ΜΠΟΡΟΥΣΙΑ NTOΡTMOYNT – ΜΠΑΓΙΕΡΝ ΜΟΝΑΧΟΥ
Απίθανες ιστορίες παραμονή των μεγάλων τελικών
Του Θ. Ασημακόπουλου
Κάθε τελικός Τσάμπιονς Λιγκ είναι και μια στιγμή-ορόσημο για έναν ποδοσφαιριστή που συμμετέχει. Επίσης, κάθε φίλαθλος που σέβεται τον εαυτό του περιμένει πώς και πώς κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, για να απολαύσει για 90 ή και παραπάνω λεπτά έναν σπουδαίο ποδοσφαιρικό αγώνα.
Φυσικά τα όσα γίνονται στο τερέν έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον και την ουσία. Ομως, κι εκείνα που συμβαίνουν πριν από έναν τέτοιον αγώνα είναι πολλές φορές καταπληκτικά.
Απίθανες ιστορίες που δεν τις συναντάς ούτε στο… σινεμά, έχουν γραφτεί πριν από τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ ή Κυπέλλου Πρωταθλητριών.
Μικρές και μεγάλες λεπτομέρειες πριν και ύστερα από κάθε μεγάλο τελικό έχουν τη δική τους σημασία και δίνουν χρώμα στη γιορτή.
Οσοι έχουν δει την -ποδοσφαιρική- ταινία με τον Μάικ Μπάσετ, ίσως μπουν στο κλίμα. Οι υπόλοιποι απλά θα βάλουν τη φαντασία τους να δουλέψει…
Το 1967, η Σέλτικ βρέθηκε στην Πορτογαλία για τον τελικό απέναντι στην Ιντερ. Πριν από το ματς, που έδωσε στους Σκοτσέζους το μοναδικό Πρωταθλητριών στην ιστορία τους, εκτυλίχθηκαν σκηνές απείρου κάλλους. Κατ' αρχάς, η ομάδα έμεινε στο Εστορίλ, που είναι θέρετρο κοντά στη Λισαβόνα. Ο προπονητής Τζοκ Στάιν επέτρεπε το μπάνιο στη θάλασσα και την ηλιοθεραπεία, αλλά μόνο για 30 λεπτά κάθε φορά, αφού «ο ήλιος καταπονεί τους παίκτες». Την παραμονή του τελικού, όλη η ομάδα πήγε σε ένα γκολφ κλαμπ, όπου δόθηκε δεξίωση προς τιμήν της. Στην επιστροφή, οι ποδοσφαιριστές αναγκάστηκαν να γυρίσουν με τα πόδια στο ξενοδοχείο, μέσω μιας συγκεκριμένης διαδρομής. Τι περιελάμβανε; Σκαρφάλωμα σε τοίχους και άλλα φυσικά εμπόδια και «κόψιμο δρόμου» μέσα από τη θάλασσα! Μέσα στην άγρια νύχτα βεβαίως. Τη μέρα του αγώνα, ο οδηγός του πούλμαν χάθηκε και πήγαινε σε άλλη κατεύθυνση απ' αυτή που βρισκόταν το γήπεδο! Κατάλαβε το λάθος του, όταν είδε τους οπαδούς της ομάδας να παίρνουν τον αντίθετο δρόμο. Η Σέλτικ έφτασε στο «Ντα Λουζ» μισή ώρα πριν αρχίσει ο αγώνας, αλλά κατάφερε να νικήσει με 2-1!
Τρία χρόνια νωρίτερα, η Ιντερ είχε επικρατήσει με 3-1 της Ρεάλ Μαδρίτης στον τελικό, χάρη στην καθοδήγηση του Ελένιο Ερέρα. Ο αυστηρότατος προπονητής διέταξε το βράδυ της παραμονής τους παίκτες του να φάνε ριζότο με λάδι. Ο Ματσόλα και ο Σουάρες έκαναν τα δικά τους. Ο δεύτερος έκρυψε στην τσάντα του μπαγκέτες, τυριά, λουκάνικα και γαλλικό κρασί, και μαζί με τον φίλο του απόλαυσαν ένα κανονικότατο δείπνο στο δωμάτιό τους!
Αντίθετα, το 1989 ο Αρίγκο Σάκι παράκουσε τις εντολές του διατροφολόγου. Η Μίλαν έπαιζε με τη Στεάουα Βουκουρεστίου στη Βαρκελώνη και το μεσημέρι του αγώνα, κέρασε όλους τους παίκτες από ένα κομμάτι κέικ, παρότι αυτό απαγορευόταν ρητά. Οι «ροσονέρι» νίκησαν πανεύκολα με 4-0…
Οι ψυχολόγοι λένε πως τις τελευταίες ώρες πριν από ένα κρίσιμο παιχνίδι, οι παίκτες δεν πρέπει να ασχολούνται με το ποδόσφαιρο.
Το 2005 στην Κωνσταντινούπολη, ο Ράφα Μπενίτεθ ήταν ξεκάθαρος: «Διαλέξτε αν θα πάμε για ψώνια ή για μπόουλινγκ. Απλά θα είμαστε όλοι μαζί». Οι παίκτες της Λίβερπουλ διάλεξαν μπόουλινγκ, ενώ είδαν παρέα στο ξενοδοχείο την ταινία «Τα πεθερικά της συμφοράς» με Ντε Νίρο και Μπεν Στίλερ, λίγο πριν φύγουν για το γήπεδο!
Πρόπερσι στο Λονδίνο, ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον επέλεξε για την παραμονή του τελικού με την Μπαρτσελόνα ένα μιούζικαλ. Το Jersey Boys. Οι παίκτες της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πάντως, δεν εμπνεύστηκαν και έχασαν.
Τι συμβαίνει όμως όταν ένας παίκτης και μόνο δεν μπορεί να ξεπεράσει το τεράστιο άγχος;
Κι εδώ οι ιστορίες είναι πολλές και ενδιαφέρουσες. Ο εξτρέμ της Ρεάλ Μαδρίτης, Χέντο, ήταν πρωταγωνιστής στις πρώτες πέντε κατακτήσεις της «βασίλισσας», αλλά ηρεμούσε μόνο με τσιγάρο. Κάπνιζε ακόμα και δέκα λεπτά πριν από την έναρξη.
Το 1976, η Μπάγερν Μονάχου αντιμετώπιζε τη Σεντ Ετιέν στη Γλασκόβη. Ο ταλαντούχος πλην άπειρος Καρλ Χάινς Ρουμενίγκε δεν μπορούσε να χαλαρώσει με τίποτα. Ηταν μόνον 20 χρονώ. Ο προπονητής Ντέτμαρ Κράμερ βρήκε τη λύση. Του έδωσε δύο ποτηράκια κονιάκ στα αποδυτήρια (!) και όλα πήγαν περίφημα…
Στον πρώτο επίσημο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, το 1993, έπαιζαν η Μαρσέιγ με τη Μίλαν. Ο Μπαζίλ Μπολί παρίστανε τον DJ στα αποδυτήρια, βάζοντας τραγούδια από Pet Shop Boys και Wet Wet Wet!
Ο νυν πρέσβης του φετινού τελικού, ο Στιβ ΜακΜάναμαν, το 2000 αγωνιζόταν στη Ρεάλ Μαδρίτης. Πριν από τον τελικό κόντρα στη Βαλένθια, απλά στριφογυρνούσε στο κρεβάτι του. Στη μία μετά τα μεσάνυχτα, ξύπνησε τον μασέρ του συλλόγου, πήρε και μερικά μπουκάλια μπίρας μαζί του και λίγο μετά κοιμόταν σαν… πουλάκι. Την άλλη μέρα, σκόραρε κιόλας!
Ενα κεφάλαιο μόνος του είναι ο Μπράιν Κλαφ, που οδήγησε τη Νότιγχαμ στην κατάκτηση δύο συνεχόμενων Κυπέλλων. Το 1979, αντίπαλος ήταν η Μάλμε. Βλέποντας τους παίκτες νευρικούς στο πούλμαν για το Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, τους κέρασε μπίρες.
Μία χρονιά αργότερα, αντίπαλος στο «Μπερναμπέου» ήταν το Αμβούργο. Δέκα μέρες πριν από τον αγώνα, πήρε την ομάδα και πήγαν στη Μαγιόρκα. Η εντολή του κόουτς ήταν σαφής: «Εδώ ήρθαμε μόνο για μπάνια και ποτό»!
Η κορυφαία σκηνή έλαβε χώρα στον δρόμο για το γήπεδο. Η κίνηση ήταν απίστευτη και η αποστολή έμενε ακινητοποιημένη για ώρα. Τα πλάνα του Κλαφ λίγο έλειψε να τιναχτούν στον αέρα. Ομως είχε τη λύση έτοιμη. Μόλις το λεωφορείο προσέγγισε μια μικρή πλατεία με ένα κομμάτι γρασίδι στη μέση, κατέβασε κάτω τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον με μια μπάλα για ζέσταμα!
Διάφορες παράξενες μεθόδους σκαρφίζεται ο Πεπ Γουαρδιόλα πριν από τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2009, με αφορμή ότι ο αγώνας ήταν στη Ρώμη, δημιούργησε ένα βίντεο με τις πιο ωραίες στιγμές της χρονιάς, επενδεδυμένες με μουσική από τον «Μονομάχο». Θύμισε λίγο από Φάμπρι εδώ… Δύο χρόνια μετά, οι εγχώριες υποχρεώσεις της Μπάρτσα τελείωσαν 15 μέρες πριν από τον τελικό του Γουέμπλεϊ κόντρα στη Γιουνάιτεντ. Η ομάδα συναντήθηκε σε παραλιακό κλαμπ της Βαρκελώνης, με τον προπονητή να δηλώνει: «Ξεκινάμε ένα τρελό τριήμερο, που θα ξεφαντώσουμε». Το έκαναν και μετά πήγαν στο Λονδίνο για να πάρουν το τρόπαιο…
Μία ακόμη ασυνήθιστη ιστορία έλαβε χώρα σε ελληνικό έδαφος. Στον τελικό του 2007, η Μίλαν έμενε στο Καβούρι. Λίγο πριν από το παιχνίδι με τη Λίβερπουλ, ο Κάρλο Αντσελότι έβαλε σε βίντεο εκτενή στιγμιότυπα από τους ημιτελικούς των αντιπάλων με την Τσέλσι. Αυτό δεν λέει τίποτα. Το κορυφαίο είναι πως τους μοίρασε κασκόλ και σημαίες της Λίβερπουλ (!) και τους ανάγκασε να επευφημούν την ομάδα που θα αντιμετώπιζαν λίγες ώρες αργότερα!
…………………………………………………………………………
Γηπεδούχοι και «γηπεδούχοι»
Στον αποψινό αγώνα γηπεδούχος θα είναι η Ντόρτμουντ. Αυτό προέκυψε έπειτα από κλήρωση των ζευγαριών των προημιτελικών και δεν μπορεί να αλλάξει. Ετσι, οι Βεστφαλοί θα πάρουν τα αποδυτήρια των γηπεδούχων στο Γουέμπλεϊ και θα διαλέξουν τις εμφανίσεις που επιθυμούν. Πάντως, κόντρα στην Μπάγερν Μονάχου λογικά δεν θα υπάρξει πρόβλημα και οι δύο ομάδες θα φορέσουν τα κανονικά τους χρώματα.
Πέρυσι, οι Βαυαροί ήταν -και τυπικά- γηπεδούχοι στο «Αλιάντς Αρίνα», όχι όμως επειδή ήταν η έδρα τους. Το 1984 στο «Ολίμπικο», η Ρόμα έπαιξε ως «φιλοξενούμενη» απέναντι στη Λίβερπουλ.
Δίχτυα, σημαιάκια, χορτάρι…
Συνήθως ο εκάστοτε διαιτητής του τελικού του Τσάμπιονς Λιγκ ορίζεται δυο-τρεις μέρες πριν από τη διεξαγωγή του. Φέτος, τα πράγματα άλλαξαν λίγο και ο Ριτσόλι έμαθε πως είναι ο εκλεκτός από τη Δευτέρα.
Σήμερα το πρωί στις 9.30 ώρα Αγγλίας έχει ραντεβού στο Γουέμπλεϊ. Πρώτα θα κάνει σύσκεψη με φορείς της UEFA, της TEAM και των δύο ομάδων και μετά θα ελέγξει τα πάντα. Τις φανέλες που θα χρησιμοποιήσουν οι αντίπαλοι, τα αποδυτήριά τους, τα δίχτυα του γηπέδου, τα σημαιάκια του κόρνερ και φυσικά το χορτάρι.
Θα αποχωρήσει το μεσημέρι και θα επιστρέψει μιάμιση ώρα πριν από το εναρκτήριο λάκτισμα. Το νόμισμα, από το οποίο οι αρχηγοί επιλέγουν εστίες και την κατοχή μπάλας, είναι δικό του.
Επιστροφή στην εξέδρα
Από το 2007 και τον τελικό της Αθήνας, ο Μισέλ Πλατινί επανέφερε την απονομή του νικητή στην εξέδρα, καθώς για αρκετά χρόνια γινόταν στον αγωνιστικό χώρο. Προβλέπονται 30 μετάλλια για τους νικητές και άλλα τόσα για τους ηττημένους. Ως το 2005, ο κανονισμός όριζε 25 για κάθε σύλλογο. Ετσι, για τον αναπληρωματικό της Λίβερπουλ στην Πόλη, Μαουρίτσιο Πελεγκρίνο, δεν περίσσευε και του δόθηκε ένα των ηττημένων της Μίλαν!
Και πορτοκαλί και μπλαουγκράνα
Σε δύο περιπτώσεις οι ομάδες που πήραν το κύπελλο, φορούσαν άλλες εμφανίσεις στο ματς και άλλες στην απονομή. Το 1992 η Μπαρτσελόνα επικράτησε της Σαμπντόρια με πορτοκαλί φανέλες, αλλά την ώρα των πανηγυρισμών φόρεσαν τις «μπλαουγκράνα», ενώ το 2000 κάτι ανάλογο έγινε με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Οι «μερένγκες» έπαιξαν με μαύρες, αλλά σήκωσαν το κύπελλο με τις λευκές.
