Πολιτικό μνημόσυνο για τον εκλειπόντα καθηγητή του Πανεπιστημίου Κρήτης Στέλιο Αλεξανδρόπουλο
→«Αποδείχθηκε ότι οι εχθροί του δημόσιου πανεπιστημίου, που απαξιώνεται και βάλλεται πανταχόθεν, δεν είναι μόνο απ' έξω αλλά κι από μέσα»
Του Γιάννη Μπασκάκη
«Ολοι πρέπει να σταθούμε αυτοκριτικά. Στην καθημερινότητά μας δεν στεκόμαστε πάντα δίκαια. Οταν ξέρουμε και δεν καταγγέλλουμε. Ξέρουμε ότι ένας συνάδελφος πήρε μίζα, ότι ο πολιτικός μας προϊστάμενος έκανε ρουσφέτι, αλλά δεν καταγγέλλουμε. Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος έκανε αυτό που δεν κάνουμε εμείς. Οταν το κάνεις όμως, τότε σε ξερνάει το σύστημα», είπε ο Σωτήρης Τσουκαρέλης σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη, στη μνήμη του εκλιπόντος καθηγητή του. Το κάλεσμα έκανε στην ΕΣΗΕΑ η οικογένεια του Αλεξανδρόπουλου, του καθηγητή που είδε τη διαπλοκή στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και δεν σώπασε.
Οπως εξιστορεί η δικηγόρος της οικογένειας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, το 2005 ανακοινώθηκαν οι επιτυχόντες φοιτητές του μεταπτυχιακού. Ανάμεσά τους βρέθηκαν φοιτητές με βαθμολογία 6 και φοιτητές από άσχετα τμήματα. Φοιτητές που είχαν σχέση με τις φοιτητικές παρατάξεις, τις περιφέρειες, τα πολιτικά κόμματα, τα μέλη ΔΕΠ, ενώ αποκλείστηκαν αριστούχοι.
«Στις αρχές του 2000, μια ομάδα ανθρώπων που βλέπει το πανεπιστήμιο ως πεδίο άντλησης χρημάτων και πολιτικής ισχύος παραβιάζει τα ακαδημαϊκά κριτήρια, επιλέγει όποιους θέλει, βαθμολογεί όπως θέλει, συναλλάσσεται με πολιτικά πρόσωπα, παγιδεύει τις φοιτητικές παρατάξεις προκειμένου να εξασφαλίσει ψήφο», λέει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης και βουλευτής, Γιώργος Σταθάκης, που έχει επί χρόνια συνεργαστεί με τον Αλεξανδρόπουλο. «Το πανεπιστήμιο διχάζεται άγρια, σε μια κοινότητα διεφθαρμένων και στους υπερασπιστές των ηθικών αξιών. Η σύγκρουση είναι λυσσαλέα. Δεν είναι μόνο η ηγεμόνευση. Είναι η δίωξη των ανθρώπων που αντιστέκονται, με χρήση όλων των μεθόδων, ακόμα και της ποινικοποίησης σε όσους δεν ενσωματώνονται» συμπληρώνει.
«Μια μέρα μπαίνει με εκνευρισμό (ο Αλεξανδρόπουλος), πετάει την τσάντα και μας ζητάει να βγούμε έξω όλοι μαζί. Φαινόταν στις κοινωνικές του συναναστροφές ότι απομονωνόταν. Ενιωθε προδομένος. Είχε εμπιστευτεί λάθος ανθρώπους», αναφέρει ο Κώστας Κωστόπουλος, διδακτορικός φοιτητής τότε του Αλεξανδρόπουλου. «Είδα πάνω στο γραφείο του ένα έγγραφο για τη γενική συνέλευση. Μου είπε “τόσο καιρό δεν μιλάω αλλά δεν μπορώ να το βουλώσω”», θυμάται.
«Ο Στέλιος πέρασε ένα άγχος απίστευτο. Μια μέρα με πήρε τηλέφωνο και μου είπε “Θόδωρε, θέλουν να με εξοντώσουν. Μου ασκούν πειθαρχική δίωξη”», λέει ο δικηγόρος και φίλος του Αλεξανδρόπουλου, Θοδωρής Τσούλας. «Ο Στέλιος Αλεξανδρόπουλος απομονώθηκε, στοχοποιήθηκε, λοιδορήθηκε. Ηταν μια διαδικασία αντιστροφής της πραγματικότητας. Θυματοποίησης του καταγγέλλοντος και δαιμονοποίησης του θύματος», λέει η Ζωή Κωνσταντοπούλου και προσθέτει ότι «Μ. Τετάρτη του ανακοινώθηκε η παραπομπή για βαρέως απάδουσα συμπεριφορά προς τη λειτουργία του πανεπιστημίου. Διεκδίκησε να διαμαρτυρηθεί στη γενική συνέλευση αλλά δεν του επέτρεπαν να μιλήσει. Μίλησε χάρη στην παρέμβαση του Βερναρδάκη και είπε “είστε οι διώκτες μου και επιδιώκετε την εξόντωσή μου” και λίγο αργότερα πέθανε».
«Ο θάνατος του Στέλιου ήταν ένα σημείο συνειδησιακού κλονισμού», τονίζει ο Ηλίας Νικολακόπουλος, καθηγητής του ΕΚΠΑ. «Αποδείχθηκε ότι οι εχθροί του δημόσιου πανεπιστημίου, που απαξιώνεται και βάλλεται πανταχόθεν, δεν είναι μόνο απ' έξω αλλά κι από μέσα. Η διαπλοκή διδασκόντων με φοιτητικές παρατάξεις, ένα καθεστώς απόλυτης αναξιοκρατίας, το οποίο έπρεπε να επιβληθεί και στο οποίο αντέδρασε ο Στέλιος», λέει και προσθέτει ότι «ο νόμος Διαμαντοπούλου, εάν τον δει κανείς πώς εφαρμόζεται στην καθημερινή λειτουργία του πανεπιστημίου, είναι αυτός που ανοίγει διάπλατα τις πόρτες της διαπλοκής και του χειρότερου συντεχνιασμού».
«Κατέθεσα σε μια εξοντωτική διαδικασία στην πρωτοβάθμια δίκη επί 4 ημέρες. Δεν αισθάνθηκα κανένα φόβο, παρά το γεγονός ότι γίνονταν διάφορα κατά τη διάρκεια της δίκης. Αισθάνθηκα μία φορά άσχημα, μια φορά αμηχανία. Οταν η εισαγγελέας της έδρας με ρώτησε “αυτά που λέτε είναι φοβερά πράγματα! Τι κάνει το πανεπιστήμιο για όλα αυτά; τι κάνατε εσείς;” λέει ο καθηγητής του ΑΠΘ, Χριστόφορος Βερναρδάκης. «Σ' αυτήν την πλευρά θέλω να μείνω, της αδυναμίας της πανεπιστημιακής και της ακαδημαϊκής κοινότητας να προφυλάξει με συνθήκες διαφάνειας και δημοκρατίας τέτοια περιστατικά. Ακόμα και σήμερα στο Πανεπιστήμιο Κρήτης υπάρχουν συνάδελφοι που δεν έχουν καταλάβει την υπόθεση αυτή.
«Ο δικηγόρος μάχεται την εξουσία ακόμα κι αν ξέρει ότι θα χάσει, όπως ο άρρωστος την ασθένεια ακόμα κι αν ξέρει ότι θα πεθάνει», λέει ο κ. Τσούλας ως συνήγορος πολιτικής αγωγής στη δίκη. «Οι κατηγορούμενοι αθωώθηκαν και στα δύο δικαστήρια. Μάρτυρες αποκλείστηκαν, έγγραφα δεν αναγνώστηκαν. Ο Στέλιος έριξε το κορμί του πάνω στα συρματοπλέγματα του πανεπιστημίου. Πάνω από αυτά τα οποία δεν άφηναν τη δικαιοσύνη ή όλους τους υπολοίπους να μπούμε μέσα και να τα διερευνήσουμε, με σκοπό να πατήσει πάνω στο κορμί του η δικαιοσύνη, να μπει μέσα και να διερευνήσει τα κακώς κείμενα», καταλήγει.
