Είναι, πάντως, τρομερό: δεν προλαβαίνει να ξεμυτίσει μια νέα τραγουδίστρια και πριν ακόμα ακούσουμε τι έχει να μας πει αρχίζουν οι συγκρίσεις.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, λοιπόν, αυτό εδώ το κορίτσι είναι μια μεγάλη απειλή για τη Λάνα Ντελ Ρέι. Αλλοι πάλι θεωρούν πως είναι η ιδανικότερη για να «γεφυρώσει» το χάσμα μεταξύ Αντέλ και Σαντέ.
Αυτό το 27χρονο κορίτσι, που σκορπά φρεσκάδα αλλά θυμίζει και τις μεγάλες ντίβες του ένδοξου ποπ – σόουλ παρελθόντος (Τρέσι Θορν, Γουίτνεϊ Χιούστον) λέγεται Τζέσι Γουέαρ. Το άλμπουμ της έχει τίτλο «Devotion» και το «Wildest Moments» –το γνωστότερο κομμάτι του- είναι από τα τραγούδια που ακούμε περισσότερο το τελευταίο διάστημα.
Η ανταμοιβή ήρθε ήδη με μια υποψηφιότητα για το βραβείο Μέρκιουρι, με 6.000.000 views μόνο για το «Wildest Moments», με υψηλές «βαθμολογίες» από τους μουσικοκριτικούς παγκοσμίως και φυσικά με πολλές υποψηφιότητες για πρόσωπο της χρονιάς από σύσσωμο τον Τύπο.
Φεμινίστρια με αυτοπεποίθηση
Η μελαχρινή, χαριτωμένη Τζέσικα Λόις Γουέαρ γεννήθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1984 στο βόρειο Λονδίνο (Μπρίξτον), σε μια εβραϊκή οικογένεια.
Ο μπαμπάς της ήταν ρεπόρτερ στο BBC. Γι’ αυτό και πριν από το τραγούδι η Τζέσι σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Εσεξ, ελπίζοντας να ακολουθήσει το επάγγελμα του μπαμπά. Η οικογένειά της, πάντως, έκανε καλή δουλειά στην ανατροφή της.
Ο μπαμπάς την «εφοδίαζε» αυτοπεποίθηση: «Με ενθάρρυνε να τραγουδώ από πολύ νεαρή ηλικία, χωρίς να υπολογίζει ότι μπορεί να γίνω σταρ», παραδέχεται η ίδια στο λονδρέζικο «Time out». «Κι η μητέρα μου τρελαινόταν με την ιδέα ότι τραγουδώ.
Ο παππούς, βλέπετε, ήταν Ρωσοεβραίος μετανάστης που ζούσε στη Βόρεια Ιρλανδία. Κάθε φορά που τραγουδούσε στη Συναγωγή όλοι έκλαιγαν από τη συγκίνηση».
Στη μαμά της, ωστόσο, χρωστάει και τις… φεμινιστικές της απόψεις. «Η μαμά πάντα έλεγε ότι είναι φεμινίστρια… Εγώ πάλι χαίρομαι όταν αντιλαμβάνομαι ότι με σέβονται και με ακολουθούν οι γυναίκες. Θεωρώ πιο σημαντική τη γυναικεία αλληλεγγύη και υποστήριξη. Περισσότερο από τους άντρες φαν με συγκινεί το γράμμα μιας κοπέλας που μου εξομολογείται ότι την άγγιξαν οι στίχοι μου».
Το άλμπουμ της δεν το έχουμε χορτάσει ακόμα. Εχει τραγούδια που σε βουτάνε στα σκοτεινά, έχει έναν τρόπο να τραγουδά που σε ταξιδεύει στη δεκαετία του ’80 και του ’90, έχει μπόλικη μελαγχολία, κι έναν μαγικό τρόπο να γεμίζει ερωτισμό την ατμόσφαιρα.
Επίσης, για όσους βαριούνται τις ποπ αναμνήσεις του ’80, η Τζέσι καταφέρνει να ντύνει τα τραγούδια της με ηλεκτρονικούς ήχους, χαρίζοντας τους πιο σοφιστικέ «περιτύλιγμα». Ισως τελικά το πιο εύστοχο από όλα να ήταν το σχόλιο της Γκάρντιαν: «ντροπή μας που δεν την προσέξαμε νωρίτερα».
Είναι μερικές συναυλίες που όσο και να τις περιγράφεις δεν καταφέρνεις να μεταφέρεις στο χαρτί το παραμικρό από την ατμόσφαιρα, τη δυναμική, την ένταση, τη σημασία τους. Η συναυλία που έδωσαν οι Κουίν στις 27 Ιουλίου του 1986, στο Nepstadion της Βουδαπέστης, είναι μια από αυτές.
Δεκαετία του ’80, ο Φρέντι Μέρκιουρι και η παρέα του είναι στα καλύτερά τους και το κοινό της Βουδαπέστης διψά για συναυλίες, καθώς δυτικό συγκρότημα σπανίως εμφανιζόταν στα μέρη τους.
Και ξαφνικά καταφθάνουν οι Κουίν σε ένα γήπεδο με 80.000 εκστασιασμένους θεατές και τραγουδούν τις μεγαλύτερες τους επιτυχίες: «Bohemian Rhapsody», «I Want To Break Free», «We Are The Champions».
Η ιστορία γράφει ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη συναυλία που είχε παρουσιαστεί ποτέ στο συγκεκριμένο στάδιο. Το δε υλικό από τις κάμερες που κατέγραφαν μετατρέπεται σήμερα σε ένα dvd με τίτλο «Hungarian Rhapsody: Queen Live in Budapest ’86» (σε ποιότητα high definition και με surround 5.1 ήχο).
Το νέο dvd/Blu-ray περιλαμβάνει κι άλλα συγκινητικά ντοκουμέντα όπως ένα 25λεπτο ντοκιμαντέρ με τίτλο «A Magic Year» (που καταγράφει την πορεία των Κουίν από τη θρυλική συναυλία του «Live Aid» στις 13 Ιουλίου του 1985 στο Λονδίνο ώς τη συναυλία της Βουδαπέστης), ανέκδοτο υλικό από τις πρόβες, συνεντεύξεις με τα μέλη του συγκροτήματος, εικόνες από τα παρασκήνια.
Κορυφαία στιγμή, η ερώτηση του Φρέντι Μέρκιουρι στην θέα της Ουγγρικής Βουλής, πλάι στο Δούναβη. «Πωλείται; Πόσα δωμάτια έχει;».
