Της Β. Παπαντωνοπούλου
Στις 30 Μαρτίου, όταν η Μπάγερν Μονάχου «διέλυσε» το Αμβούργο με 9-2, παίκτες και στελέχη στις δηλώσεις τους στάθηκαν στην εκπληκτική απόδοση της ομάδας.
Ολοι εκτός από έναν… «Ηταν καλό αποτέλεσμα, αλλά δεν έπρεπε να δεχθούμε τα δύο γκολ. Δεν πρέπει να ξαναγίνει»!
Ο τεχνικός διευθυντής των Βαυαρών Ματίας Ζάμερ ήταν και ο μόνος που δεν βρέθηκε στο χορτάρι του γηπέδου της Φρανκφούρτης μ΄θα εβδομάδα αργότερα, όταν η Μπάγερν εξασφάλισε μαθηματικά τον τίτλο της Μπουντεσλίγκα: «Δεν χρειάζεται να χοροπηδάω. Δεν θα ήταν καλό και για το γόνατό μου… Είναι ευχάριστο που κατακτήσαμε το πρωτάθλημα, αλλά δεν μας παίρνει να τρελαθούμε. Το 1997, η Γιουβέντους πήρε τον τίτλο στην Ιταλία και πανηγύρισε. Αυτός ήταν ο λόγος που εμείς στην Ντόρτμουντ τη νικήσαμε στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ».
Ο 45χρονος Ζάμερ, γνωστός μεταξύ των παικτών και ως «φρένο της διασκέδασης», έστειλε και μια επιστολή στα αποδυτήρια: «Ολες οι εορταστικές εκδηλώσεις, ασχέτως αφορμής, θα αναβληθούν για το τέλος της σεζόν».
Κάπως έτσι ματαιώθηκε η γιορτή για τα γενέθλια του Φρανκ Ριμπερί, για την οποία ο σύλλογος είχε ενημερωθεί από τους παίκτες.
Γι’ αυτή τη δουλειά άλλωστε τον έφερε στο Μόναχο ο πρόεδρος των Βαυαρών, Ούλι Χένες, τον περασμένο Ιούνιο.
Η περσινή σεζόν ήταν απογοητευτική για την Μπάγερν Μ.. Δεύτερη σε όλα: στο πρωτάθλημα, στο Κύπελλο Γερμανίας, στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μέρος της ευθύνης χρεώθηκε στον τεχνικό διευθυντή Κρίστιαν Νέρλινγκερ, ο οποίος αποδείχθηκε «λίγος» και «μαλακός» για τα γούστα του Χένες. Ο Ζάμερ είναι το ακριβώς αντίθετο: σκληρός, ανυποχώρητος, επιθετικός, άνθρωπος του καθήκοντος, γεννημένος νικητής, με αποφασιστικότητα και έντονο εγωισμό. Μόνιμα ανικανοποίητος, αυτός προσγειώνει τους πάντες όταν τους καταλαμβάνει ο ενθουσιασμός… Motto του: «Η παραμικρή ένδειξη μετριότητας είναι απλά απαράδεκτη».
Από τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στην πρώην Ανατολική Γερμανία ήταν πρωταγωνιστής. Και έτσι συνέχισε… Σχεδόν μόνος του οδήγησε τα «πάντσερ» στον θρίαμβο του Euro 1996, πήρε διαδοχικούς εγχώριους τίτλους με την Ντόρτμουντ και την ανέδειξε πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1997, ενώ κατέκτησε και το Διηπειρωτικό Κύπελλο.
Αλλά και ως προπονητής της Μπορούσια, μόλις στη δεύτερη σεζόν του στους πάγκους, ο Ζάμερ πήρε τον τίτλο της Μπουντεσλίγκα μέσα από τα χέρια της Μπάγερν Μ. και της Λεβερκούζεν στην τελευταία αγωνιστική. Παράλληλα έφτασε και μέχρι τον τελικό του Κυπέλλου UEFA.
Ανέλαβε τη θέση του τεχνικού διευθυντή της Μπάγερν, με αυξημένα καθήκοντα σε σχέση με τον προκάτοχό του: υπεύθυνος όχι μόνο για τη στελέχωση και τη λειτουργία της πρώτης ομάδας, αλλά και για την ανάπτυξη και τον συντονισμό των φυτωρίων – θέση στην οποία έκανε το «αγροτικό» του στη Γερμανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, με εξαιρετικά αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον Ούλι Χένες, ο Ματίας Ζάμερ ήταν ο μοναδικός υποψήφιος για τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή και το «κομμάτι που έλειπε» για να συμπληρωθεί το παζλ. Αυτός που επέμεινε να αποκτηθεί ο Χάβι Μαρτίνεθ παρά την υψηλή τιμή του, ενώ και οι μεταγραφές των Σακίρι, Μάντζουκιτς, Ντάντε και Πισάρο έχουν αποδώσει. Η Μπάγερν Μ. διαθέτει πλέον τεράστιο βάθος στον πάγκο, κάτι που αποδίδεται στο «μάτι» του Ζάμερ. Επίσης ήταν αυτός που ανέλαβε και έφερε εις πέρας την υπόθεση της πρόσληψης του Πεπ Γουαρδιόλα, κάτω από τη μύτη της Τσέλσι και της Μάντσεστερ Σίτι.
Κυρίως όμως επέβαλε σκληρούς κανόνες σε μια ομάδα που αποκαλείται FC Hollywood λόγω των πολλών μαζεμένων σταρ στις τάξεις της. Οταν τον Ιανουάριο ο Ρόμπεν και ο Γκόμες «κρέμασαν μούτρα» επειδή ήταν αναπληρωματικοί και έπαιζαν λίγο, ο Ζάμερ δεν δίστασε να πει μπροστά στις κάμερες: «Χρειαζόμαστε όλους τους παίκτες ετοιμοπόλεμους. Τα καλά αποτελέσματά μας είναι επιχείρημα απέναντι σε όποια παράπονα υπάρχουν από μη βασικούς παίκτες. Δεν θέλω να δω φουσκωμένα «εγώ» που προκαλούν αχρείαστες συζητήσεις. Δεν θα το επιτρέψω»…
Μπορεί να μην κλοτσάει πλέον την μπάλα, αλλά και με το κοστούμι του στελέχους ο Ζάμερ αποδίδει τα μέγιστα διατηρώντας την ίδια νοοτροπία που τον ανέδειξε σε ποδοσφαιριστή παγκόσμιας κλάσης. Αν η Μπάγερν φέτος πετύχει το πρώτο «τρεμπλ» της ιστορίας της, σίγουρα η «μεταγραφή» του θα αποδειχθεί μία από τις σημαντικότερες αποφάσεις που πήρε ο βαυαρικός σύλλογος τα τελευταία χρόνια.
