Το ΔΝΤ θεωρεί ότι η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ήταν μικρή και η απόδοσή της περιορίστηκε λόγω καθυστερήσεων. Ενώ κρούει και τον κώδωνα του κινδύνου για δικαστικές αποφάσεις υπέρ ομολογιούχων που δεν προχώρησαν σε κούρεμα, όπως στην περίπτωση της Αργεντινής

Του Μπάμπη Μιχάλη

Μικρό και καθυστερημένο ήταν το… κούρεμα του ελληνικού χρέους τονίζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο σε έκθεση αποτίμησης των αναδιαρθρώσεων κρατικού χρέους, στις οποίες συμμετείχε τα τελευταία 8 χρόνια.

Στην πρώτη σχετική μελέτη του από το 2005, το Ταμείο επισημαίνει μεταξύ άλλων ότι η ύψους 205 δισ. ευρώ αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους τον Φεβρουάριο του 2012 –η μεγαλύτερη που έχει πραγματοποιηθεί ποτέ στον κόσμο- είναι χαρακτηριστική περίπτωση της δυσκολίας ενός έγκαιρου και επαρκούς κουρέματος.

Οι ελληνικές αρχές

«Παρά τη διαφαινόμενη απώλεια πρόσβασης στην αγορά, η αναδιάρθρωση του χρέους καθυστέρησε λόγω της επαρκούς χρηματοδότησης από τον επίσημο τομέα (χώρες Ε.Ε.) και της θέλησης των ελληνικών αρχών να εφαρμόσουν ένα άνευ προηγουμένου πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Ακόμη όμως και υπό αυτές τις θετικές συνθήκες στάθηκε τελικά αδύνατη η θεμελίωση “υψηλών πιθανοτήτων” διατηρησιμότητας του χρέους. […] Σταδιακά, η προγραμματισμένη προσαρμογή αποδείχθηκε ανέφικτη και παρά τη χρηματοδότηση του επίσημου τομέα, η αναδιάρθρωση του χρέους που κατείχαν οι ιδιώτες κατέστη αναπόφευκτη» υπογραμμίζει χαρακτηριστικά το ΔΝΤ.

Κάτι που επισημαίνει και στη συνέχεια με μεγαλύτερη σαφήνεια: «σε σχέση με το πρώτο πρόγραμμα της Ελλάδας, η χρηματοδοτική υποστήριξη καθυστέρησε έως ότου η Ελλάδα έχασε την πρόσβασή της στην αγορά». Η υπέρβαση αυτών των προβλημάτων απαιτεί, σύμφωνα με το Ταμείο, «τη δράση σε διάφορα μέτωπα όπως σε αυτό (α) της αυξημένης δυσκαμψίας και διαφάνειας που υπάρχουν για τη διατηρησιμότητα του χρέους και την αποτίμηση της πρόσβασης στις αγορές, (β) της εξερεύνησης μεθόδων που θα εμποδίσουν τους πόρους του Ταμείου να κατευθύνονται απλά και μόνο για τη διάσωση των ιδιωτών πιστωτών και (γ) μέτρων για την ελάφρυνση του κόστους αναδιάρθρωσης του χρέους».

Το ΔΝΤ κάνει ακόμη ιδιαίτερα αναφορά στους κινδύνους που ελλοχεύουν για τις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις κρατικού χρέους λόγω της περίπτωσης της Αργεντινής. Μετά τη χρεοκοπία του 2001, η Αργεντινή συμφώνησε με την πλειοψηφία των πιστωτών της σε ένα κούρεμα 70%.

Ομως κάποιοι πιστωτές (τα λεγόμενα «ταμεία-γύπες») αρνήθηκαν οποιαδήποτε συμφωνία και ζήτησαν την επιστροφή των χρημάτων τους στο ακέραιο, δηλαδή περίπου 1,3 δισ. δολάρια.

Προσέφυγαν στην αμερικανική Δικαιοσύνη, η οποία, αν και δεν έχει ακόμη εκδώσει τελεσίδικη απόφαση, τα έχει δικαιώσει, επιδικάζοντάς τους την είσπραξη αυτού του ποσού ακόμη και μέσω μπλοκαρίσματος των πληρωμών που κατευθύνονται προς τους πιστωτές οι οποίοι αποδέχθηκαν την αναδιάρθρωση του χρέους.

«Η τρέχουσα διένεξη με την Αργεντινή μπορεί να έχει βαθιές επιπτώσεις στις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις χρεών, δίνοντας περισσότερες εξουσίες στους ανυπάκουους πιστωτές», προειδοποιεί χαρακτηριστικά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην έκθεσή του.