ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ Art
Σκληρή επίθεση συνδικάτου τεχνικών στον Αμπντελατίφ Κεσίς
Αυτό κι αν δεν ήταν ύπουλη επίθεση. Τη μέρα ακριβώς που ο Αμπντελατίφ Κεσίς και η ομάδα του πατούσαν το κόκκινο χαλί των Κανών (που οδήγησε στον Χρυσό Φοίνικα), μια ανακοίνωση του συνδικάτου των επαγγελματιών της οπτικοακουστικής βιομηχανίας και του σινεμά (Spiac-CGT) κατεδάφιζε κυριολεκτικά τον δημιουργό. Τον κατήγγειλε ότι στη διάρκεια των γυρισμάτων της «Ιστορίας της Αντέλ» (Μάιο με Αύγουστο του 2012) καταπάτησε κάθε άρθρο του Κώδικα Εργασίας.
Εχουμε και λέμε: Βαρύ κλίμα. Συμπεριφορά που έφτανε στα όρια της «ηθικής παρενόχλησης». «Σαν να δουλεύαμε σε γαλέρα», είπε στη «Μοντ» ένας τεχνικός. «Εάν αυτή η ταινία γίνει ποτέ καλλιτεχνική αναφορά, ελπίζουμε ότι δεν θα γίνει ποτέ παράδειγμα συνθηκών εργασίας», συμπλήρωσε ένας άλλος. «Οταν το βράδυ φεύγαμε από το γύρισμα, συχνά μετά τις 11 μ.μ., δεν ξέραμε ποτέ τι θα κάναμε την επομένη. Μας ενημέρωναν με sms τη νύχτα». «Οταν το ντεκόρ δεν του άρεσε, μία ώρα πριν από το γύρισμα μας έλεγε να το γκρεμίσουμε». «Μας έστειλε να βρούμε σαν τρελοί ένα ρολόι, που έπρεπε να φοράει η Αντέλ σε μια σκηνή, κι όταν γυρίσαμε δεν του έριξε ούτε ματιά, είχε αλλάξει γνώμη». «Eτρωγε στρείδια και έπινε σαμπάνια με την Αντέλ και τη Λεά κι εμείς οι άλλοι περιμέναμε». «Το γύρισμα θα διαρκούσε δύο μήνες και κράτησε πέντε. Τα λεφτά τελείωσαν και δεν πληρωνόμασταν».
Mon Dieu, που θα 'λεγαν και οι Γάλλοι. Εχει δουλέψει κανείς από αυτούς με τον Θόδωρο Αγγελόπουλο; Ας ρωτήσουν τον Χάρβεϊ Καϊτέλ, που ηταν και σταρ, τι τράβηξε γυρίζοντας στις ερημιές και τις πολεμικές συρράξεις των Βαλκανίων το «Βλέμμα του Οδυσσέα». Η αλήθεια είναι ότι ο Αμπντελατίφ Κεσίς ανήκει στη ίδια συνομοταξία. Των δημιουργών. Με ένα επιπλέον χαρακτηριστικό. Η μέθοδός του, που έβγαλε τόσο θαυμαστές ερμηνείες από τις πρωταγωνίστριές του, είναι ο αυτοσχεδιασμός. Που θέλει ώρα και υπομονή. Γράφει η «Μοντ»: «Η αγωνία να εκμεταλλευτεί την κάθε στιγμή είναι πολύ σημαντική γι' αυτόν τον σκηνοθέτη, που αναζητά πάνω απ' όλα την αυθεντικότητα».
Πίσω από την επίθεση του συνδικάτου των τεχνικών στον Κεσίς ίσως υπάρχουν κι άλλα κίνητρα. Αυτή την εποχή το γαλλικό σινεμά έχει χωριστεί στα δύο. Από κει οι πλούσιοι, από δω οι φτωχοί. Αιτία, η νέα συλλογική σύμβαση εργασίας, που καθορίζει κατώτερες αμοιβές και ωράρια και στηρίζεται απο τη σοσιαλίστρια υπουργό Πολιτισμού Ορελί Φιλιπετί. Υπογράφτηκε, όμως, μόνον από το σωματείο των μεγάλων παραγωγών (UGC, Gaumont, Pathe, MK2). Πέντε άλλες ενώσεις παραγωγών, που γυρίζουν το 95% των ταινιών, υποστηρίζουν ότι απειλείται το σινεμά του δημιουργού, τα φιλμ με προϋπολογισμό κάτω από 5 εκατ. ευρώ και μένουν ανενόχλητα τα μεγαθήρια.
Ή, όπως έγραψε θυμωμένα στη «Μοντ» ο Ρομπέρ Γκεντιγκιάν («Τα χιόνια του Κιλιμάντζαρο»): «Μ' αυτή τη συλλογική σύμβαση δεν θα είχα κάνει τις 7 ταινίες μου».
Επιμ: Β.Γεωργ.
