Η Κατερίνα Παπαγεωργίου με το «Oh! Deep sea – Corpus III» στην «Πειραιώς 260»

Η ανήσυχη καλλιτέχνις, που ζει και δουλεύει στο Βερολίνο, εμπνέεται από την «Οδύσσεια» και κυρίως τη Νέκυια για ένα έργο, όπου το σώμα γίνεται χρόνος και η κίνηση σπάει σε κομμάτια

Της Μαρίνας Κουβέλη

Οι Ελληνες χορογράφοι που ζουν, εργάζονται και διαπρέπουν στο εξωτερικό είναι λίγοι. Μετρημένοι στα δάxτυλα. Η Κατερίνα Παπαγεωργίου, όμως, είναι πάντοτε ανάμεσά τους. Αυτό το ανήσυχο και χαρισματικό κορίτσι που γνωρίσαμε πριν από πολλά χρόνια ως ερμηνεύτρια των χορογραφιών του Δημήτρη Παπαϊωάννου και του Κωνσταντίνου Ρήγου είναι σήμερα μια καταξιωμένη χορογράφος.

Από το 2007 ζει και δουλεύει στο Βερολίνο με την ομάδα της adLibdances. Απόψε και αύριο όμως θα είναι στην Πειραιώς, καλεσμένη για τρίτη φορά του Φεστιβάλ Αθηνών. Θα παρουσιάσει την τελευταία της δουλειά με τίτλο «Oh! Deep sea – Corpus III». Εκανε πρεμιέρα στο Βερολίνο τον Νοέμβριο με πολύ θερμή ανταπόκριση.

Πρόκειται για το τρίτο μέρος μιας τετραλογίας, που απασχολεί από το 2010 την Kat Válastur (όπως υπογράφει τελευταία η Κατερίνα Παπαγεωργίου). Βασίζεται στην «Οδύσσεια» του Ομήρου.

«Δεν ήταν ο στόχος να κάνω παράσταση την «Οδύσσεια»», διευκρινίζει η ίδια. «Ωστόσο, από τη μια το προσωπικό μου ταξίδι στο Βερολίνο κι από την άλλη η έννοια του χρόνου, που πάντοτε με απασχολούσε, με έφεραν στον δρόμο της «Οδύσσειας». Αυτό το έργο έχει μια ιδιαιτερότητα στην αφήγηση. Εχει έναν τρόπο μη γραμμικό να παραθέτει τα γεγονότα, γι’ αυτό και η παράστασή μου έχει μια σινεματική σκοπιά. Μοιάζει σαν να αντιστρέφω την κίνηση, να την κάνω reverse, να τη σπάω σε κομμάτια».

Στο κέντρο του θεματικού πυρήνα αυτής της πειραματικής χορογραφίας βρίσκεται ο χρόνος. Δημιουργώντας ένα ειδικό πεδίο δυνάμεων, τα σώματα των χορευτών αλληλεπιδρούν και ο χρόνος χάνει τη γραμμικότητά του. Το σώμα γίνεται χρόνος, που εκφράζει κάθε φορά διαφορετικές ποιότητες ανάλογα με το ερώτημα μέσα στο οποίο πάλλεται. «Είναι σαν να ακολουθούν οι χορευτές και τα σώματα τον χρόνο. Οι κινήσεις είναι διακοπτόμενες σαν να εξελίσσονται όλα σε διάφορα μικρομέρη. Στο σύνολό τους, όμως, αν τις δεις, δίνουν την τελική εικόνα. Το θέμα αυτής της Οδύσσειας, λοιπόν, μεταφέρεται στη σκηνή με την αυστηρή επανάληψη κίνησης, που διαρκώς αναστέλλεται εν όψει ενός ακαθόριστου στόχου».

Το έργο είναι χωρισµένο σε έξι κεφάλαια, κάθε ένα από αυτά έχει τη δική του ταυτότητα και το δικό του χορογραφικό διάγραµµα. «Becoming», «My portrait», «My night», «A dream», «Hu(ge)manity» και «I». Σαφείς αναφορές στο έργο δεν υπάρχουν, παρ' όλο που η χορογράφος έχει εμπνευστεί το «Oh! Deep sea – Corpus III» από την 11η ραψωδία και τη Νέκυια, τον µυθικό τόπο συνάντησης νεκρών και ζωντανών. «Είναι για την ακρίβεια η επίσκεψη ενός ζωντανού στη χώρα των νεκρών. Ο χρόνος αποκτά μιαν άλλη μορφή. Η κορύφωση έρχεται όταν τα σώματα των χορευτών προσπαθούν μάταια να κινηθούν προς τα εμπρός ή προς τα επάνω, καθώς αόρατες δυνάμεις τα ξαναρίχνουν κάτω και πάλι. Είναι η μάταιη προσπάθεια του ανθρώπου να συνθέσει τα κομμάτια του και για να διηγηθεί τη θνητότητά του».

Ανήσυχο πνεύμα πάντοτε, η Κατερίνα Παπαγεωργίου ξεκίνησε από τον νεοκλασικό χορό. Αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης, συνεργάστηκε με την Ομάδα Εδάφους και την Οκτάνα. Το 2000 συνέχισε τις σπουδές της στο στούντιο της Τρίσα Μπράουν στη Ν. Υόρκη (υπότροφος Ιδρύματος Fulbright). Από το 2001 αρχίζει και καταθέτει τα πρώτα, δικά της έργα με την ομάδα adLibdances. Από το 2007 μετακόμισε στο Βερολίνο αποφασισμένη να διερευνήσει μέχρι τέλους το ερώτημα «Τι έχει μείνει για να χορέψει κανείς;». Το 2009 δημιουργεί το «Lang», το έργο που θα της ανοίξει τις πόρτες σε γνωστά φεστιβάλ της Ευρώπης.

«Στο Βερολίνο δεν γνώριζα τον τόπο. Ετσι βρήκα την ευκαιρία να επικεντρωθώ στο μέρος, αλλά και στην ουσία του εαυτού μου», λέει. «Οι κάτοικοι εδώ και η κουλτούρα τους είναι πολύ ανοιχτοί. Αλλωστε επειδή νιώθω την Ελλάδα κομμάτι της Ευρώπης, αισθάνομαι ότι δεν έχω απομακρυνθεί πολύ».

IΝFO: Πειραιώς 260, Χώρος Η. Τιμές: κανονικό: 15€, μειωμένο: 10€, φοιτητικό /άνω των 65, ανέργων/ ΑμεΑ 5€. Στις 21.00.