→Η σημασία να αξιολογήσει η ομάδα σωστά τα φετινά μηνύματα
ΓΙΑΝΝΕΝΑ Του Κ. Πετρωτού
Κι όμως, έγινε αυτό που πριν από την τελευταία αγωνιστική έμοιαζε ακατόρθωτο νικώντας με 2-1 τον ΠΑΣ Γιάννινα εκτός έδρας.
Ο ΠΑΟΚ κατάφερε να πάρει το εισιτήριο για τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ενώ στο ημίχρονο των αναμετρήσεων της τελευταίας αγωνιστικής βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο.
Το… μυστικό κρύβεται στη συμπεριφορά των παικτών του που έβγαλαν νεύρο και είχαν καθαρό μυαλό, απέναντι σε αντίπαλο ο οποίος στο δεύτερο ημίχρονο έμοιαζε να έχει μείνει από δυνάμεις. Επίσης, μπήκε στον δρόμο για τα… αστέρια του Τσάμπιονς Λιγκ επειδή διαθέτει ένα από τα καλύτερα αριστερά πόδια του ελληνικού πρωταθλήματος, κι ας είναι και γέρικο: του Λίνο.
Δύο δικά του στημένα έδωσαν στην ομάδα το δικαίωμα να πανηγυρίσει στο τέλος κυνηγώντας τώρα την ευκαιρία να μπει επιτέλους στους ομίλους της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, του Τσάμπιονς Λιγκ.
Ομως, ο… τρελός τρόπος με τον οποίο πέτυχε τον στόχο του ο «δικέφαλος» αποδεικνύει περίτρανα την έλλειψη ισορροπίας και ξεκάθαρου αγωνιστικού μοντέλου. Ο ΠΑΟΚ δεν είχε χειρότερο υλικό από τις ομάδες που έπαιξαν στα πλέι οφ. Ισως τελικά να είχε το καλύτερο. Είναι, όμως, ένα υλικό αδούλευτο, που πορεύτηκε με σύγχυση σε όλη τη διάρκεια της φετινής περιόδου.
Μπορεί ο Αθανασιάδης να ήταν ο πρώτος παίκτης σε λεπτά συμμετοχής και εκείνος που σκόραρε 23 φορές, αλλά ουσιαστικά είναι η μία από τις δύο σταθερές που έχει καταφέρει να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ. Η άλλη είναι ο Κάτσε που χθες προσπαθούσε να τρέξει για όλους. Αντε κι ο Σαλπιγγίδης και ο Κατσουράνης υπό προϋποθέσεις -όταν δηλαδή παίζουν στις φυσικές θέσεις τους.
Και πριν προλάβει κανείς να πει ότι ξεχνάμε τον Λίνο, θα θυμίσουμε απλά ότι βάσει σχεδιασμού ο Βραζιλιάνος από το περασμένο καλοκαίρι προοριζόταν να μοιραστεί τον χρόνο με τον Σταφυλίδη και την επόμενη σεζόν θα είναι ρεζέρβα.
Από κει και πέρα τι να πρωτοπεί κανείς; Οτι ο τελειωμένος Χακόμπο επέστρεψε βασικός στο τελευταίο ματς της σεζόν; Οτι ο Ρομπέρ έγινε αμυντικός χαφ και ο Κατσουράνης δεκάρι; Ή ότι οι Καμαρά – Ολίσε άλλαζαν θέσεις στα άκρα και τον άξονα μην τυχόν και πετύχουν κάτι;
Να πάμε μήπως και στη διάταξη; Τι στ’ αλήθεια έμαθε να παίζει καλά ο ΠΑΟΚ φέτος; Το 4-4-2, το 4-3-3 ή το 4-2-3-1; Είναι ανούσιο να το συζητάμε καν. Δεν υπήρχε ομάδα με αυτοματισμούς, με συγκεκριμένο πλάνο μέσα στο γήπεδο, με ρόλους ξεκάθαρους για τους παίκτες του.
Και δεν είναι σε μεγάλο βαθμό ευθύνη του Γεωργιάδη αυτό. Η ομάδα δεν τραβούσε από την περίοδο του Δώνη, ο Γ.Χ.πήρε μεγάλα ρίσκα και τελικά, έστω και από αδυναμία του Ατρομήτου, δικαιώθηκε.
Σημασία τώρα έχει ο ΠΑΟΚ να αξιολογήσει σωστά τα μηνύματα της σεζόν. Να δει ποιοι παίκτες τού κάνουν και ποιοι όχι και κυρίως να κάνει την κατάλληλη επιλογή στη θέση του προπονητή για να μοντάρει ένα αξιόλογο σύνολο.
Σκόρερ: 31΄ Ντε Βινσέντι (πέν.) – 70΄ Κατσουράνης, 74΄ Σίλντενφελντ.
ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΙΝΑ (Χριστόπουλος): Φεγκρούς, Ντάσιος, Μιχαήλ, Τσουκαλάς, Κεϊτά (80′ Ρουμπουλάκου), Μπέριος, Βίλα (86′ Χαρίσης), Ντε Βινσέντι, Γεωργίου (80′ Γιάκος), Ιλιτς, Τζημόπουλος.
ΠΑΟΚ (Γεωργιάδης): Χακόμπο, Κωνσταντινίδης (46′ Κίτσιου), Σίλντενφελντ, Κουμάλο, Λίνο, Κατσουράνης, Κάτσε, Ρομπέρ, Καμαρά (46′ Σαλπιγγίδης), Ολίσε (90+ Κατσικάς), Αθανασιάδης.
