Υποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
«Πιάνουν τα χέρια του» συνηθίζεται να λέγεται για κάποιον που μαστορεύει, γενικά. Κατασκευάζει αντικείμενα από ξύλο ή πηλό ή πέτρα, φτιάχνει πρίζες, σκάβει, φυτεύει κ.λπ. Αυτό είναι ψευδές, διότι, τελευταία, αποδεικνύεται ότι όλων «πιάνουν τα χέρια». Μια παρατηρητική ματιά στις πολυκατοικίες, στις γειτονιές πείθει ότι όλα τα κάνει ο άνθρωπος εάν βγει από τον λήθαργο της ραθυμίας, της υπνωτικής κατανάλωσης, του έτοιμου εμπορεύματος.
Παντού στα μπαλκόνια οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να μαστορεύουν. Θες η κρίση, θες η ανάγκη, αναγκαζόμαστε να ανακαλύψουμε εκείνο που μας δένει με την καθημερινότητα, δηλαδή τη δημιουργία.
Τι πριόνια, τι κατσαβίδια και πένσες, τι ξυλόκολλες, γυαλόχαρτα, λαδομπογιές, τι ψαλίδες για τον κήπο, τι πλάνες (ξυλουργικά εργαλεία που πλάθουν το ξύλο), τι κέφι!
Μερικά μπαλκόνια είναι πανέμορφα, γεμάτα γλάστρες και λουλούδια και καρπούς και οπωροκηπευτικά. Ζαλίζεται ο οφθαλμός από την τόση ομορφιά, που ταυτόχρονα είναι και η προκαταρκτική διαδικασία για την είσοδο στην αυτάρκεια. Κορεστήκαμε, φαίνεται, από την ασχήμια (μας), από την αδιαφορία μας για το φυτικό βασίλειο (τι ζωντανός, συνοδοιπόρος κόσμος, πόσο συνομιλών…) και αποφασίσαμε να γίνουμε αυτό που είμαστε, δηλαδή άνθρωποι της φύσης (η ανάγκη έρχεται αργότερα και είναι συνήθως καταπιεστική, διότι κατασκευασμένη από τάχα ισχυρούς).
Η τέχνη της μαγειρικής επίσης επανακάμπτει διαλαλούσα τον μαγικό πολιτισμό της γεύσης, τη λεπταισθησία της γλώσσας και του ουρανίσκου. Οσμές συνταρακτικές, χοϊκές, απλές, ακόμα και από 'κείνα τα προϊόντα που η ματαιοδοξία μας αποκαλούσε ευτελή (γεώμηλα, κρόμμυα, βολβοί, μάραθος και δεκάδες άλλα). Μια ουσιαστική παρέμβαση στην ανία ή και στη θλίψη ή και στην απογοήτευση. Το πνεύμα κάνει ευχάριστα παρέα με το σώμα, το νόημα εκτινάσσεται στα ύψη` μικρές ελπίδες αρχίζουν να αχνοδιαφαίνονται στο μισοσκόταδο της κρίσης…
Φίλος κόβει ξύλα από τώρα για τον επόμενο χειμώνα, ιδρώνει, κουράζεται, αλλά απελευθερώνεται. Συγχρόνως αποκτά τη σοφία της προνοητικότητας. Σαν τον Μύσωνα τον Χηνέα (ο Πλάτων, στον κατάλογο των Επτά Σοφών, τον τοποθετούσε στη θέση του Περίανδρου), που ντάλα καλοκαίρι φρόντιζε το αλέτρι του ώστε να είναι έτοιμο τον χειμώνα. Δεν γινόμαστε, απλώς, υγιεινιστές και φυσιολάτρες, επιδιδόμενοι σε μαστορέματα και μαγειρέματα και κηπουρική και λοιπά. Ανακαλύπτουμε εαυτούς, προσεγγίζουμε το ευ του βίου, το ύψος και το βάθος όποιου νοήματος κρύβει τούτη η ρημάδα (η ξεμυαλίστρα…) ζωή.
