Οταν είναι άνοιξη κι οι νεραντζιές μοσχοβολάνε, οι ουρανοί βάφονται γαλάζιοι και τα αγόρια σφυρίζουν, όλα μπορούν να φανούν ειδυλλιακά. Ακόμα και η πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Ευρώπης. Ακόμα και μια παραθαλάσσια γειτονιά χωρίς καμία πρόσβαση στη θάλασσα. Η Καλλιθέα έχει κέφια, και όχι μόνο γιατί την έπιασε η άνοιξη.

 

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

 

«Η πόλη μας ήταν παραλιακή μέχρι τη χούντα. Τότε χτίστηκε το δικό μας “τείχος της ντροπής”», μου λέει χαμογελώντας στο απορημένο μου βλέμμα η Μαρώ Τριανταφύλλου. «Είναι φυσικό εσείς οι νεότεροι να μην το ξέρετε, αλλά εμείς όταν ήμασταν παιδιά μαζεύαμε κοχύλια και κάναμε μακροβούτια. Τώρα εσείς το μόνο που βλέπετε είναι το τείχος της Ποσειδώνος». Από αυτή την απρόσμενη πληροφορία αρχίζει να ξετυλίγει το νήμα της ιστορίας της γειτονιάς της. «Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, η Καλλιθέα ήταν παραθεριστικό κέντρο. Αρχισε να κατοικείται συστηματικά με την έλευση των προσφύγων το 1922. Μετά ήρθαν Ελληνες πόντιοι από την ΕΣΣΔ το 1939, Ελληνες από τη Ρουμανία το 1960 και ένα δεύτερο κύμα παλιννοστούντων Ποντίων πάλι το 1990. Ενδιάμεσα, μας ήρθαν πολλοί μετανάστες από την Αίγυπτο και την Ανατολική Ευρώπη. Είμαστε λοιπόν μια πόλη εργατών και προσφύγων». Δηλαδή μια πολυπολιτισμική πόλη; Παρόλο που η Καλλιθέα βρίσκεται κάτω από τη στάθμη της θάλασσας, όπως το Αστερνταμ, οι ομοιότητες σταματούν εδώ.

 

«Η πόλη μας έχασε τον χαρακτήρα της από το 1980 και μετά. Οι παλιοί της κάτοικοι έφυγαν για τα προάστια κι οι υπόλοιποι γίναμε μικροαστοί. Ούτε κινήματα γειτονιάς είχαμε, ούτε καν… γειτονιά», λέει η Πανδώρα Βαμβακά. Επομένως, όταν η κρίση άρχισε να σαρώνει την Καλλιθέα, οι κάτοικοί της ήταν εντελώς ανέτοιμοι να την αντιμετωπίσουν. Και παρόλο που έχουν επιδείξει εξαιρετικά αντανακλαστικά στη δυναμική αντιμετώπιση του ναζιστικού φαινομένου, στην αλληλεγγύη κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα. «Εχουμε αστέγους και παρόλο που το πρόβλημα δεν είναι ακόμα οξυμένο, είναι ορατό. Εχουμε παππούδες και γιαγιάδες που λιμοκτονούν και μαθητές στο σχολείο που πεινάνε. Είμαστε ακόμα εγκλωβισμένοι στον μικροαστισμό μας, ντρεπόμαστε και δεν εξοργιζόμαστε», εξηγεί η Πανδώρα. «Γι' αυτό ήταν δύσκολο να φτιάξουμε δομές αλληλεγγύης».

 

«Ημασταν κλεισμένοι στις πολυκατοικίες, είχαμε χάσει τους παιδικούς μας φίλους, είχαμε χάσει την ίδια μας την πόλη από το μπετόν αρμέ που τα κατάπιε όλα», λέει ο Γιάννης Γιαννακίδης. «Οταν τον Σεπτέμβριο πήγαμε στη συνάντηση στο Πολυτεχνείο που έβαλε το τρίπτυχο “αλληλεγγύη – αυτοοοργάνωση – αντίσταση”, συνειδητοποιήσαμε ότι είμαστε πολλοί Καλλιθιώτες. Μετά τη συνάντηση των νοτίων προαστίων που έγινε στον Ταύρο, αποφασίσαμε να οργανωθούμε».

 

Ετσι, οργάνωσαν την πρώτη τους διανομή τροφίμων τα Χριστούγεννα και λίγο καιρό μετά ένα ανταλλακτικό παζάρι. Σήμερα βγαίνουν για την πρώτη τους συλλογή τροφίμων στα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς τους κι αύριο θα κάνουν τη δεύτερη αγορά χωρίς μεσάζοντες. «Εχουμε πολλή δουλειά ακόμα μπροστά μας και το ξέρουμε», λέει η Μαρώ. «Για την ώρα κάνουμε μόνο “κοινωνικά ιδιαίτερα”, δάσκαλοι και καθηγητές δηλαδή αναλαμβάνουν δωρεάν την υποστήριξη μαθητών. Αλλά θέλουμε να οργανώσουμε και σχολείο αλληλεγγύης και διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις. Δεν είναι μόνο τα στομάχια μας που πεινάνε, είναι και τα μυαλά μας. Χρειάζεται να ανοιχτούμε σε νέες πληροφορίες, σε νέους τρόπους σκέψης, σε νέους ορίζοντες».

 

Μπορεί η οργανωμένη αλληλεγγύη να είναι μια απάντηση στη ναζιστική απειλή, τους ρωτάω. «Εμείς εδώ ποτέ δεν είχαμε προβλήματα με τους μετανάστες, προβλήματα αποκτήσαμε με τους χρυσαυγίτες. Η αντιμετώπισή τους οφείλει να ξεδιπλωθεί σε διάφορα επίπεδα κι η αλληλεγγύη είναι από αυτά. Οχι μόνο γιατί λύνει πρακτικά προβλήματα της ζωής των ανθρώπων, αλλά και γιατί δρώντας αλλάζουν συνειδήσεις. Συναντιόμαστε, προβληματιζόμαστε, ανταλλάσσουμε απόψεις. Δεν μοιραζόμαστε μόνο φάρμακα ή ρούχα, αλλά – κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, μοιραζόμαστε ιδέες».

 

«Η ομάδα μας τώρα δένεται. Μέχρι πριν λίγο καιρό δεν γνωριζόμασταν καν μεταξύ μας», λέει η Πανδώρα. «Ανήκουμε σε διάφορους πολιτικούς χώρους, υπάρχει μια πανσπερμία απόψεων. Συμφωνούμε όλοι όμως πως δεν μπορούμε άλλο να ανεχτούμε και να καθόμαστε άπραγοι ενώ στο διπλανό διαμέρισμα κάποιος κοιμάται νηστικός ή χωρίς φάρμακα. Το καλό είναι πως η κρίση μάς αλλάζει όλους. Τώρα πια, που οι ζωές όλων μας άλλαξαν τόσο βίαια, μαθαίνουμε ξανά να νοιαζόμαστε ο ένας τον άλλο. Και να λέμε ξανά καλημέρες από καρδιάς».

 

 ………………………………………………………. 

 

Η «Εφημερίδα των Συντακτών» ανοίγει τις σελίδες της σε ομάδες, δράσεις, οργανώσεις που προωθούν την ιδέα της αλληλεγγύης. Επικοινωνείτε μαζί μας στο [email protected] και στο 211-1045000

 

http://solidaritykallithea.wordpress.com/

 

………………………………………………………. 

 

ΑΤΖΕΝΤΑ

 

ΚΥΡΙΑΚΗ

 

9.00: Αγορά «Χωρίς Μεσάζοντες» στην Καλλιθέα

11.15: Αγορά «Χωρίς Μεσάζοντες» στο Μαρούσι

12.30: Δεύτερη γιορτή αλληλεγγύης στον Νέο Κόσμο, στον πεζόδρομο της Πυθέου. Χαριστικό παζάρι, χειροποίητες κατασκευές, συλλογική κουζίνα και συναυλία

 

ΤΡΙΤΗ

 

20.00: Ομάδα Κίνησης και Αυτοσχεδιασμού στον Βοτανικό Κήπο