Ο Γιάννης Βούρος διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Βορείου Ελλάδος
Μετά τον Σωτήρη Χατζάκη, εκλεκτό του πρωθυπουργού, που «πήρε» το Εθνικό, ο πρώην βουλευτής τού ΠΑΣΟΚ Γιάννης Βούρος οδεύει στη Θεσσαλονίκη, επικράτεια του Ευάγγελου Βενιζέλου
Από τις Μαρίνα Κουβέλη, Βασιλική Τζεβελέκου
Μετριοπαθής, σεμνός, αγαπητός στους συναδέλφους του στον θεατρικό χώρο και στο ευρύ κοινό ο Γιάννης Βούρος κρατάει από χθες το τιμόνι του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος. Με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού αρμόδιου για θέματα πολιτισμού Κώστα Τζαβάρα ορίστηκε νέος καλλιτεχνικός διευθυντής στη δεύτερη τη τάξει κρατική σκηνή της χώρας. Ετσι, ολοκληρώνεται το μοίρασμα των θέσεων από την τριτοκομματική κυβέρνηση.
Με «βέτο» της ΔΗΜΑΡ διατηρήθηκε ευτυχώς στη θέση του, στο Ελληνικό Φεστιβάλ, ο Γιώργος Λούκος. Επιλογή του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο Σωτήρης Χατζάκης ανέλαβε το Εθνικό Θέατρο. Κι ο διορισμός του Γ. Βούρου στο ΚΘΒΕ σήμανε την ώρα του ΠΑΣΟΚ. Μην ξεχνάμε ότι η Θεσσαλονίκη είναι η επικράτεια του Ευάγγελου Βενιζέλου. Ο Γιάννης Βούρος, 16ος κατά σειρά καλλιτεχνικός διευθυντής τού ΚΘΒΕ, υπήρξε, άλλωστε, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ (2009-2012) και μέλος του Εθνικού του Συμβουλίου. Απ' ό,τι δηλαδή φαίνεται, η μοναδική επιλογή του Κώστα Τζαβάρα ήταν ο διορισμός του Κώστα Γεωργουσόπουλου στη θέση του διευθυντή Δραματολογίου στο Εθνικό Θέατρο που ακόμα εκκρεμεί. Σε όλα τα προηγούμενα, απλώς συμφώνησε και υπέγραψε.
Ο Γιάννης Βούρος έκανε μια λιτή δήλωση. «Τα περί ευθύνης και τιμής είναι αυτονόητα. Το ΚΘΒΕ μπορεί να υπογραμμίσει και να συνεχίσει να ενισχύει τη θέση του όχι μόνο στον πολιτιστικό χάρτη της χώρας και της Βαλκανικής χερσονήσου, αλλά και σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο. Θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε περισσότερα όταν θα έχει παραχθεί πολιτιστικό προϊόν ικανό να κριθεί και να αξιολογηθεί. Ετσι κι αλλιώς στον χώρο του θεάτρου τα πάντα κρίνονται σαν ένα εκ των υστέρων αποτέλεσμα και όχι σαν ένα εκ των προτέρων γεγονός». Τις επόμενες μέρες αναμένεται η ανακοίνωση του επταμελούς Δ.Σ. του ΚΘΒΕ – η θητεία του απερχόμενου έληξε στις 28 Μαΐου.
Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας-Δημοσιολογίας καθώς και της Δραματικής Τέχνης του Εθνικού Θεάτρου, ο Γιάννης Βούρος εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην «Ημερησία» και στην «Αθηναϊκή» στο πολιτικό ρεπορτάζ και στην κρατική τηλεόραση. Παράλληλα ασχολήθηκε με τον αθλητισμό στην ΑΕΚ, στην αρχή στον στίβο και στη συνέχεια στα εφηβικά τμήματα της ποδοσφαιρικής ομάδας. Διετέλεσε μέλος του Δ.Σ., αντιπρόεδρος και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Μεταξύ άλλων είναι ιδρυτικό μέλος και υποστηρικτής του Ιδρύματος «Λίλιαν Βουδούρη», του «Εργαστηρίου» για παιδιά με νοητική στέρηση και του Ιδρύματος MDA για άτομα με νευρολογικές παθήσεις. Από τις εκδόσεις «Λιβάνη» έχουν κυκλοφορήσει τα βιβλία του «Μ' ένα φλασκί στο μυαλό» και «Πολιτική, Πόλις, Πολίτες» (Απρίλιος 2012) το οποίο προλογίζει ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Η καλλιτεχνική πορεία του
Ο Γιάννης Βούρος δοκιμάστηκε (παίζοντας και σκηνοθετώντας) σε ευρύ ρεπερτόριο (από τη φαρσοκωμωδία, την αρχαία τραγωδία, το γαλλικό μπουλβάρ μέχρι τους Ντοστογιέφκσι, Τσέχοφ), χωρίς όμως ποτέ να μας αιφνιδιάσει με κάποια μεγάλη ερμηνεία. Για μεγάλο διάστημα ταυτίστηκε περισσότερο με τους τηλεοπτικούς γοητευτικούς τύπους που ερμήνευσε («Επιθυμίες», «Φιλοδοξίες», «Δίψα», «Εσύ αποφασίζεις»). Από το 1977, πάντως, που ίδρυσε το Θέατρο της Ανοιξης με τους Γ. Κιμούλη, Γ. Μαργαρίτη, Λ. Κονιόρδου, Γ. Βαλτινό, μέχρι σήμερα έχει συμμετάσχει σε περισσότερες από 60 θεατρικές παραγωγές (σε κάποιες μάλιστα ήταν και χρηματοδότης).
Στο παρελθόν έχει επανειλημμένα προσπαθήσει μέσα από συνεντεύξεις του να «απολογηθεί» για την μακρά του τηλεοπτική πορεία. «Ακόμα και η πιο εύπεπτη τηλεοπτική σειρά μού έδωσε πράγματα. Κακά τα ψέματα, όσοι έχουν οικογενειακές ή κοινωνικές υποχρεώσεις έχουν κάνει και δουλειές μόνο και μόνο για να πληρώσουν νοίκια και σχολεία. Η καριέρα δεν διαμορφώνεται μόνο μέσα από τα απαιτητικά έργα, όπως είναι ο Σοφοκλής και ο Ευριπίδης, αλλά χτίζεται πετραδάκι πετραδάκι… Το κοινό καταλαβαίνει ότι καταθέτεις ψυχή, ότι έχεις χύσει ιδρώτα για να παράξεις ό,τι καλύτερο από πλευράς περιεχομένου και αισθητικής».
O Γιάννης Βούρος έχει σκηνοθετήσει και μεταφράσει θεατρικά έργα από τα αγγλικά και τα γαλλικά. Στα τέλη της δεκαετίας του ’90 έστησε στου Ψυρρή τον πολυχώρο «House of Αrt» φιλοδοξώντας να δημιουργήσει έναν χώρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων – σχέδιο που μερικά χρόνια μετά το εγκατέλειψε.
Τα τελευταία χρόνια τον είδαμε να πρωταγωνιστεί και να σκηνοθετεί το δικό του έργο «Dead Line» (Θέατρο Προσκήνιο), να κρατά ρόλους στις παραστάσεις «Δυο τρελοί–τρελοί παραγωγοί» (έναν γκέι σκηνοθέτη, σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Φασουλή), «Ο θεός της σφαγής» της Γιασμίν Ρεζά στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη» αλλά και το πιο πρόσφατο από όλα «Sunset limited» του Κόρμακ Μακάρθι (παρέα με τον Αλέκο Συσσοβίτη). Συμμετείχε επίσης στις ταινίες «Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι» του Γιάννη Σμαραγδή, «Πέταγμα του κύκνου» του Νίκου Τζήμα.
Σε κάθε περίπτωση, υπήρξε από τους συνεργάτες που δεν έχουν προκαλέσει εντάσεις κι αντιπαραθέσεις, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες λεκτικές επιθέσεις του στον Κωνσταντίνο Ρήγο (τον ενοχλούσε που σκηνοθετούσε τον «Τιτανικό» στο Εθνικό και συγχρόνως συνεργαζόταν με την Πέγκυ Ζήνα) αλλά και την απορία που εξέφρασε πριν από μερικά χρόνια σε συνέντευξή του στα «Επίκαιρα». Τον είχαν ρωτήσει γιατί γνώστες του θεάτρου, όπως ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, δεν ανέλαβε ποτέ θέση υπουργού ή υφυπουργού στο ΥΠΠΟ. «Δεν έχω απάντηση» είπε. «Αυτό έχει να κάνει με τις αποφάσεις των εκάστοτε πρωθυπουργών. Τέτοιοι άνθρωποι, όπως ο Γεωργουσόπουλος, θα έπρεπε να έχουν μια θέση συμβούλου έστω, που ανά πάσα στιγμή θα είναι κοντά στις αποφάσεις του υπουργείου. Εγώ θα σας πρότεινα να ρωτήσετε αλλού γι’ αυτό το θέμα». Σε λάθος πόλη τοποθετήθηκε…
