Το βιβλίο «Τα παιδιά της Παλαιστίνης κάτω από την ισραηλινή κατοχή» θα παρουσιαστεί σε εκδήλωση απόψε στις 8.00 στο @ρουφ
Της Αφροδίτης Τζιαντζή
Ενα μικρό αγόρι με σφιγμένη γροθίτσα και θλιμμένο βλέμμα που ταιριάζει σε ενήλικα κοιτάζει πίσω από αγκαθωτό σύρμα, στο εξώφυλλο του βιβλίου «Τα παιδιά της Παλαιστίνης κάτω από την ισραηλινή κατοχή». Το βιβλίο του λιβανέζικου Κέντρου Μελετών «Al Ζaituna» μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις «Εκδόσεις των Συναδέλφων» και την Πρωτοβουλία «Ενα καράβι για τη Γάζα».
Πρόκειται για το τρίτο έργο της σειράς «Δεν είμαι εγώ άνθρωπος;», που εστιάζει στα δεινά του παλαιστινιακού λαού, χωρίς ηθικολογίες αλλά παραθέτοντας γεγονότα, μαρτυρίες και επιστημονικές έρευνες. Κάποιες από τις φωτογραφίες σοκάρουν τον αναγνώστη, αλλά είναι δυστυχώς απαραίτητες για να ευαισθητοποιήσουν την παγκόσμια κοινότητα, όχι μόνο για το δράμα της συνεχιζόμενης κατοχής, αλλά και την εποποιία της παλαιστινιακής αντίστασης.
Παιδιά χωρίς δικαιώματα
Πάνω από δύο εκατομμύρια παιδιά και έφηβοι ζουν στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Οχθη, αποτελώντας το 52% του πληθυσμού. Παιδιά των οποίων τα βασικά δικαιώματα –στη ζωή και την υγεία, στην ανάπαυση και το παιχνίδι, στην ψυχολογική ασφάλεια και την ειρήνη, στην εκπαίδευση και την ελευθερία- παραβιάζονται συστηματικά. Το Ισραήλ θεωρεί προπαγανδιστική εκμετάλλευση τις φωτογραφίες με νεκρά ή ακρωτηριασμένα παιδιά και βρέφη, θύματα από τους βομβαρδισμούς, τις σφαίρες ή τα βλήματα των διαβόητων IDF, των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων.
Φαίνεται όμως πως δεν θεωρεί έγκλημα το να κουρελιάζονται τα δικαιώματα των παιδιών που ζουν στα κατεχόμενα, αφού αμελεί ακόμα και να αναφερθεί σε αυτά στις εκθέσεις που υποχρεώνεται να υποβάλλει στον ΟΗΕ. Είναι παιδιά που είδαν να σκοτώνονται γονείς, συγγενείς και συνομήλικοί τους, να ισοπεδώνονται τα σπίτια τους, να φυλακίζονται οι οικογένειές τους, φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν τα ίδια ή εξορίστηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς στον Λίβανο, σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίς καθαρό αέρα και νερό. Πάνω από τα μισά παιδιά υποφέρουν από αναιμία, 350.000 πάσχουν από υποσιτισμό, ενώ το 67,7 υποφέρουν από ψυχολογικές διαταραχές εξαιτίας της βιαιότητας που ζουν. Το 78% των παιδιών βλέπουν «πολιτικά όνειρα» στον ύπνο τους, και το 15% βλέπουν ότι έχουν σκοτωθεί.
Στις 96 σελίδες της έκθεσης δεν παρατίθενται μόνο οι αδυσώπητες στατιστικές αλλά και ημερολογιακά αποσπάσματα, ρεπορτάζ, ποιήματα γραμμένα για τα παιδιά αλλά και τραγούδια που σιγοψιθύρισαν τα ίδια. «Κι αν μου σπάσουν τα κόκαλα δεν θα φοβηθώ, κι αν μου γκρεμίσουν το σπίτι δεν θα φοβηθώ», τραγουδούσε ο Fares Awdeh, ο δεκαπεντάχρονος που απαθανατίστηκε από τον φωτογράφο να κρατά μια πέτρα στο χέρι μπροστά σε ένα τανκ, τον Οκτώβρη του 2000, δέκα μέρες πριν δολοφονηθεί. «Το τραγούδι του συνεχίζεται στο στόμα του μικρού αδελφού του Issa, πέντε χρόνων, διαβάζουμε στο ρεπορτάζ της παλαιστινιακής εφημερίδας Alquds».
Το βιβλίο, των Ahmed El Helah και Μariam Al Itani, παρουσιάζεται απόψε στις 8.00 στον Πολυχώρο @ρουφ, Κωνσταντινουπόλεως 10 και Ανδρονίκου 18 στο Γκάζι, με ομιλητές τη μεταφράστρια του βιβλίου Vittoria Marangoni, τον Δημήτρη Πλειώνη από το «Ενα καράβι για τη Γάζα» και εκπρόσωπο της παλαιστινιακής παροικίας της Αθήνας. Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει η Μάνια Παπαδημητρίου, με σκηνικό ζωγραφιές παιδιών από τη Γάζα. Συντονίζει μέλος των «Εκδόσεων των Συναδέλφων».
