ο Ντάστιν Χόφμαν («Κουαρτέτο») υπογράφει ένα κομψό στολίδι γεμάτο πνεύμα και ωραίες ερμηνείες, που εκτυλίσσεται σε οίκο ευγηρίας. Αντίθετα, το σέξι ίνδαλμα της εποχής πρωταγωνιστεί σε μια ταινία («Στο τέλος του δρόμου»), που διαλύεται στο πρώτο φύσημα της λογικής
Της Λήδας Γαλανού
Κουαρτέτο (αστεράκια: 3) (Quartet) σκηνοθεσία: Ντάστιν Χόφμαν ηθοποιοί: Μάγκι Σμιθ, Τομ Κόρτνεϊ, Μπίλι Κόνολι, Μάικλ Γκάμπον, Πολίν Κόλινς
Σ’ έναν οίκο ευγηρίας για μουσικούς συγκεντρώνεται όλη η δημιουργικότητα και το ταμπεραμέντο των υπερήλικων καλλιτεχνών που διατηρούν στο ακέραιο τα καπρίτσια τους, αναλλοίωτα από τον χρόνο. Οι εργασίες για τη διοργάνωση ενός κονσέρτου στην επέτειο γενεθλίων του Βέρντι ανατρέπονται από την άφιξη της Τζιν, μιας πάλαι ποτέ ντίβας της όπερας, που όχι απλώς ξυπνά τον ξεχασμένο ανταγωνισμό των συναδέλφων της, αλλά και τον προδομένο έρωτα του πρώην συζύγου της που ζει στην ίδια πανσιόν.
Στην πρώτη του σκηνοθετική δουλειά, ο Ντάστιν Χόφμαν παρουσιάζει ένα κομψό στολίδι, με απρόσμενα βρετανικό πνεύμα και χιούμορ. Μπορεί η ταινία του να επανδρώνεται από την τρίτη ηλικία, αλλά το κέφι του είναι απόλυτα νεανικό. Ταυτόχρονα, η σχέση των ηρώων με τον χρόνο και τη μοιραία ελάττωσή του θίγεται διακριτικά και ψύχραιμα, χωρίς μελόδραμα αλλά με μια στωική μελαγχολία. Το καθαρό κέρδος της ταινίας βρίσκεται στους πρωταγωνιστές της, τη Μάγκι Σμιθ σ’ ένα γεμάτο ζωή ρόλο μοιραίας γυναίκας χωρίς τις αριστοκρατικές μανιέρες που συνηθίζει τελευταία, τη λεπτή σύγκρουση μέσα στον σπουδαίο Τομ Κόρτνεϊ, τα γυαλιστερά, σκανταλιάρικα μάτια του Μπίλι Κόνολι, που δεν δέχεται ότι οι ερωτικές ορμές του μπορεί να έχουν τέλος και την «αφρώδη» Πολίν Κόλινς που ξεχνά όσα πραγματικά δεν έχουν σημασία.
Η τεράστια εμπειρία του Ντάστιν Χόφμαν ως ηθοποιού που έχει δουλέψει με τους σημαντικότερους σκηνοθέτες για σχεδόν πέντε δεκαετίες, βρίσκει την εφαρμογή της στον τρόπο που εκείνος, τώρα, παρατηρεί και αποτυπώνει τους ηθοποιούς του στις προσωπικές, σιωπηλές στιγμές τους αλλά και στα παθιασμένα ξεσπάσματά τους. Μακριά από τη γραφικότητα μιας ταινίας σαν το «Εξωτικό Ξενοδοχείο Μάριγκολντ», το «Κουαρτέτο» βοηθά τον θεατή να ξεχάσει γρήγορα ότι παρακολουθεί ιστορίες εβδομηντάχρονων στην οθόνη και να παρασυρθεί σε μια διασκεδαστική και, κατά στιγμές, πολύ συγκινητική ρομαντική κομεντί μετά μουσικής, καλοκουρδισμένη και αρμονική.
………………………………………………………………..
Στο τέλος του δρόμου (αστεράκια: 2,5) (The Place Beyond the Pines) σκηνοθεσία: Ντέρεκ Σιανφράνς ηθοποιοί: Ράιαν Γκόσλινγκ, Εβα Μέντες, Μπράντλεϊ Κούπερ, Ρέι Λιότα, Μπεν Μέντελσον
Ο «Ωραίος Λουκ» είναι ένας μοτοσικλετιστής επιδείξεων, ένας σκληροτράχηλος τυχοδιώκτης που αναγκάζεται να κλέβει τράπεζες για να καλύψει τις ανάγκες της γυναίκας που αγαπά και του νεογέννητου παιδιού τους. Σ’ αυτή την κούρσα που οδεύει ολοταχώς προς τον θάνατο θα τον ακολουθήσει ένας αδέκαστος αστυνομικός που αναζητά το ορθό μέσα στα γεμάτα διαφθορά στρώματα του Νόμου. Η σύγκρουση των δύο αντρών θα σημαδέψει ανεξίτηλα τη ζωή όχι μόνο των ίδιων, αλλά και των παιδιών τους.
Μια ταινία όπου πρωταγωνιστούν ο Ράιαν Γκόσλινγκ, ο Μπράντλεϊ Κούπερ και η Εβα Μέντες δεν μπορεί παρά ν’ ανεβάσει τη θερμοκρασία της εβδομάδας σε πυρετό σεξ απίλ. Γρήγορα, ωστόσο, παρασύρεται σ’ έναν αγώνα δρόμου χωρίς στόχο, κυρίως εξαιτίας του ναρκισσισμού του σκηνοθέτη της, του δημιουργού πριν από δυο χρόνια του «Blue Valentine». Το φιλμ χωρίζεται σε τρία ξεκάθαρα μέρη: το πρώτο παρασύρει θεαματικά σε μια σκοτεινή ατμόσφαιρα κινδύνου και τραγικότητας, το δεύτερο συσχετίζει τα στοιχεία της μοίρας κι εξακολουθεί να κρατά το ενδιαφέρον, το οποίο όμως εκλείπει εντελώς στο τρίτο, στο αδύναμο φινάλε μιας αναίτιας ιστορίας που βασίζεται με αφέλεια σε συμπτώσεις και σημάδια της τύχης. Η μαστοριά του Σιανφράνς φαίνεται σε συγκεκριμένες σκηνές, όπως μια ιλιγγιώδη παρακολούθηση με μηχανές μέσα στο δάσος, αλλά σ’ αυτήν την ταινία το ταλέντο του αναλώνεται στη δημιουργία πυκνής ατμόσφαιρας που, χωρίς γερό σκελετό, διαλύεται στο πρώτο φύσημα της λογικής.
……………………………………………………………….
Μεταξά, Ακούγοντας το χρόνο (αστεράκια: 2) σκηνοθεσία: Σταύρος Ψυλλάκης
Ο φακός και η ψυχή του ντοκιμαντερίστα Σταύρου Ψυλλάκη «ακούνε» τους γιατρούς και τους εργαζόμενους του αντικαρκινικού νοσοκομείου ΜΕΤΑΞΑ, οι οποίοι πάσχουν, οι ίδιοι, από καρκίνο. Με σπαρακτική ειλικρίνεια και αμεσότητα, οι ήρωες της ταινίας μοιράζονται τα συναισθήματά τους, από την πρώτη στιγμή που έμαθαν για την ασθένειά τους, μέχρι τη νικηφόρα προσπάθειά τους να υπερβούν την κακοτυχία και να επιλέξουν τη ζωή. Η επαφή των ασθενών με τον καρκίνο, η πορεία τους προς ένα αμετακίνητο εμπόδιο, είναι εκείνη που τους αλλάζει τον τρόπο που προσεγγίζουν την ίδια τη ζωή και διαμορφώνει τη συνέχειά της. Παρατηρώντας κανονικούς ανθρώπους σε ακραίες συγκυρίες, ο Σταύρος Ψυλλάκης σκηνοθετεί ένα ντοκιμαντέρ εξ ορισμού πολύ συγκινητικό, αλλά και ευαίσθητο, με μια σε βάθος εξερεύνηση της δύναμης του νου και, τελικά, αισιόδοξο. Ωστόσο η ταινία προχωρά στη λογική με την οποία ξεκινά, εξελίσσεται δηλαδή μονοδιάστατα και ανθρωποκεντρικά, σε μια διαδρομή που θέλει κουράγιο για να ακολουθηθεί, κερδίζοντας συναισθηματική δύναμη περισσότερο από το αντικείμενό της, παρά από την παρατηρητική ματιά του σκηνοθέτη της.
……………………………………………………………
Το Σώμα (αστεράκια: 1,5) (The Host) σκηνοθεσία: Αντριου Νίκολ ηθοποιοί: Σίρσα Ρόναν, Νταϊάν Κρούγκερ, Τζέικ Εϊμπελ, Γουίλιαμ Χαρτ, Μαξ Αϊρονς
«Ο κόσμος μας ποτέ δεν ήταν τόσο ειρηνικός. Μόνο που δεν είναι πια ο κόσμος μας.» Στο μακρινό μέλλον, οι άνθρωποι έχουν καταληφθεί από εξωγήινα, ευγενέστατα και φιλειρηνικά όντα, γνωστά ως Ψυχές. Οι «αδιάβλητοι» άνθρωποι που έχουν επιβιώσει σχηματίζουν μια underground επαναστατική κοινότητα που μάχεται για να ξαναπάρει τα ηνία της Γης. Βασισμένη σε σενάριο της «Twilight» Στέφανι Μέγερ, η ταινία αντικαθιστά την Κρίστεν Στιούαρτ με τη Σίρσα Ρόναν, τα βαμπίρ με καλοπροαίρετους εξωγήινους και το ερωτικό τρίγωνο σε… τετράγωνο και σχηματίζει μια παρόμοια εφηβική, γεμάτη αφέλεια περιπέτεια όπου η Αγάπη υπερνικά το κακό και όλοι ζουν μονιασμένοι (και μανιασμένοι, κατά περίπτωση), σε μια αφελή ιστορία που, παρά τη σικ αισθητική της, κάνει τους λυκανθρώπους να μοιάζουν πιο πειστικοί ως ήρωες.
…………………………………………………………….
Ματζουράνα (αστεράκια: κακό) σκηνοθεσία: Ολγα Μαλέα ηθοποιοί: Μαρία Ρισκάκη, Ναταλία Δραγούμη, Γιούλικα Σκαφιδά, Σήφης Πολυζωίδης, Τρύφων Καρατζάς, Τριαντάφυλλη Μπουτεράκου, Χριστίνα Μητροπούλου
Η 11χρονη Αννα πιέζεται συστηματικά από τη μητέρα της να αριστεύει στα πάντα. Κυρίως στη μαγειρική, μια και είναι το φαβορί στο α λα Master Chef παιδικό σόου. Η υπομονή της Αννας βασίζεται στο ότι η μητέρα της πέρασε καρκίνο κι αν η μικρή δεν τα καταφέρει, η μαμά μπορεί να υποκύψει ξανά στην ασθένεια. Παράλληλα, η Αννα μοιάζει να προκαλεί ατυχήματα στον εαυτό της, σαν να θέλει ενδόμυχα να βγει από τον διαγωνισμό. Στη βοήθειά της θα σπεύσει η ψυχολόγος της εκπομπής, που θα της σταθεί ως άλλη μάνα με σχεδόν ερωτική αγάπη.
Εκεί θα βγει στην επιφάνεια το πιθανό παρελθόν κακοποίησης της μικρής, το οποίο οι γύρω της αγνοούν αλλά θ’ αρχίσουν να υποψιάζονται σε μια σκηνή που περιλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο θερμόμετρο μαγειρικής κι ένα πολύ μικρό σκυλάκι. Σε μια ιστορία που ξεπερνά σε επιπολαιότητα κι αυτούς ακόμα τους «Λουκουμάδες με μέλι», η Μαλέα καταγίνεται με σοβαρά θέματα όπως η παιδική κακοποίηση ή οι αυταρχικοί γονείς, μ’ ένα σενάριο πιο κοντά στην κακόγουστη παρωδία, με ενέσεις λαϊκής ψυχανάλυσης που ξεπερνούν το πιο γκροτέσκο κλισέ. Αυτά, σε συνδυασμό με υστερικές ερμηνείες (η Σκαφιδά κάνει φιλότιμες προσπάθειες να ανακαλύψει έναν χαρακτήρα στο πρώτο μέρος) και αδικαιολόγητες σκηνοθετικές φιγούρες, συνθέτουν μια από τις χειρότερες ταινίες της χρονιάς που δεν μπορέσαμε να αντιμετωπίσουμε ούτε με χιούμορ.
……………………………………………………….
Ενα βήμα μπροστά (αστεράκια: 4) σκηνοθεσία: Δημήτρης Αθυρίδης
Από αυτήν την Πέμπτη θα προβάλλεται και στην Αθήνα το ντοκιμαντέρ για τον Γιάννη Μπουτάρη, που έκανε την πρεμιέρα του στη Θεσσαλονίκη την περασμένη εβδομάδα. Μην το χάσετε, θα σας κάνει καλό!
………………………………………………………..
Scary Movie 5 σκηνοθεσία: Μάλκολμ Ντ. Λι ηθοποιοί: Τσάρλι Σιν, Λίντσεϊ Λόχαν, Τέρι Κριους, Κέιτ Γουολς
Το «Scary Movie» επιστρέφει πέμπτη φορά, σατιρίζοντας από τον «Μαύρο Κύκνο» μέχρι το «Paranormal Activity». Η εταιρεία διανομής, συνετά, προτίμησε να μη δείξει την ταινία στους δημοσιογράφους.
