Το Φεστιβάλ Αθηνών μάς συστήνει την Αυστραλέζα χορογράφο Λούσι Γκερέν
→H παράσταση «Untrained», που ανοίγει την «Πειραιώς 260» το Σάββατο και την Κυριακή, εξερευνά τη συνύπαρξη επί σκηνής καθημερινών ανθρώπων με την αγνότητα του αρχάριου με εκπαιδευμένους και έμπειρους χορευτές
Της Μαρίνας Κουβέλη
Εχετε αναρωτηθεί τι είναι αυτό που τελικά μας γοητεύει στις παραστάσεις χορού; Είναι οι αριστοτεχνικά εκτελεσμένες κινήσεις των επαγγελματιών; Θα μπορούσε να είναι οι ειλικρινείς και φιλότιμες προσπάθειες καθημερινών ανθρώπων, που δεν έχουν καμία σχέση με τον χορό και καταθέτουν στη σκηνή ό,τι καλύτερο μπορούν; Είναι ο θαυμασμός του εξαιρετικού και υψηλού ή η συμπάθεια, η ταύτιση και η κατανόηση της προσπάθειας που μας ευφραίνουν σε μία παράσταση; Κι αν όλα αυτά τα ερωτήματα έχουν κάποιες στιγμές περάσει από το μυαλό των θεατών, σκεφτείτε πόσο απασχολούν τους χορογράφους.
Θέλοντας, λοιπόν, να κάνει παράσταση τις ανησυχίες της η Αυστραλιανή χορογράφος Λούσι Γκερέν (Lucy Guerin), ανοίγει φέτος την αυλαία του Φεστιβάλ Αθηνών, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα την παράσταση «Untrained», το Σάββατο και την Κυριακή στην Πειραιώς 260.
Στην παράσταση τις ανησυχίες της εκφράζουν επί σκηνής τέσσερις ερμηνευτές: δύο επαγγελματίες χορευτές και δύο ερασιτέχνες (χωρίς καμία χορευτική προπαίδεια). Είναι πολύ συχνή αυτή η τακτική της χορογράφου: κάνει οντισιόν και αναζητά καθημερινούς ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καθόλου χορό. Στόχος της είναι να βρίσκει ανθρώπους που έχουν τη διάθεση να χρωματίσουν χωρίς επιφυλάξεις, με τον προσωπικό τους τόνο και την ανόθευτη κίνηση την παράσταση. Οπως σημειώνει, «ακόμα και αυτοί οι συντελεστές σύντομα αντικαθίστανται από άλλους, διότι αναπόφευκτα χάνουν την αγνότητα του αρχάριου και μυούνται στα μυστικά του χορού.
Για πρώτη φορά μου φάνηκε ενδιαφέρουσα αυτή η προοπτική της συνύπαρξης δύο διαφορετικών κατηγοριών ανθρώπων παρακολουθώντας μαθήματα χορού στη Νέα Υόρκη. Σε αυτά λάμβαναν μέρος αστέρια του χορού, αλλά και λιγότερο εκπαιδευμένοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν ήξεραν καλά καλά που να βάλουν το χέρι τους. Βρήκα το θέαμα εξαιρετικά ενδιαφέρον».
Το «Untrained» (έχει παρουσιαστεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Αυστραλίας, στο Χονγκ Κονγκ, στο Ρίο ντε Τζανέιρο, στη Νέα Υόρκη κ.α.) έχει μία απρόσμενη γοητεία, στην οποία δύσκολα μπορεί κανείς να αντισταθεί. Και έχει σαφείς αναφορές στο μεταμοντέρνο κίνημα, που διέτρεξε τον χορό στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1960, στις παραστάσεις στο Judson Church Hall του Greenwich Village, αλλά και στον ντανταϊσμό, καθώς δίνει ρόλο στο «απλό και καθημερινό» σώμα για να διερευνήσει πως ανταποκρίνεται σε ένα απαιτητικό κινητικό υλικό.
«Οταν η παράσταση ξεκινά, οι επαγγελματίες είναι σαφώς καλύτεροι από τους ερασιτέχνες. Ωστόσο, όσο η παράσταση εξελίσσεται αμφότεροι οδηγούνται σε «περιοχές» που δεν τους είναι οικείες. Είναι μια δουλειά που πραγματεύεται την προσπάθεια και την αποτυχία, την ιδέα της επιτυχίας και της απώλειας», λέει η Λ. Γκερέν εξηγώντας το «Untrained». Για την ακρίβεια, οι τέσσερις χορευτές ξεκινούν από το βασικό κινησιολογικό λεξιλόγιο του Χορού και σταδιακά εφαρμόζουν πιο εξεζητημένες κινήσεις. Οι έμπειροι και οι πιο άπειροι προσπαθούν να μιμηθούν οι μεν τους δε, προκαλώντας ενδιαφέροντα συμπεράσματα στους θεατές που παρακολουθούν μπροστά τους όλα τα στάδια προσέγγισης της τέχνης: από την απολύτως τεχνική και συνειδητή έως την ειλικρινά αυθόρμητη.
Για τον θεατή η παράσταση κάποιες φορές γίνεται διασκεδαστική (όταν κοντράρονται στις μιμήσεις), συναρπαστική (όταν παρακολουθούμε την αφοσίωση των δύο αρχάριων στον σκοπό τους), βαθιά ανθρώπινη κι ενδιαφέρουσα (όταν αυθόρμητα και σταδιακά ξεδιπλώνονται 4 πορτρέτα διαφορετικών προσωπικοτήτων).
Η γεννημένη στην Αδελαΐδα, Λούσι Γκερέν, έχει συνεργαστεί (μεταξύ άλλων) με τον Αμερικανό χορογράφο Τερ Ο΄Κόνορ και τη σπουδαία Ντέμπορα Χέι. Λογικό, αν σκεφτεί κανείς πως έζησε 7 χρόνια στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια επέστρεψε στη Μελβούρνη για να ιδρύσει το 2002 την ομάδα χορού της, με σκοπό να πειραματιστεί στη θεματική και εκφραστική του σύγχρονου χορού. Εχει συνεργαστεί με γνωστές ομάδες στην Αυστραλία και αλλού (Chunky Move, Dance Works Rotterdam, Ricochet και Mikhail Baryshnikov’s White Oak Dance Project κ.α.) και έχει βραβευτεί επανειλημμένως. Στα έργα της συχνά συνυπάρχουν διάφορα είδη τέχνης, ωστόσο, αφετηρία είναι πάντα το ανθρώπινο σώμα.
INFO: Πειραιώς 260, Κτίριο H. Στις 21.00. Τιμές εισιτηρίων: 15 € (κανονικό), 10 € (μειωμένο), 5 € (φοιτητικό, άνω 65), 5 € (ανέργων, ΑΜΕΑ).
