«Πίσω από τη στάση των Ευρωπαίων και τα βάσανα των Ελλήνων κρύβονται οι ευάλωτες μεγάλες τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας, με περιορισμένη δυνατότητα απορρόφησης ζημιών», τονίζει πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ
→Η «θυσία της Ελλάδος, προκειμένου να αγοράσει χρόνο η ευρωζώνη» εμπνέει οικονομολόγους και αρθρογράφους
Του Μπάμπη Μιχάλη
Αμείωτη συνεχίζεται η «κοκορομαχία» μεταξύ ΔΝΤ και Ε.Ε. για τα «λάθη στο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας», ενώ αρθρογράφοι και οικονομολόγοι τούς… κράζουν άγρια την ίδια στιγμή για τα «εγκλήματά τους».
Μετά την προχθεσινή δημόσια «εκμυστήρευση» του Σάιμον Κόνορ για απόκτηση «νέων εμπειριών» από τη διαχείριση του ελληνικού προγράμματος, χθες ανέλαβε την ευρωπαϊκή άμυνα ο προϊστάμενός του, Ολι Ρεν. Από το Ελσίνκι ο Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων της Ε.Ε. υποστήριξε ότι το ΔΝΤ προσπαθεί να βγάλει την ουρά του απέξω και να ρίξει όλη την ευθύνη για τις αποτυχίες της ελληνικής διάσωσης στους Ευρωπαίους. «Δεν νομίζω ότι είναι σωστό και δίκαιο το ΔΝΤ να “νίπτει τας χείρας” του και στη συνέχεια να ρίχνει τα απόνερα στους Ευρωπαίους», δήλωσε ο Ρεν.
Επίθεση στη Λαγκάρντ
Αργότερα, σε συνέντευξη στους «Financial Times», o Ρεν επιτέθηκε ευθέως στη γενική γραμματέα του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, η οποία ως υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας είχε συμφωνήσει το 2010 στους όρους του πρώτου πακέτου στήριξης της Ελλάδας. Ο Ρεν είπε συγκεκριμένα ότι ως υπουργός τής τότε κυβέρνησης Σαρκοζί είχε διαφωνήσει με την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, ενώ ουδέποτε ο τότε επικεφαλής του ΔΝΤ Ντομινίκ Στρος-Καν είχε υποστηρίξει κάτι ανάλογο.
Παρατηρητές επισημαίνουν ότι η έντονη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην έκθεση του ΔΝΤ οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην εκτίμηση αρκετών στις Βρυξέλλες ότι το Ταμείο μεθοδεύει την απεμπλοκή του από τα ευρωπαϊκά προγράμματα στήριξης.
Πάντως, η σχετική αρθρογραφία που κατακλύζει τις τελευταίες ημέρες τον διεθνή Τύπο στη σέντρα τόσο τον Ρεν όσο και τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
«Ο επίτροπος Ρεν πρέπει να παραιτηθεί για εγκλήματα κατά της Ελλάδας» γράφει ο αρθρογράφος της «Daily Telegraph» Αμπρος Εβανς–Πρίτσαρντ, υπογραμμίζοντας ότι «[…] οι Ελληνες θυσιάστηκαν προκειμένου να αγοράσει χρόνο η ευρωζώνη […] Αντί σεβασμού, διασύρονταν από τους ιδιοτελείς Γερμανούς, Φινλανδούς, Αυστριακούς, Ολλανδούς […] Κανείς δεν έχει παραιτηθεί, ή έχει χάσει ένα μεροκάματο, κανείς δεν αντιμετωπίζει οποιοδήποτε είδος μομφής από εκλεγμένο όργανο.
Oυδείς έχει αναλάβει την ευθύνη για τα καταστροφικά λάθη που έγιναν από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ στην Ελλάδα». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Νάιγκελ Φάρατζ τονίζει μεταξύ άλλων ότι «η Ελλάδα θυσιάστηκε στον βωμό του αποτυχημένου πειράματος του ευρώ […] η επιχειρηματική της κοινότητα αποδεκατίστηκε, οι οικογένειες της οδηγήθηκαν στην εξαθλίωση, τα ποσοστά αυτοκτονιών εκτοξεύτηκαν (πάνω από 40% στην περίοδο της κρίσης), η ανεργία τετραπλασιάστηκε, τα όνειρα καταστράφηκαν, το μέλλον υποθηκεύτηκε […] αυτό που είδαμε ήταν ένα πραξικόπημα ενάντια στον ελληνικό λαό».
«Δεν λέει όλη την αλήθεια»
Πιο ουσιώδης, ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ στην περίοδο 2007-2008 Σάιμον Τζόνσον υπογραμμίζει με άρθρο του στο Bloomberg πως παρότι το Ταμείο βάλλει πιο ωμά στην έκθεσή του κατά των Ευρωπαίων, δεν λέει όλη την αλήθεια για τη βαθύτερη και σοβαρότερη αδυναμία της ευρωζώνης: Τις τράπεζες δηλαδή που έχουν τρομακτικά χαμηλή κεφαλαιοποίηση και περιορισμένη δυνατότητα απορρόφησης ζημιών. Τραπεζικοί κολοσσοί όπως η Deutsche Bank, η BNP Paribas και η Credit Agricole, σημειώνει ο Τζόνσον, λειτουργούν με ίδια κεφάλαια 50-100 δισ. δολαρίων έναντι ισολογισμών που ξεπερνούν τα 2,4 τρισ. δολάρια. Τόσο οι τράπεζες όσο και οι ρυθμιστικές αρχές χειρίστηκαν όμως με λάθος τρόπο τα επενδυτικά ρίσκα. Αποτέλεσμα είναι η Deutsche Bank να θεωρείται σήμερα από τους παίκτες των αγορών ως το μεγαλύτερο hedge fund στον κόσμο.
Ετσι, οι Ευρωπαίοι ζουν με τον φόβο της δικής τους Lehman Brothers, όταν μια σχετικά μέτρια πτώση της αξίας των ομολόγων θα οδηγήσει σε πανικό και ακόμη μια κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας.
Γι' αυτό τον λόγο, τονίζει, όταν προτάθηκε πρώτη φορά αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, η χρηματοοικονομική ελίτ της ευρωζώνης τάχθηκε ομόφωνα εναντίον. Γερμανοί και Γάλλοι ήταν μάλιστα αυτοί που ανησυχούσαν περισσότερο για το τι θα μπορούσε να γίνει αν χρεοκοπούσε η Ελλάδα.
Οι τράπεζές τους είχαν τα μεγαλύτερα ανοίγματα στο ελληνικό χρέος. Γερμανοί και Γάλλοι πολιτικοί δεν θέλουν το εκλογικό τους σώμα να κατανοήσει αυτήν την αδυναμία. Οι κυβερνήσεις τους έχουν τη βασική ευθύνη για τη σοβαρότητα της ύφεσης στην Ελλάδα και για τις τεράστιες στερήσεις που επιβλήθηκαν σε ευάλωτους ανθρώπους σε όλη την προβληματική περιφέρεια.
