Χρονογράφημα
Του Πέτρου Μανταίου
«Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις», γράφει ο Κωνσταντίνος Ζούλας στη χθεσινή «Καθημερινή», «η Ν.Δ. υπαναχώρησε από την αρχική της δέσμευση να καταρτιστεί ο νέος [αντιρατσιστικός] νόμος, όταν είδε έντονες διαφωνίες Εκκλησίας και Στρατού. Δηλαδή “κοινού” ανέκαθεν φίλα προσκείμενου στην κεντροδεξιά παράταξη. Ετσι οι συνεργάτες του πρωθυπουργού υιοθέτησαν ξαφνικά ως βάσιμο το επιχείρημα ότι κάποια από τα άρθρα του νόμου Ρουπακιώτη καθιστούν ιδιώνυμο αδίκημα ακόμα και το κυριακάτικο κήρυγμα Μητροπολιτών π.χ. κατά θρησκευτικών αιρέσεων…»
Τους πήρε, φαίνεται, ο πόνος για την «ανεμπόδιστη έκφραση γνώμης» τους συνεργάτες του πρωθυπουργού. Και θυμήθηκαν το «Ιδιώνυμο» του παλιού Βενιζέλου, του Λευτέρη∙ επί το επίσημο: Νόμος 4229/1929. Προς τιμήν τους! Διότι εκείνο το ιδιώνυμο, το πρώτο στην ελληνική ιστορία, έπληττε κομμουνιστές, αναρχικούς και συνδικαλιστές. Το ίδιο ιδιώνυμο (μιας και οι αναγκαστικοί νόμοι, όπως και η Ελλάδα, ποτέ δεν πεθαίνουν…), «αναβιωμένο», παραμονές της χούντας, έστειλε εξορία τον Ανδρέα Λεντάκη (μετέπειτα στενό συνεργάτη του τότε προέδρου της «Πολιτικής Ανοιξης», σημερινού πρωθυπουργού∙ ουδεμία σχέση, πιστεύω, με Χρύσανθο Λαζαρίδη, Φαήλο Κρανιδιώτη, και με ιστορική κατάρτιση πλείονα του Παναγιώτη Μπαλτάκου).
Είναι προς τιμήν λοιπόν των συνεργατών του πρωθυπουργού που θυμήθηκαν το «Ιδιώνυμο», άρα, μετά από 84 χρόνια, συντάσσονται με τους Γεώργιο Καφαντάρη και Αλέξανδρο Παπαναστασίου, μόνους εκτός ΚΚΕ που αντιτάχθηκαν τότε. Με τον δεύτερο μάλιστα να προτείνει στον Βενιζέλο: σε περίπτωση που επιμείνει στην ψήφιση, να συμπεριλάβει στο «Ιδιώνυμο», εκτός από τους κομμουνιστές, και τους φασίστες. Ο Βενιζέλος δεν δέχτηκε. Τέλος πάντων, εάν ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου θεωρεί «επαρκές» το «υπάρχον θεσμικό πλαίσιο» κατά φυλετικών διακρίσεων, και ότι «χρειάζονται μερικές βελτιώσεις», πάλι να θυμίσω (γιατί φοβούμαι ότι κάποιοι υπουργοί επιλέγονται από την τάξη των ανιστόρητων!) ότι το «υπάρχον θεσμικό πλαίσιο» είναι μια δεκαετία… πίσω από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Κάτι άλλαξε από τότε…
