Tου Θ. Ασημακόπουλου
Θεωρητικά, τα τέσσερα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης είναι το αγγλικό, το ισπανικό, το ιταλικό και το γερμανικό. Μέχρι… προχθές, τα τρία απ' αυτά είδαν δύο ομάδες τους να κοντράρονται σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ. Τώρα ήρθε και η σειρά της Μπουντεσλίγκα να δει τις δύο τελευταίες πρωταθλήτριές της, την περσινή Ντόρτμουντ και τη φρέσκια Μπάγερν Μονάχου, να κονταροχτυπιούνται για την κορυφή της Ευρώπης. Παρίσι, Μάντσεστερ και Μόσχα είναι οι τρεις πόλεις που φιλοξένησαν εμφύλιους τελικούς και καθένας απ' αυτούς είχε τις δικές του ιδιαιτερότητες και ιστορίες…
……………………………………………..
Παρίσι, 24/5/2000
ΡΕΑΛ Μ. – ΒΑΛΕΝΘΙΑ 3-0
39΄ Μοριέντες, 66΄ ΜακΜάναμαν, 74΄ Ραούλ
Οι δύο ισπανικές δεν είχαν ποτέ κάποια ιδιαίτερη κόντρα. Η εντυπωσιακή Βαλένθια, μάλιστα, βάλθηκε να χαλάσει ένα «κλάσικο» στον τελικό. Στα ημιτελικά διέσυρε την Μπαρτσελόνα (4-1, 1-2), τη στιγμή που η Ρεάλ Μαδρίτης περνούσε το εμπόδιο της Μπάγερν Μονάχου. Αυτό ήταν το πρώτο «κλάσικο» που δεν έγινε. Ακολούθησαν άλλα δύο: Το περσινό και το φετινό, με πανηγυρικό μάλιστα τρόπο.
Ηταν ξεκάθαρο πως η «βασίλισσα» αποτελούσε το φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Ηδη είχε πάρει το έβδομο, δύο χρόνια νωρίτερα επί της Γιουβέντους, ενώ οι «νυχτερίδες» ήταν πρωτάρες σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ.
Η απειρία τους μέτρησε και η Ρεάλ Μ. επικράτησε άνετα με 3-0. Οπως αποκάλυψε ο Μίτσελ Σαλγάδο πολλά χρόνια αργότερα, «ξέραμε ότι θα νικήσουμε από την προηγούμενη μέρα κιόλας»! Είχε γράψει αναλυτικά σε άρθρο του στο αγγλικό περιοδικό «Four Four Two»: «Την παραμονή του ματς, στην προπόνηση, οι διοργανωτές είχαν βάλει το Κύπελλο σε μια άκρη του αγωνιστικού χώρου. Εμείς ήμασταν χαλαροί και ήρεμοι, ενώ αυτοί πήγαν όλοι κοντά του, το ακουμπούσαν και το περιεργάζονταν. Καταλάβαμε αμέσως πως είχαν τεράστιο άγχος. Ξέραμε ότι δεν θα χάναμε με τίποτα».
Αγχος ίσως να είχε ο Ικερ Κασίγιας, που τότε ήταν 19 χρόνων πρωτόβγαλτος, αλλά ουσιαστικά δεν ανησύχησε σε κανένα σημείο του αγώνα. Η Βαλένθια δεν απείλησε σχεδόν ποτέ, και η Ρεάλ αργά και σταθερά επιβλήθηκε στον αγωνιστικό χώρο.
Ο Μοριέντες άνοιξε το σκορ, ο ΜακΜάναμαν σημείωσε το γκολ-trademark με εναέριο βολέ και στο τέλος ο Ραούλ έφυγε τετ α τετ από τη… σέντρα και οι οπαδοί από τη Μαδρίτη πανηγύριζαν το 3-0 πριν ακόμα σκοράρει ο αγαπημένος τους επιθετικός.
Στο «Σταντ Ντε Φρανς» βρέθηκαν 80.000 θεατές και δημιούργησαν ένα εντυπωσιακό μωσαϊκό, μισό λευκό (Ρεάλ Μ.), μισό πορτοκαλί. Για κάποιον λόγο, οι Γάλλοι διοργανωτές είχαν τοποθετήσει δύο συντριβάνια μπροστά στα πέταλα του γηπέδου. Και στον γύρο του θριάμβου, οι «μερένγκες» έγιναν… λούτσα, παρέα με την κούπα…
ΡΕΑΛ Μ.: Κασίγιας, Σαλγάδο (84΄ Ιέρο), Ελγκέρα, Καράνκα, Ρ. Κάρλος, Κάμπο, Ρεδόνδο, ΜακΜάναμαν, Ραούλ, Ανελκά (78΄ Σαντσίς), Μοριέντες (74΄ Σάβιο).
ΒΑΛΕΝΘΙΑ: Κανιθάρες, Ανγκλομά, Πελεγκρίνο, Τζούκιτς, Ζεράρδο, Ζεράρδ, Μεντιέτα, Φαρινός, Ανγκούλο (71΄ Ιλιε), Κίλι, Λόπες.
…………………………………………………………………
Μάντσεστερ, 28/5/2003
ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ – ΜΙΛΑΝ 0-0 (2-3 πέν.)
Στο «θέατρο των ονείρων», το «Ολντ Τράφορντ», παρακολουθήσαμε ένα ματς σκέτο… εφιάλτη! Εχουν περάσει δέκα χρόνια και ακόμη δεν έχουμε ξεχάσει πόσο χάλια ήταν. Ενα κλασικό, τυπικό 0-0 σε 120 λεπτά ανάμεσα σε δύο ομάδες που κατέβηκαν για να μην χάσουν.
Η Γιουβέντους και η Μίλαν, πιστές στο ιταλικό κατενάτσιο, δεν πρόσφεραν θέαμα, αλλά χασμουρητά σε 63.000 θεατές και εκατομμύρια τηλεθεατές.
Η «Κυρία» είχε αποκλείσει διαδοχικά την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μ. κάτοχο του τροπαίου, ενώ η Μίλαν μετά τον Αγιαξ άφησε εκτός τελικού τη μισητή Ιντερ, με δύο ισοπαλίες. Αν και χρησιμοποιούν το ίδιο γήπεδο, ως φιλοξενούμενη σκόραρε η Μίλαν και πήρε το εισιτήριο για την Αγγλία (0-0, 1-1).
Η πλέον συγκλονιστική μορφή του ματς ήταν ο Ρόκε Ζούνιορ. Ο αμυντικός της Μίλαν μπήκε αλλαγή στο 66΄, αλλά τραυματίστηκε στις αρχές της παράτασης. Αφού ο Κάρλο Αντσελότι είχε κάνει τις τρεις αλλαγές του, δεν άφησε την ομάδα του με δέκα παίκτες. Απλά για μισή ώρα τον έβλεπε να περπατάει κουτσαίνοντας μακριά από εκεί που παιζόταν η μπάλα και στην άμυνα κάλυπτε χώρους. Πραγματικός ήρωας, ειδικά τη στιγμή που ένας συμπαίκτης του του έδωσε πάσα (!) και αυτός έκανε ό,τι μπορούσε για να μην τη χάσει…
Το βαρετό παιχνίδι ήταν αναμενόμενο πως θα πήγαινε στα πέναλτι. Ακόμα κι εκεί, δύσκολα η μπάλα έβρισκε δίχτυα, καθώς μόλις τα πέντε από τα δέκα ήταν εύστοχα. Η Μίλαν επικράτησε με 3-2, χάρη σε εύστοχο τελευταίο χτύπημα του Σεφτσένκο, ενώ νωρίτερα ο Ντίντα είχε αποκρούσει τρεις εκτελέσεις!
Εγινε μεγάλος ντόρος, επειδή αρκετοί υποστήριξαν ότι ο Βραζιλιάνος τερματοφύλακας κουνήθηκε νωρίτερα, αλλά ακριβώς το ίδιο έκανε και ο Τζιανλουίτζι Μπουφόν για λογαριασμό του σε όλα τα προηγούμενα χτυπήματα.
Εντύπωση είχε κάνει σε πολλούς, η μη χρησιμοποίηση του Ριβάλντο, που θα μπορούσε να παίξει ως αλλαγή αντί του Πίρλο, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Σερζίνιο, ή του Ρούι Κόστα, ο οποίος αποχώρησε για να μπει ο Αμπροζίνι…
ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ: Μπουφόν, Τιράμ, Φεράρα, Τούντορ (42΄ Μπιριντέλι), Μοντέρο, Τακινάρντι, Ντάβιντς (65΄ Σαλαγιέτα), Καμορανέζι (46΄ Κόντε), Τζαμπρότα, Ντελ Πιέρο, Τρεζεγκέ.
ΜΙΛΑΝ: Ντίντα, Κοστακούρτα (66΄ Ρόκε Ζούνιορ), Νέστα, Μαλντίνι, Καλάντζε, Γκατούζο, Πίρλο (71΄ Σερζίνιο), Ζέεντορφ, Ρούι Κόστα (87΄ Αμπροζίνι), Σεφτσένκο, Ιντσάγκι.
……………………………………………………….
Μόσχα, 21/5/2008
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Γ. – ΤΣΕΛΣΙ 1-1 (6-5 πέν.)
26΄ Ρονάλντο – 45΄ Λάμπαρντ
Η Μόσχα έζησε ψυχροπολεμικές μέρες τον Μάιο του 2008. Οι Αγγλοι χούλιγκαν είχαν το όνομα, αλλά οι Ρώσοι στρατιώτες και αστυνομικοί τη χάρη. Στην αχανή τους πρωτεύουσα, απαγόρευσαν σε οπαδούς να συναθροίζονται σε δημόσιους χώρους, απαγόρευσαν την κατανάλωση αλκοόλ και καθάρισαν. Μύτη δεν άνοιξε τις ημέρες του τελικού και οι μοναδικές μάχες έγιναν εντός του «Λουζνίκι».
Ηταν από τους πιο ισορροπημένους αγώνες όλων των εποχών, άρα σίγουρο ότι θα κρινόταν από μια λεπτομέρεια. Οπως και έγινε. Ο Τζον Τέρι εκτέλεσε το τελευταίο πέναλτι στη σχετική διαδικασία. Αν ευστοχούσε, θα έδινε το τρόπαιο στους «μπλε». Ομως… γλίστρησε! Ο Ανελκά έχασε άλλο ένα μετά και η Γιουνάιτεντ πήρε το τρίτο Ευρωπαϊκό στην ιστορία της.
Η Τσέλσι ήταν τότε η ομάδα του Μουρίνιο, με την έννοια ότι τη δημιούργησε και τη δούλεψε στην προετοιμασία. Ομως, στον τελικό πήγε με προπονητή τον Αβραμ Γκραντ και βοηθό τον Χενκ Τεν Κάτε!
Τα γκολ της κανονικής διάρκειας μπήκαν στο πρώτο μέρος. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο άνοιξε το σκορ στο 26΄. Ομως από τότε δεν… ακούμπησε μπάλα, ενώ έχασε και το μοναδικό πέναλτι της Γιουνάιτεντ! Ο Λάμπαρντ ισοφάρισε στο 45΄ και ώς το τέλος χάθηκαν πολλές ευκαιρίες κι από τις δύο πλευρές. Οι δύο ομάδες κυνήγησαν τη νίκη, εν αντιθέσει με ό,τι έγινε πέντε χρόνια νωρίτερα στον ιταλικό «εμφύλιο».
Οι Ρώσοι έφυγαν απογοητευμένοι από το γήπεδο, καθώς υποστήριζαν μαζικά την Τσέλσι, λόγω Αμπράμοβιτς βεβαίως.
Από την UEFA, το ματς χαρακτηρίζεται ως ο τελικός των δύο ημερών. Ξεκίνησε -τοπική ώρα- στις 10.45 το βράδυ και ολοκληρώθηκε γύρω στις δύο παρά…
ΜΑΝΤΣΕΣΤΕΡ Γ.: Φαν Ντερ Σαρ, Μπράουν (120΄ Αντερσον), Φέρντιναντ, Βίντιτς, Εβρά, Χάργκριβς, Σκόουλς (87΄ Γκιγκς), Κάρικ, Ρονάλντο, Ρούνεϊ (101΄ Νάνι), Τέβες.
ΤΣΕΛΣΙ: Τσεχ, Εσιέν, Τέρι, Καρβάλιο, Ασ. Κόουλ, Μακελελέ (120′ Μπελέτι), Μπάλακ, Λάμπαρντ, Τζο Κόουλ (99΄ Ανελκά), Μαλουντά (92΄ Καλού), Ντρογκμπά.
