Της Ελενας Γαλανοπούλου
Οι πιο φρέσκες δυνάμεις του θεάτρου μας, όταν έρχεται η ώρα να δημιουργήσουν, σκέφτονται… πολιτικά. Η επιλογή δεν είναι απαραίτητα συνειδητή. Τουλάχιστον όχι με την έννοια του στρατευμένου.
«Τα πράγματα στη δική μας εποχή είναι ακραία και προσωπικά δεν μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα άλλο», μας λέει η Γιολάντα Μαρκοπούλου. «Ως καλλιτέχνες έχουμε την «υποχρέωση» να συνομιλούμε με την εποχή μας και με τα ζητήματα που αφορούν τον κόσμο», συμπληρώνει.
ην προσεχή Τρίτη (4 Δεκεμβρίου) ξεκινούν οι παραστάσεις ενός ολοκαίνουργιου ελληνικού έργου γραμμένου από τον Δημήτρη Γκενεράλη, που σκηνοθέτησε η ίδια με την ομάδα του «Συνεργείου» στο υπόγειο του Ιδρύματος «Μιχάλης Κακογιάννης». Το «Speech(less)» αντλεί υλικό από πολιτικούς λόγους ιστορικών ηγετών και διαμορφώθηκε τελικά ως ένα σεμινάριο περί ηγεσίας.
Λόγοι του Χίτλερ, αλλά και ομιλίες ηγετών, όπως οι Ρούσβελτ, Κένεντι, Μαντέλα, Δαλάι Λάμα, Νίξον, Στάλιν, Μπεν Χουριόν, ώς και του Πλάτωνα, επιστρατεύονται στο «Speech (less)». «Η δράση περιλαμβάνει απεύθυνση στο κοινό, το οποίο νιώθει σαν να έχει έρθει σε ένα σεμινάριο για να διδαχτεί πώς γίνεται κανείς επιτυχημένος ηγέτης.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως είναι διδακτικό….» επισημαίνει η σκηνοθέτρια και καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον συμπέρασμα: «Δουλεύοντας αναρωτηθήκαμε τι θα συνέβαινε εάν όλοι αυτοί συναντιούνταν σε ένα τραπέζι. Ακούγεται παράδοξο, αλλά τελικά όλοι τους μιλούσαν κοινή γλώσσα»!
Από το γνωστό μυθιστόρημα του Αλφρεντ Ντέμπλιν «Βερολίνο Αλεξάντερπλατς» (1929) παίρνει τη δημιουργική αφορμή και η ομάδα «Κανιγκούντα» για να μιλήσει εμμέσως για το σήμερα.
Η παράσταση «Αλεξάντερπλατς» ανεβαίνει την Πέμπτη 13 Δεκεμβρίου, επίσης στο υπόγειο γκαράζ τού ΙΜΚ. «Ιστορικά ο καθένας παίρνει τις ευθύνες του και λειτουργεί με βάση αυτό που έχει ανάγκη να κάνει.
Ειδικά εμείς οι καλλιτέχνες, που μας έχουν κόψει κάθε χρηματοδότηση και αντιμετωπίζουμε άπειρες δυσκολίες, εάν στερηθούμε και την ελευθερία του λόγου, οδεύουμε κατευθείαν στην κατάθλιψη. Είναι το τελευταίο πράγμα που μας έχει απομείνει», μας λέει η Μαρία Μαγκανάρη που ανέλαβε τη σκηνοθεσία της παράστασης.
Από τις πεντακόσιες σελίδες του μυθιστορήματος έμειναν είκοσι σελίδες θεατρικού κείμενου. Την αφήγηση αναλαμβάνουν οι γυναίκες, οι οποίες παίζουν καθοριστικό ρόλο, όπως και στη βασισμένη στο ίδιο βιβλίο ταινία του Φασμπίντερ.
«Ηταν μια συνειδητή επιλογή», λέει η Μαρία Μαγκανάρη, επισημαίνοντας παράλληλα την ανάγκη ενός νέου φεμινιστικού κινήματος στις μέρες μας.
«Είμαστε οι πρώτες που πλήττονται από την ανεργία, τη βία, την εγκληματικότητα. Από τον προπηλακισμό που δέχτηκε η συνάδελφός μου Λένα Κιτσοπούλου το καλοκαίρι από χρυσαυγίτες, έως τον στιγματισμό των ιερόδουλων ως εχθρών της δημόσιας υγείας».
Στο «Αλεξάντερπλατς» δίνεται ανάγλυφα ο υπόκοσμος του Βερολίνου τα χρόνια λίγο πριν από την άνοδο του Χίτλερ μέσα από μια έντονη μεταφυσική οπτική. Ο ήρωας, ως γνωστόν, προσπαθεί να μείνει τίμιος, όμως δεν τα καταφέρνει. Ξανακυλά, και μάλιστα διολισθαίνει σε φασιστικές ιδέες.
«Μας υπενθυμίζεται έτσι με τον καλύτερο τρόπο πως η κρίση δεν πέφτει από τον ουρανό. Ο φασισμός έρχεται και πατά πάνω στις ανάγκες που δημιουργεί το σύστημα του καπιταλισμού», επισημαίνει η ίδια.
Το εξίσου πολιτικό και ρηξικέλευθο έργο της ομάδας, «Πόλη- κράτος», εκκινώντας από τη Μικρή Σκηνή Γραμμάτων και Τεχνών έφτασε λίγους μήνες πριν στο παρισινό Τεάτρ ντε λα Βιλ, τυγχάνοντας ενθουσιώδους υποδοχής.
INFO: Στο πλαίσιο το 3ου Low Budget Festival στο Ιδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης» (Πειραιώς 206, Ταύρος, 210 341 8550) είσοδος 10 ευρώ. 4- 6 Δεκεμβρίου στις 9 μ.μ. «Speech (Less)»: παίζουν Χρήστος Καρνάκης, Λεονάρδος Μπατής, Τάνια Παλαιολόγου. 13- 15 Δεκεμβρίου στις 9 μ.μ. «Αλεξάντερπλατς»: παίζουν Ανθή Ευστρατιάδου, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου, Μαρία Μαγκανάρη.
