YΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ;
Του Γιάννη Καλαιτζή
Σύμφωνα με εκείνο το χαριτολόγημα που θέλει να μας εισαγάγει εύκολα και απλά στο αβυσσαλέο κινεζικό μενού, οι συμπατριώτες τού Μάο έτρωγαν και τρώγουν -εφόσον έχουν- οτιδήποτε περπατάει εκτός από τα αυτοκίνητα, καθετί που πετάει εκτός από τα αεροπλάνα και ό,τι κολυμπάει εκτός από τα πλοία. Και όπως μας δήλωσε προ ετών ο Ελληνας εμπορικός (επιτετραμμένος; ακόλουθος; αντιπρόσωπος;) στο Πεκίνο, η χώρα μας δεν πουλάει τίποτα εκεί, αφού οι Κινέζοι δεν καταναλώνουν ελαιόλαδο, π.χ., αφήνοντας ερωτήματα για την υψηλή τους γαστριμαργία και τη θέση του Ελληνα εμπορικού αξιωματούχου.
Εντούτοις, ταξιδεύοντας το 2009 στην Κίνα μαζί με άλλα μέλη της ΕΣΗΕΑ και της ΠΟΕΣΥ, διαπιστώσαμε το βάσιμο των δύο ώς άνω ισχυρισμών εκ του σύνεγγυς. Τόσον… σύνεγγυς όσο απέχει ένα σπάνιο γευστικό πιάτο από τους μασητήρες ενός αδηφάγου, και τόσον βάσιμα όσο ένα τραπέζι διαστάσεων ποδοσφαιρικού γηπέδου. Λαμβάνοντας υπ' όψιν λοιπόν την προσωπική μας εμπειρία και τους δύο προαναφερόμενους ισχυρισμούς, συμπεραίνουμε αβίαστα ότι το ελληνικό ελαιόλαδο, σύμφωνα με τα κινεζικά στάνταρντ είναι τροχοφόρο, ιπτάμενο ή πλεούμενο, ενώ εμείς από την κουζίνα της νοτιοανατολικής Μεσογείου το θεωρούμε προϊόν του ελαιοκάρπου θρεπτικό, εύπεπτο και υγιεινό. Για τούτο, όπως μάς διαβεβαίωσε ο αυτός εμπορικός υπεύθυνος, ως τα μόνα ελληνικά τρόφιμα για τα οποία έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον η αγορά της λαϊκής Κίνας προσφέρονται τα λιμάνια και τα αεροδρόμια της ημεδαπής. Και αυτά θα πρέπει να καταναλωθούν στον τόπο παραγωγής αφού, εξ όσων γνωρίζουμε, παρά τις εκλεπτυσμένες ορέξεις και ικανότητες των Κινέζων, το υπουργείο Εμπορίου της χώρας τους δεν σχεδιάζει, δεν επιχειρεί και δεν πραγματοποιεί εισαγωγές λιμανιών, αεροδρομίων, σταδίων και σιδηροδρόμων. Και για να ελέγξουμε το δαιμόνιον της φυλής αλλά και τις προθέσεις του ασιατικού δράκοντος καταφύγαμε στα «Ταξίδια του Μάρκο Πόλο» στο «Βιβλίο των αλλαγών» στο «ημερολόγιο της Μαντάμ Βου» (τσελεμεντές κύρους αντάξιου ενός Μπριγιά-Σαβαρέν) και διαπιστώσαμε πως στο εδεσματολόγιο των Κινέζων δεν περιλαμβάνονται προϊόντα των Σπάτων, της Πειραϊκής ή του Θερμαϊκού.
Αγαπητοί αναγνώστες, μετά τα όσα καταγράψαμε, να είστε βέβαιοι πως η εμπορική αποστολή του κ. Αντώνη Σαμαρά έχει να υπερπηδήσει εμπόδια δυσθεώρητα. Οφείλει να πείσει τους εκείθεν του Σινικού Τείχους αγοραστές ότι το ελαιόλαδο δεν είναι λιμουζίνα, αεροσκάφος ή κρουαζιερόπλοιο αφ' ενός και αφ' εταίρου πως οι υποδομές συγκοινωνιών και μεταφορών του ελληνικού κράτους, καθώς και τα προς πώλησιν νησιά και θέρετρα της χώρας, αφού δεν είναι λυόμενα ή πλιάν, θα τα νέμονται ενταύθα εγκαινιάζοντας τη σινική αποικιοκρατία στην Ευρώπη. Αυτός ο δεύτερος στόχος της αποστολής εμφανίζεται ευκολότερος απ' τον πρώτο. Εξάλλου -όπως έγραψε ο Μποντλέρ, νομίζω- μόνον οι μεγαλοφυΐες έχουν το προνόμιο των εγκληματικών λαθών. Αρα, αναλογιζόμενοι τις απόψεις, τη φιλοσοφία του κ. πρωθυπουργού για την οικονομία, την ανάπτυξη, την ανεργία και την ανάκαμψη, θα βεβαιωθούμε πως μας κυβερνά μια μεγαλοφυΐα.
Και υποθέτουμε βασίμως ότι πέραν των κυβερνητικών εταίρων και των 50 συν αυτοίς επιχειρηματιών, τον κ. Α. Σαμαρά στην προσπάθειά του αυτή θα συνεπικουρεί η κ. Παπαρήγα. Γνωρίζει ο αναγνώστης πως όταν πουλήθηκε στους Κινέζους το λιμάνι του Πειραιά κατά το ήμισυ (πουλήθηκε μόνο το λιμάνι και όχι ο Πειραιάς), η κ. Παπαρήγα ανοίγοντας νέους ορίζοντες στην πολιτική οικονομία ανακοίνωσε πως τάσσεται υπέρ της αγοράς και εναντίον της πώλησης.
Εμείς, από την «Εφημερίδα των Συντακτών», γνωστοποιήσαμε τη δήλωση της κ. Παπαρήγα στους 3.789.596 οικονομολόγους (σε αυτούς δηλαδή που συναντάμε κάθε μέρα στο γωνιακό περίπτερο) και περιμένοντας παρατηρήσεις, διευκρινίσεις και σχόλια ευχόμαστε στον κ. Σαμαρά λυόμενο ταξίδι και πλιάν αποτελέσματα.
www.gianniskalaitzis.gr
