ΑΦΙΕΡΩΜΑ
Η ηθοποιός Νίκη Τριανταφυλλίδη πέθανε στα 71 της χρόνια
Ομορφη, ταλαντούχα, χαρισματική αλλά και εκρηκτική σαν προσωπικότητα η ηθοποιός Νίκη Τριανταφυλλίδη, που πέθανε χθες σε ηλικία 71 χρόνων, για αρκετά χρόνια, κυρίως τη δεκαετία του ’80, είχε μια προνομιακή θέση πρωταγωνίστριας στις κρατικές σκηνές και κανονικό φαν κλαμπ. Δυστυχώς, σιγά-σιγά οι εμφανίσεις της αραίωσαν, είχε και κάποια προβλήματα υγείας, και εγκατέλειψε το θέατρο.
Γεννήθηκε το 1942. Ηταν κόρη του συνθέτη Πάνου Τριανταφυλλίδη. Σπούδασε στις δραματικές σχολές του Εθνικού και του Πέλου Κατσέλη και έκανε το θεατρικό της ντεμπούτο το 1963 στο «Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα» του Λόρκα στο θίασο της Αλέκας Κατσέλη. Πολύ γρήγορα καθιερώθηκε και μάλιστα το κέρδισε το βραβείο «Μαρίκα Κοτοπούλη».
Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (1972-1987) κρατώντας βασικούς ρόλους στις παραστάσεις «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Ο Αγιος πριγκηψ», «Ο κύκλος με τη κιμωλία», «Η προξενήτρα», »Το παραμύθι χωρίς όνομα», «Εκκλησιάζουσες», »Ο ηλίθιος» με σκηνοθέτες τούς Γιώργο Θεοδοσιάδη, Σταύρο Ντουφεξή, Κωστή Μιχαηλίδη, Μιχάλη Μπούχλη, Τάκη Μουζενίδη. Ιστορία πάντως έγραψε η επεισοδιακή της συνεργασία της το 1987 με τον Νίκο Χαραλάμπους στην «Ιφιγένεια εν Ταύροις», σε μια παράσταση που παρολίγο να μη γίνει αφού παρέκαμψε τον σκηνοθέτη και την άποψή του. Οχι μόνο διάλεξε μόνη της κοστούμι, κόντρα στην αισθητική της παράστασης, αλλά και η ερμηνεία της δεν είχε καμιά σχέση με τις υπόλοιπες.
Προβλήματα είχαν σημαδέψει και τη θητεία της στο Εθνικό Θέατρο. Είχε πρωταγωνιστήσει σε τρεις παραστάσεις του («Ο χορός της Ηλέκτρας» -1971, «Ο αλχημιστής» -1972 και «Ο καλός άνθρωπος του Σετσουάν -1985). Στην τελευταία, όμως, αρνήθηκε να δεχτεί διπλή διανομή και ο τότε διευθυντής Κώστας Νίτσος προχώρησε στη λύση της σύμβασης εργασίας της. Αυτή του έκανε μήνυση. Αποχωρώντας από το Εθνικό πήγε, πάντως, να παίξει σε παράσταση του «Δελφινάριου».
Οι φίλοι του κινηματογράφου θα τη θυμούνται κυρίως από τις σημαντικές ταινίες «Το κανόνι και το αηδόνι» του Γιώργου Καμπανέλλη σε σενάριο του Ιάκωβου (1968), «Ο ουρανός» του Τάκη Κανελλόπουλου (1962), «Ευριδίκη ΒΑ 2037» του Νίκου Νικολαΐδη (1975), αλλά ακόμα και από το «Αντίο Βερολίνο» του Δημήτρη Αθανίτη. Είχε κάνει πολύ σινεμά («Πικρή μου αγάπη», «Ο Αστραπόγιαννος» το 1970 με τον Νίκο Κούρκουλο, «Δεν υπάρχουν λιποτάκτες», «Το όνειρο της Κυριακής», «Ομορφες μέρες» κ.ά.) Συμμετείχε και σε πολλές τηλεοπτικές σειρές, με κυριότερη ανάμεσά τους το «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» (1975).
Το 1970 είχε κερδίσει βραβείο σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τη μικρού μήκους ταινία της «Συνηθισμένο μου όνειρο». Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης και τη δεκαετία του ’90 είχε ιδρύσει στην πλατεία Βάθης το «Θέατρο Τριανταφυλλίδη». Παντρεμένη με τον ηθοποιό Κώστα Μεσσάρη, απέκτησε μαζί του μια κόρη.
Β. Γεωργ.
