Ανακοίνωση του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Ενωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου

Στα δύο πρώτα σημεία της ανακοίνωσης η Ενωση αναφέρεται στις ενστάσεις αλλά και στις παρατηρήσεις της επί του νομοσχεδίου, ειδικά στα ευαίσθητα ζητήματα της ελευθερίας της έκφρασης αλλά και της ποινικής αντιμετώπισης των ρατσιστικών εγκλημάτων. Θεωρεί απολύτως σωστή και αναγκαία την προστασία των θυμάτων, όπως προβλέπει το νομοσχέδιο.

Ενδιαφέρον ιδιαίτερο όμως παρουσιάζει το τρίτο σχόλιο της ΕΕΔΑ, και συγκεκριμένα:

«Αυτό όμως που ήρθε στην επιφάνεια με αφορμή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν είναι ούτε η όψιμη ευαισθησία της κυβερνητικής πλειοψηφίας σε ζητήματα ελευθερίας έκφρασης ούτε η αγωνία για την έξαρση της ρατσιστικής βίας, η ατιμωρησία της οποίας αφήνει το ελληνικό κράτος πολλαπλώς έκθετο. Αυτό που αναδείχθηκε είναι η ευθεία άρνηση της κυβερνητικής πλειοψηφίας να συναινέσει στην προώθηση του εν λόγω νομοσχεδίου ενώ είναι γνωστό πως συναφείς νομοθεσίες αποτελούν πλέον κοινό τόπο στα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη, και μάλιστα σε αρκετά ήταν αποτέλεσμα πρωτοβουλιών κομμάτων που ανήκουν στον ίδιο πολιτικό χώρο. Το πρόβλημα είναι η αντι-αντιρατσιστική σπουδή της κυβερνητικής πλειοψηφίας, η οποία πεισματικά αρνείται να θέσει το νομοσχέδιο στην κρίση του Κοινοβουλίου προσπαθώντας έτσι να δώσει στην άρνηση αυτή χαρακτηριστικά εμβληματικής συσπείρωσης ενός εκλογικού ακροατηρίου που αντιμετωπίζει τον ρατσιστικό λόγο με συγκατάβαση, ανοχή ώς και συμπάθεια. Η σπουδή αυτή θέτει την κυβερνητική πλειοψηφία ενώπιον των ευθυνών της για τη ρατσιστική ολίσθηση του πολιτικού λόγου στην Ελλάδα σήμερα, εκθέτει τη χώρα απέναντι στις διεθνείς υποχρεώσεις της –για τις οποίες η κυβέρνηση κατά τ' άλλα κόπτεται- αλλά θέτει κυρίως ένα θεμελιώδες ερώτημα: μήπως τελικά ο ρατσισμός δεν ενοχλεί την κυβερνητική πλειοψηφία;»

Στα ερωτήματα της Ενωσης μπορούν να προστεθούν και οι απορίες νομικών (και όχι μόνο) κύκλων που ακόμα δεν έχουν λάβει ικανοποιητικές απαντήσεις, όπως:

1. Γιατί ενώ το νομοσχέδιο Παπαϊωάννου ενσωμάτωσε τότε όλες τις προτεινόμενες διατάξεις του σχεδίου ΠΑΣΟΚ αλλά και της Ν.Δ. (μερικές από τις οποίες ήταν και πολύ αυστηρότερες) είχε κριθεί από την ΚΕΝΕ συνταγματικό και πλήρες, τώρα η ίδια επιτροπή, την τελευταία μάλιστα στιγμή, έκρινε ανάποδα; Επί πλέον τα μέλη της σημερινής επιτροπής όταν παρουσίασαν το νομοσχέδιο στους 4 δικαστικούς που εκπροσωπούσαν το υπουργείο δεν μίλησαν καθόλου για αντισυνταγματικότητα ούτε φυσικά για την μη αναγκαιότητα ψήφισης, κι αυτό παρά το ότι όλα τα μέλη της ΚΕΝΕ επιλέχτηκαν αποκλειστικά από τη Ν.Δ.

2. Ο αν. υπουργός Χ. Αθανασίου υπονόησε ανοιχτά ότι οι 5 δικαστές που συμμετείχαν στη σύνταξη δεν γνώριζαν το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και έκριναν… λάθος. Στον ίδιο χρόνο ο κ. Μάκης Βορίδης ενώ διά των «κύκλων» του επιζητούσε την ψήφιση του αντιρατσιστικού νόμου τώρα άλλαξε εντελώς απόψεις και στον περίπατό του στα κανάλια προσπαθεί να το αποδομήσει. Τι έχει μεσολαβήσει λοιπόν και είδαν οι νεοδημοκράτες το νέο αυτό φως τους;