Του Τάσου Τσατάλη

Ομάδα–καφενείο βρήκε ο Λίνεν όταν ήρθε στην ΑΕΚ. Αυτή είναι η αλήθεια.

Ο Βλάχος είχε χάσει το παιχνίδι τελείως. Οι παίκτες δεν τον σέβονταν πλέον, άλλοι είχαν παράπονα που δεν έπαιζαν, το κουτσομπολιό και τα αλληλοκαρφώματα έδιναν κι έπαιρναν. Κι ο ίδιος, όταν μιλούσε με δημοσιογράφους, «έκραζε» κάποιους ποδοσφαιριστές του. Σήψη.

Με το που μπήκε στα Σπάτα, ο Λίνεν έδωσε έναν αέρα σοβαρότητας. Δεν… πούλησε αυστηρότητα. Αντίθετα, η φιλοσοφία του από το ξεκίνημα είναι «καρότο και μαστίγιο». Εδειξε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τους ποδοσφαιριστές του σε προσωπικό επίπεδο. Αφιέρωσε χρόνο σε προσωπικές συζητήσεις. Εδωσε συμβουλές. Εκανε και παράπονα. Εδωσε «μπράβο», αλλά έριξε κι… εξάψαλμους.

* Δεν δίστασε να «κράξει» άσχημα τον Κοντοέ μπροστά στους συμπαίκτες του, που μέχρι τότε λόγω Πανιωνίου τον θεωρούσαν τον πιο κοντινό στον νέο προπονητή. Και χθες, με δηλώσεις του ο ίδιος ο Κοντοές τον αποθέωνε, λίγες μέρες αφότου «τα άκουσε» χοντρά από τον προπονητή του.

* Μίλησε με τα καλύτερα λόγια στον Φούντα για τις δυνατότητές του, αλλά με το που του έκανε ο μικρός την… κουτσουκέλα με την καθυστέρηση στην προπόνηση πριν από τον Ολυμπιακό, τον άφησε εκτός 11άδας. Οι ατάκες για «βεντετισμό» και «τουπέ» ακόμη… κουδουνίζουν στο κεφάλι του μικρού.

* Αντιλήφθηκε ότι αυτή η ομάδα δεν ήταν «ομάδα» πρώτα απ’ όλα σε επίπεδο νοοτροπίας, συμπεριφοράς και καθημερινότητας. Κι από εκεί ξεκίνησε. Αποτέλεσμα, να έχει επιβάλει τον σεβασμό, να έχει κερδίσει τους παίκτες του. Το βασικό: τον αισθάνονται κοντά τους, χωρίς, όμως, να τον νιώθουν «φίλο» τους.

Στα καθαρά αγωνιστικά, ο Λίνεν ξεκίνησε από τα βασικά. Από την πρώτη μέρα που έπιασε δουλειά τόνισε στους παίκτες του πως πρέπει οι πάντες να συμβιβαστούν με τη σκληρή πραγματικότητα, άσχετα από το μέγεθος της ομάδας.

Τελείωσε το… «ΑΕΚ είμαστε, πάμε να νικήσουμε». Πήγε στο… «πάμε να μάθουμε να μη χάνουμε και βλέπουμε», μια φιλοσοφία που ταιριάζει πολύ περισσότερο στη φετινή ΑΕΚ βέβαια.

Επιπλέον, ο Λίνεν άρχισε να μεταδίδει ηρεμία στην ομάδα την ώρα των αγώνων, γεγονός που έλειψε με τον Βλάχο. Ο Ελληνας είχε φτάσει στο σημείο να αλλάζει κάθε πέντε λεπτά διάταξη κατά τη διάρκεια των αγώνων. Η ενδεκάδα, από παιχνίδι σε παιχνίδι, είχε από τέσσερις ώς πέντε αλλαγές.

Ο Γερμανός, αντίθετα, αποφεύγει τις κινήσεις πανικού κατά τη διάρκεια του ματς, γιατί κατάλαβε πόσο εύκολα μεταδίδεται αυτό το συναίσθημα στους συγκεκριμένους παίκτες. Δίνει χρόνο προσαρμογής στην αγωνιστική φιλοσοφία και στην τακτική και βλέπει βελτίωση από παιχνίδι σε παιχνίδι.

Δεν είναι τυχαίο ότι και στα πέντε πρώτα του ματς στην ΑΕΚ υπάρχει εικόνα οργάνωσης και σοβαρότητας, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα και τα ποιοτικά στοιχεία που δείχνει η ομάδα.