AΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΚΥΠΡΟ ΚΑΙ ΕΛΛΑΔΑ

 

Του Χρήστου Μιχαηλίδη

 

Ποιος είναι σαφής και ποιος πελαγοδρομεί σε ασάφειες; Ο ΣΥΡΙΖΑ ή το ΑΚΕΛ; Παλιά, σε όλα τα πολιτικά επίπεδα, ίσχυε το δόγμα «Η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται». Στην εποχή της κατάρρευσης πολλών… βεβαιοτήτων, ακόμα και εύθραυστων ή αστείων, όπως ήταν και το περίφημο «Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος – Κύπρου», το συγκεκριμένο «αποφάσιζε εσύ κι ακολουθώ εγώ» έχει αρχίσει και αυτό να εγκαταλείπεται…

 

Το αριστερό ΑΚΕΛ, που κυβέρνησε διά του Δημήτρη Χριστόφια την Κύπρο επί μία πενταετία μέχρι τον προηγούμενο Φεβρουάριο, έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα μια μελέτη που άφηνε ανοιχτή, και μάλιστα ως «εναλλακτική λύση» στο σκληρό μέτρο του κουρέματος των καταθέσεων, την έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την επιστροφή της στην κυπριακή λίρα. Το συγκεκριμένο κόμμα συστεγάζει διάφορες αριστερές τάσεις, με κυρίαρχη την «ορθόδοξη κομμουνιστική», αλλά δεν τις λέει, ούτε και τις αποδέχεται ως «συνιστώσες».

 

Στον ΣΥΡΙΖΑ 

 

Αυτές υπάρχουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι δυναμικές, καταλαμβάνουν χώρο όχι ασήμαντο, και οι πρόσφατες «γιατί όχι και έξω από την ευρωζώνη;» θέσεις του ΑΚΕΛ έδωσαν και επιπρόσθετο ενθουσιασμό στη φωνή τους. «Συντεταγμένη έξοδο από τη Νομισματική Ενωση» προκρίνει ο Γιάννης Τόλιος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ ο Παναγιώτης Λαφαζάνης ήταν, κατά τον εκπρόσωπο Τύπου του κόμματος Πάνο Σκουρλέτη, «ο μόνος στον ΣΥΡΙΖΑ που υποστηρίζει την πρόταση ΑΚΕΛ για έξοδο από το ευρώ».

 

Σύγχυση και ασάφεια σε όλα τα επίπεδα. Συμπτώματα πανικού; Ή απλώς χαρακτηριστικά πολιτικών ελιγμών, που σπάνια έχουν σχέση με πραγματικά δεδομένα;

 

Αυτά τα απλά -που, φευ, δεν είναι και τόσο απλά- ερωτήματα ξεκίνησα να ανιχνεύσω, όταν διάβασα σε εφημερίδες και ιστότοπους τα περί «αποστάσεων του ΣΥΡΙΖΑ από το ΑΚΕΛ». Με ενδιέφερε αυτό δημοσιογραφικά και για δύο επιπρόσθετους λόγους.

 

1. Οταν έγινε το κούρεμα στην Κύπρο, επίσημο κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ μετέβη στο Νησί και βρέθηκε στο επιτελείο του ΑΚΕΛ για να συμπαρασταθεί στον κυπριακό λαό. Ταύτισε, δηλαδή, την κίνησή του αυτή, που ασφαλώς και είχε στόχο την αποκομιδή πολιτικού κέρδους, με το πάντοτε ισχυρό σε εκλογική δύναμη αριστερό κόμμα της Κύπρου. Και,

 

2. Τον περασμένο Μάρτιο, ο κ. Τσίπρας, μαζί με κομματική αντιπροσωπεία, είχε βρεθεί στο Νησί και είχε δει αξιωματούχους του ΑΚΕΛ, που τότε μάλιστα ήταν και κυβερνητικά στελέχη. Μου είχε πει όταν βρεθήκαμε εκεί πόσο θετική εντύπωση του έκανε η «πραγματιστική πολιτική του ΑΚΕΛ» που, καίτοι αριστερό κόμμα, ασκεί πολιτική αναπτυξιακή, αλλά και αναζητεί λύσεις εντός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τότε στην Κύπρο ο κ. Χριστόφιας είχε ήδη ταχθεί υπέρ της αναγκαιότητας ενός Μνημονίου!

 

Τω καιρώ εκείνω η Ελλάδα οδηγείτο σε εκλογές και ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν υπό εκτόξευση πύραυλος. Πήγε στην Κύπρο για να πάρει αριστερή γεύση εξουσίας και εντυπωσιάστηκε από το ΑΚΕΛ. Την ίδια στιγμή, όμως, ο κυπριακός λαός δεν είχε καθόλου την ίδια ενθουσιώδη γνώμη.

 

Εκ παραδόσεως, το αδερφάκι του ΑΚΕΛ στην Ελλάδα ήταν το ΚΚΕ. Η εδώ ανανεωτική Αριστερά είχε από καιρό πάρει τις αποστάσεις της από το «σκληροπυρηνικό, κομμουνιστικό προφίλ» του κυπριακού κόμματος.

 

«Μετά απ’ όλα αυτά», ρώτησα τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΑΚΕΛ Νίκο Κατσουρίδη, «εσείς πού στέκεστε; Κοντύτερα στο ΚΚΕ ή στον ΣΥΡΙΖΑ;».

 

Παλιά καραβάνα, κομματικός, αλλά όχι κατεστημένο, πολλοί τον λένε και «Πάγκαλο του ΑΚΕΛ» διότι τα λέει χύμα, μου απάντησε: «Κατ’ αρχάς, δεν έχουμε πλήρη ταύτιση απόψεων ούτε με το ένα κόμμα, ούτε με το άλλο. Ιδεολογικά, είμαστε κοντά και στους δύο, αλλά υπάρχουν και διαφορές. Εγώ προσωπικά, είμαι κάπου μεταξύ ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ. Αλλοι σύντροφοι έχουν διαφορετική τοποθέτηση».

 

Αδελφά κόμματα 

 

«Το ΑΚΕΛ είναι αδελφό κόμμα με το ΚΚΕ, παρά τις διαφορές που έχουμε. Με τον ΣΥΡΙΖΑ έχουμε καλές σχέσεις. Ομως, δεν μπορεί να βγαίνει κάποιος αστόχαστα και να αναπτύσσει θεωρίες για ένα άλλο κόμμα, ακόμα κι αν αυτό είναι συγγενικό», προσθέτει ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος επί Χριστόφια, Στέφανος Στεφάνου, μέλος του Π.Γ. του ΑΚΕΛ.

 

Και έτσι, ερχόμαστε στο επίμαχο τώρα. Επισήμως, λέω στον Κατσουρίδη, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να αποδεσμευτεί από τη θέση σας, που δεν αποκλείει ακόμα και αποχώρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ευρωζώνη.

 

«Με απασχολεί –λέει– αυτή η συζήτηση που έχει ανοίξει στην Ελλάδα. Υπήρξε και κάποια επικοινωνία με ανώτατο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και μας είπε ότι είναι μόνο προσωπικές οι απόψεις εκείνων που εκφράστηκαν υπέρ των δικών μας θέσεων».

 

Και δεν τον ενοχλεί, άραγε, που όποτε τον βολεύει ο ΣΥΡΙΖΑ «είναι κοντά στο ΑΚΕΛ», και όποτε όχι (διότι προφανώς το θέμα της επιστροφής στο εθνικό νόμισμα, που το ΑΚΕΛ δεν αποκλείει, στην Ελλάδα θα έχει αρνητικό εκλογικό αντίκτυπο για το κόμμα του κ. Τσίπρα), αποστασιοποιείται από αυτό;

 

«Ο καθένας κάνει τις επιλογές του», απαντά και βάζει τελεία.

 

«Καταλαβαίνω την πίεση που νιώθει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη θέση που πήραμε εμείς, κατανοώ τις εσωκομματικές του δυσκολίες με τις λεγόμενες «συνιστώσες του», αλλά θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικοί όταν μίλησαν για αποστάσεις από το ΑΚΕΛ» συμπληρώνει ο Στ. Στεφάνου.

 

Τι είπε, λοιπόν, το ΑΚΕΛ; «Οτι πιο πιθανόν είναι, σε περίπτωση απεγκλωβισμού μας από την τρόικα και το Μνημόνιο, αυτό να σημαίνει και έξοδό μας από το ευρώ», απαντά.

 

«Εμείς όμως», προσθέτει ο Κατσουρίδης, «θεωρούμε ότι το εκτός Μνημονίου και ταυτόχρονα εντός του ευρώ είναι ανεδαφικό και ανεφάρμοστο. Διότι απλά δεν θα το αποδεχτεί η άλλη πλευρά. Δηλαδή, να πάρεις τα καλά του ευρώ, αλλά να μην κάνεις και τίποτα δεν γίνεται…».

 

Μοιάζει με επιχείρημα της Νέας Δημοκρατίας, αλλά δεν είναι. Ερχεται από αριστερά. Και συμπληρώνει ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος, Στέφανος Στεφάνου:

 

«Δεν είναι επιλογή μας να φύγουμε από το ευρώ. Από το συγκεκριμένο το Μνημόνιο θέλουμε να φύγουμε και ξέρουμε ότι αυτό σημαίνει αυτομάτως έξοδο από το ευρώ».

 

Ναι, υπενθυμίζω στον Κατσουρίδη, αλλά εσείς το είχατε αποδεχτεί ως κυβέρνηση το Μνημόνιο. Αντιδρά αμέσως:

 

«Οχι αυτό, άλλο ήταν το δικό μας. Δεν ξέραμε για το «μετά κούρεμα Μνημόνιο», που μας οδήγησε στην υπαλλακτική λύση τού εκτός ευρώ που συζητάμε σήμερα».

 

«Λιγότερο επώδυνη» 

 

Αυτή η λύση, εξηγούν στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και τα δύο στελέχη του ΑΚΕΛ, είναι η λιγότερο επώδυνη, και σίγουρα θέλουν να είναι προσωρινή.

 

«Αν υλοποιηθεί αυτή η λύση, θα γίνει κατόπιν διαλόγου και συνεννόησης με την Ε.Ε., και όχι με αντιπαράθεση», λέει ο Στ. Στεφάνου.

 

«Μιλάμε για συντεταγμένη, φιλική έξοδο, που δεν είναι ανάγκη να έχει και διαχρονικό χαρακτήρα», επισημαίνει ο Ν. Κατσουρίδης. «Φέρ' ειπείν, μπορεί να έχει διάρκεια 2-3 χρόνων εκτός ευρωζώνης, ώσπου να 'ρθουν οι εισπράξεις από το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο, να ξοφλήσουμε τα χρέη μας και αν μπορούμε, να επανέλθουμε».

 

Ολα αυτά λίγη σχέση μοιάζουν να έχουν με όσα λέει επισήμως ο ΣΥΡΙΖΑ και, ακόμα περισσότερο, το ΚΚΕ. Συμπέρασμα: Η Αριστερά στην Κύπρο και στην Ελλάδα είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Κι αν έχουν κάποιες σχέσεις μεταξύ τους, αυτές είναι μόνο συναισθηματικές και πατροπαράδοτες…

 

([email protected], www.filoftero.blogspot.com)