Της Β. Παπαντωνοπούλου
Πρώτη φορά αναμετρήθηκαν το 2004 στη φάση των «16» του Μάστερς στο Μαϊάμι. Στη μία άκρη του κορτ, η γεροδεμένη 22χρονη μαύρη Αμερικανίδα, που είχε ήδη έξι Γκραν Σλαμ στην τροπαιοθήκη της, έχοντας συμπληρώσει τη συλλογή και των τεσσάρων. Απέναντί της, η ψηλόλιγνη 16χρονη κοπελίτσα από τη Ρωσία (μεγαλωμένη όμως στη Φλώριδα) που προσπαθούσε να μπει στην πρώτη 20άδα του κόσμου. Καμία έκπληξη στο σκορ: 6-4, 6-3 για την έμπειρη Σερένα Ουίλιαμς, αλλά καλή εμφάνιση για τη Μαρία Σαραπόβα που έδωσε τη μάχη της.
Η επόμενή τους συνάντηση ήταν στο Γουίμπλεντον, με φόντο τον δίσκο της νικήτριας. Η Σερένα ήταν η νικήτρια των δύο περασμένων χρόνων. Η Μαρία εμφανιζόταν στον πρώτο τελικό της ζωής της. Η «Σταχτοπούτα» θα επικρατούσε άνετα, με 6-1, 6-4, ανατρέποντας όλα τα προγνωστικά και αποδεικνύοντας ότι μπορεί μια όμορφη Ρωσίδα να είναι και καλή τενίστρια – και όχι απλά ένα νυμφίδιο των κορτ, σαν την Αννα Κουρνικόβα… Η πληγή της Ουίλιαμς θα γινόταν μεγαλύτερη στο τέλος της σεζόν, στον τελικό του πρωταθλήματος της WTA στο Λος Αντζελες. Η Σαραπόβα θα επικρατούσε ξανά, με 4-6, 6-3, 6-4. Αλλά… ποτέ ξανά.
Από τότε έχουν περάσει εννέα χρόνια. Οι δύο τενίστριες συναντήθηκαν άλλες 12 φορές. Πέντε από αυτές σε τελικό: Αυστραλιανό Οπεν του 2007, Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012, πρωτάθλημα WTA του 2012 στην Κωνσταντινούπολη, τελικοί του Μαϊάμι και της Μαδρίτης φέτος. Πάντα νικάει η Σερένα. Μάλιστα στους 9 από τους 12 αγώνες, χωρίς να χάσει σετ. Εκείνη η ήττα στο χορτάρι του Γουίμπλεντον το 2004 ήταν τόσο οδυνηρή που παραμένει χαραγμένη στο μυαλό της. Και κάθε φορά που βλέπει τη «Μάσα» στην άλλη πλευρά του φιλέ, ανεβάζει αυτόματα την απόδοσή της – άσχετα από τη φυσική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ή από τη θέση της στην παγκόσμια κατάταξη.
Ας βάλουμε όμως άλλη μία παράμετρο στον σημερινό τελικό του Ρολάν Γκαρός: την τρέχουσα φόρμα. Και ας αφήσουμε να μιλήσει η πολυνίκης του τουρνουά, η θρυλική Κρις Εβερτ, που παρακολούθησε τη συμπατριώτισσά της να διαλύει την Ιταλίδα Σάρα Εράνι στον ημιτελικό (6-0, 6-1) της Πέμπτης: «Ηταν το καλύτερο ματς σε χώμα που έχω δει ποτέ από γυναίκα. Εδειχνε αλάνθαστη. Εβγαζε winners από κάθε γωνιά του κορτ. Ανέβαινε στο φιλέ, έκανε drop-shots από μακρινές και κοντινές αποστάσεις, έπαιζε με σερβίς και βολέ. Ηταν απίστευτα συγκεντρωμένη σε όλο το παιχνίδι. Το τέλειο ματς».
Να σημειώσουμε επίσης ότι φέτος η Αμερικανίδα είναι αήττητη στο χώμα, έχει δημιουργήσει ένα σερί 30 νικών (το μεγαλύτερο της καριέρας της) και για πρώτη φορά έχει κερδίσει και το απαιτητικό κοινό του Ρολάν Γκαρός, όχι μόνο με τις εμφανίσεις της αλλά και επειδή μιλάει γαλλικά. Ας όψεται και η σχέση της με τον 42χρονο προπονητή της, Πατρίκ Μουράτογλου.
Οπότε, αν προσθέσουμε την ιστορία και την τρέχουσα φόρμα, τι απομένει; Να μην κατεβεί η Σαραπόβα καν να παίξει; «Θα ήθελα πολύ να βάλω ένα τέλος σε αυτό το στατιστικό και να νικήσω πάλι», είπε προχθές η 26χρονη Ρωσίδα. «Είναι φανερό πως, ό,τι έκανα στο παρελθόν απέναντί της, δεν έπιασε και πρέπει να δοκιμάσω κάτι καινούργιο. Ελπίζω να τα καταφέρω»…
Το μόνο στατιστικό που ίσως δείχνει θετικό για τη Σαραπόβα είναι ότι, παρά την κυριαρχία της στο γυναικείο τένις την περασμένη δεκαετία, η Ουίλιαμς δεν είναι τόσο επιτυχημένη στο συγκεκριμένο τουρνουά, έχοντας πανηγυρίσει τον τίτλο του Ρολάν Γκαρός μόνο το 2002. Εντεκα χρόνια πριν. Ομως και αυτό το στοιχείο θα μπορούσε να γυρίσει μπούμερανγκ για τη Ρωσίδα, καθώς η αντίπαλός της σίγουρα έχει έντονο κίνητρο να ξανακρατήσει ύστερα από τόσα χρόνια το τρόπαιο στα χέρια της. «Δεν σκέφτομαι έτσι», λέει πάντως το Νο 2 του κόσμου. «Αυτά είναι απλώς στατιστικά και υπάρχουν για να αλλάζουν. Το μόνο δεδομένο είναι πως η Σερένα βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα. Παίζει ίσως το καλύτερο τένις της καριέρας της, οπότε δεν μετρά ει τι έκανε πριν από έντεκα χρόνια».
Ολα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο σημερινός τελικός είναι μονόδρομος. Υπάρχει όμως αυτή η βεβαιότητα στο τένις; Οχι, γιατί ίσως κάνουν την εμφάνισή τους αστάθμητοι παράγοντες. Οπως, για παράδειγμα, το σερβίς της Σαραπόβα, ό,τι πιο απρόβλεπτο υπάρχει σήμερα στο γυναικείο τένις. Προχθές είχε 11 double faults, αλλά σέρβιρε και 12 άσους – κάτι σαν γκολ και αυτογκόλ μαζί!
Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το τένις είναι το κατ’ εξοχήν σπορ ψυχολογίας. Ενας σημαντικός πόντος μέσα ή έξω από τη γραμμή, μια μπαλιά που χτυπάει το φιλέ και περνάει το κορτ ή μένει μέσα (θυμάστε τη σκηνή στο «Match point» του Γούντι Αλεν…) και όλα μπορεί να αλλάξουν.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, είναι ο καλύτερος τελικός που θα μπορούσε να τύχει για το γυναικείο τένις. Η εξαιρετική φουρνιά τενιστών στο ανδρικό σιρκουί και οι μνημειώδεις μάχες τους (Τζόκοβιτς, Ναδάλ, Φέντερερ, Μάρεϊ) κάνουν το παιχνίδι των γυναικών να φαίνεται μέτριο, με περισσότερα αβίαστα λάθη παρά winners, πολύ μακριά από την εποχή που δίδυμα σαν τις Εβερτ-Ναβρατίλοβα και Γκραφ-Σέλες ενέπνεαν χιλιάδες κορίτσια ανά τον κόσμο να ασχοληθούν με τη ρακέτα. Ισως αυτή η τάση σταματήσει σήμερα. Ισως η Σαραπόβα βρει τρόπο να γίνει ανταγωνιστική απέναντι στον οδοστρωτήρα Ουίλιαμς για να δούμε έναν κλασικό τελικό τριών σετ – τον πρώτο από το 2001. Ισως πάλι όχι. Ποτέ δεν ξέρεις με το τένις…
